Με ένα κείμενο δύο ανταποκριτριών (της Βάλερι Χόπκινς από τα Τίρανα και της Λόρα Πίτελ από την Αγκυρα) το οποίο ρέπει στον θαυμασμό για τις ικανότητες του τουρκικού κράτους (του Ερντογάν και της ΜΙΤ) να εκβιάζει άλλα κράτη, «τα οποία εξαρτώνται από την Τουρκία», οι βρετανικοί Financial Times χαρακτηρίζουν «μεγάλο παιχνίδι» τις «τουρκικές ίντριγκες στα Βαλκάνια».
Αναφέρουν την περίπτωση κάποιου Χαρούν Τσελίκ ο οποίος κατόπιν των ενδεδειγμένων ενεργειών της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (ΜΙΤ) αποφυλακίστηκε μεν στην Αλβανία, όπου είχε συλληφθεί με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα, αλλά με σκοπό να επιστρέψει αμέσως στο τουρκικό μπουντρούμι, αφού στην Τουρκία θεωρείται γκιουλενιστής και αναμεμειγμένος στο πραξικόπημα του 2016.
Οι δύο ανταποκρίτριες δεν διστάζουν να παραλληλίσουν τις τουρκικές ενέργειες με τις «εκπληκτικές παραδόσεις της CIA μετά από την 11η Σεπτεμβρίου», όπως γράφουν επί λέξει. Και την υπόθεση του Τσελίκ τη χαρακτηρίζουν «τελευταία από μία σειρά παρεμβάσεων της Τουρκίας στα Βαλκάνια», τα οποία ως φαίνεται είναι τρισάθλιος και μίζερος τόπος αφού υπάρχουν «χώρες εξαρτημένες από την Τουρκία για οικονομική, πολιτική ή και ανθρωπιστική στήριξη».
Τα διάφορα… κατορθώματα της ΜΙΤ (μνημονεύονται εκτιμήσεις τόσο για απαγωγές όσο και για ύποπτες απελάσεις τούρκων υπηκόων) οι δύο δημοσιογράφοι τα αποδίδουν στη «δυναμική και ασυμβίβαστη εξωτερική πολιτική του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν», αφού αυτός «έχει ενδυναμώσει την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών». Τα Βαλκάνια, επειδή γειτνιάζουν με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τα θεωρεί στρατηγικά η Τουρκία λένε, και συμπληρώνουν: «Οπως και άλλες αυταρχικές δυνάμεις, σαν τη Ρωσία και την Κίνα».
Στη συνέχεια οι ανταποκρίτριες παραθέτουν στοιχεία για τις επιστροφές γκιουλενιστών στην Τουρκία. Μαθαίνουμε ότι οι εκεί κυβερνητικοί έχουν αναφέρει 107 τέτοιες περιπτώσεις και ότι οι αναλυτές θεωρούν πως ο Ερντογάν κινεί τα νήματα, αφού όσο είναι στην εξουσία πρώτο μέλημά του θα είναι πάντα οι επιστροφές του γκιουλενιστών, ακόμα και σε βάρος άλλων στόχων της εξωτερικής πολιτικής.
Για να στηρίξουν τη θέση τους περί «εξαρτημένων κρατών από την Τουρκία» επικαλούνται δηλώσεις «νυν και πρώην αξιωματούχων», και μάλιστα «από όλα τα Βαλκάνια», ότι αντιμετώπισαν τις «διαρκείς» πιέσεις της Τουρκίας. Με την ευκαιρία, σημειώνουν ότι «η Τουρκία συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό σε έργα υποδομής στα Βαλκάνια, χρηματοδοτώντας την κατασκευή τους». Ποια είναι αυτά τα έργα υποδομής; Μα, «ορισμένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά»… Αλλοι αναλυτές μίλησαν στο δημοσιογραφικό δίδυμο και συσχέτισαν το τουρκικό ενδιαφέρον για τα Βαλκάνια με τους Οθωμανούς, αφού «η περιοχή είναι συμβολικά πολύ σημαντική, καθώς κυβερνήθηκε από την Ιστανμπούλ κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»…
Προθυμία από την Αλβανία
Αναφέρονται ορισμένες απορρίψεις τουρκικών αιτημάτων έκδοσης από τους Δυτικούς (από τους Αμερικανούς για τον ίδιο τον Γκιουλέν και από τους Βρετανούς για κάποιον τούρκο «μεγιστάνα»), αλλά υπογραμμίζεται ότι «άλλα κράτη δεν αντιστάθηκαν στη ΜΙΤ». Ετσι ήρθε στο ρεπορτάζ και η ώρα της Αλβανίας. Οι ανταποκρίτριες σημειώνουν ότι η Αγκυρα πίεζε τα Τίρανα πολλά χρόνια για να εκδώσουν τούρκους υπηκόους, δηλαδή γκιουλενιστές, και παραθέτουν δήλωση ανωνύμου Αλβανού «πρώην ανωτέρου αξιωματούχου». Αυτός τους είπε ότι οι Τούρκοι είχαν στείλει μία λίστα με εκατοντάδες ονόματα γκιουλενιστών, των οποίων απαιτούσαν την έκδοση. Η αντίσταση των Αλβανών εκάμφθη στην περίπτωση του Τσελίκ επειδή ο Ερντογάν υποσχέθηκε μεγάλη οικονομική βοήθεια έπειτα από τον σεισμό του Νοεμβρίου 2019. «Πρόκειται για συναλλακτική διπλωματία» σχολίασε ο ίδιος Αλβανός.
Ο αλβανός πρωθυπουργός όμως, ο Εντι Ράμα, ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποίησε διήμερη επίσκεψη στην Τουρκία, απέρριψε τις καταγγελίες λέγοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ τουρκική πίεση. Ο ίδιος ο Ερντογάν ωστόσο δήλωσε ότι και οι δύο χώρες ομονοούν όσον αφορά την απειλή που συνιστούν οι γκιουλενιστές. Σαν παραδείγματα άλλων βαλκανικών χωρών από τις οποίες τούρκοι υπήκοοι μεταφέρθηκαν στην Τουρκία το ρεπορτάζ των FT δίνει το Κόσοβο, «όπου η Τουρκία είναι κορυφαίος επενδυτής», και τη Μολδαβία, όπου κλείστηκε «διακρατική συμφωνία για την ανακαίνιση του προεδρικού μεγάρου».
Τέλος, για να ενισχύσουν τη θέση ότι η Τουρκία είναι μεγάλη δύναμη (σαν τη Ρωσία και την Κίνα…), οι δύο ανταποκρίτριες παραθέτουν δηλώσεις αναλυτών οι οποίοι διατείνονται ότι η Τουρκία έχει τους δικούς της κανόνες και με αυτούς πορεύεται στον κόσμο, αδιαφορώντας για το διεθνές δίκαιο. Δηλαδή η Τουρκία κάνει ακριβώς ό,τι κάνουν και οι μεγάλες δυνάμεις, λένε.