Εμείς —δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του— νομίζαμε ότι είχαμε στείλει το μήνυμα στους Ευρωπαίους με ένα «γενναίο όχι» με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, οι χοροί διαφόρων ενθουσιασμένων κοριτσιών στο Σύνταγμα μόλις είχαν σταματήσει, αλλά στις 6 Ιουλίου 2015, η Ανγκελα Μέρκελ όχι μόνο το είχε ερμηνεύσει το «μήνυμα» αλλιώς αλλά ήταν πανέτοιμη για να διώξει την Ελλάδα από την Ευρωζώνη.
«Εχω δύο επιλογές. Είμαι εντάξει και με τις δύο: Η Ελλάδα μένει ή η Ελλάδα φεύγει» έλεγε σε συνάντησή της με τον Φρανσουά Ολάντ. Αυτό αποκαλύπτει μεταξύ άλλων το βιβλίο «The Last Bluff» («Η τελευταία μπλόφα») των Βικτώριας Δενδρινού και Ελένης Βαρβιτσιώτη, αποσπάσματα του οποίου προδημοσίευσε το skai.gr.
Στο βιβλίο αποκαλύπτονται οι επίσημες προετοιμασίες για το ενδεχόμενο της καταστροφικής εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Βασισμένο σε 230 ώρες συνεντεύξεων «off the record» και σε απόρρητα και μη έγγραφα το βιβλίο αναφέρεται αναλυτικά στη συνάντηση της καγκελαρίου της Γερμανίας με τον πρόεδρο της Γαλλίας τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015, αμέσως μετά το ελληνικό δημοψήφισμα, στο Παρίσι.
Στο βιβλίο περιγράφονται με πολλές λεπτομέρειες εκείνες οι δραματικές στιγμές που έκριναν το μέλλον της χώρας μας. Και σε αντίθεση με τα όσα πίστευαν οι υποστηρικτές του «Οχι» δεν πέρασε ποτέ από τα χέρια του ελληνικού λαού —ήταν στα χέρια δύο ηγετών που διαφωνούσαν και διαφόρων τεχνοκρατών που τους συνόδευαν:
Εκείνο το απόγευμα της Δευτέρας, στο Πράσινο Σαλόνι του ισογείου του Μεγάρου των Ηλυσίων, οι δυο ηγέτες κάθισαν ο ένας απέναντι στον άλλο στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, με τέσσερις συμβούλους ο καθένας δίπλα του. Η Μέρκελ συνοδευόταν από τη συνηθισμένη ομάδα της: τον Ούβε Κορσέπιους, διπλωματικό σύμβουλό της, τον Λαρς-Χέντρικ Ρόλερ, οικονομικό σύμβουλό της, τον Στέφεν Ζάιμπερτ, κυβερνητικό εκπρόσωπο, και τον σύμβουλό της επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής Κριστόφ Χόισγκεν. Οι τέσσερις άνδρες κάθισαν απέναντι από τους γάλλους ομολόγους τους, συμπεριλαμβανομένων της οικονομικής συμβούλου του Ολάντ Λοράνς Μπουν και του διπλωματικού του συμβούλου Φιλίπ Λεγκλίζ-Κόστα, ενώ εκεί ήταν όπως πάντα και οι δύο πανταχού παρόντες διερμηνείς.
Με έναν μεγάλο πολυέλαιο να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, τη σκαλιστή μπουαζερί και τους χρυσούς καθρέφτες, η πλούσια διακόσμηση ερχόταν σε απόλυτη αντίθεση με το θέμα της συζήτησης: τη διάσωση μιας πτωχευμένης χώρας. Προτού ξεκινήσουν, ο Ολάντ σηκώθηκε και έκλεισε τις κουρτίνες, κρύβοντας τη θέα προς τον κήπο, για να μην τους αποσπάσει η καλοκαιρινή μέρα από τη συζήτηση που θα ακολουθούσε. Το φυσικό φως κρύφτηκε και οι δύο ομάδες πήραν τις θέσεις τους. Οι Γερμανοί είχαν μπροστά τους μπλε φακέλους με σημειώσεις και οι Γάλλοι κίτρινους.
«Τα πάντα εξαρτώνται πλέον από εμάς» είπε ο Ολάντ στη Μέρκελ.
«Προτείνω να συζητήσουμε και στο τέλος ό,τι κι αν βγει, να συμφωνήσουμε». Και για τους δυο τους, το να βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος σε κάτι τόσο κρίσιμο ήταν υψίστης σημασίας. «Αν διαφωνήσουμε, όλα τελείωσαν».
Σύμφωνα με το βιβλίο, η Μέρκελ συμφώνησε. «Έχω δύο επιλογές. Είμαι εντάξει και με τις δύο: Η Ελλάδα μένει ή η Ελλάδα φεύγει. Αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω χωρίς τη δική σου σύμφωνη γνώμη». «Και για μένα το ίδιο ισχύει» απάντησε ο Ολάντ. «Ας δούμε τι σημαίνει καθεμία από αυτές τις επιλογές».
Επί μία σχεδόν ώρα, οι δύο ηγέτες εξέταζαν το καθένα από αυτά τα ενδεχόμενα από διάφορες βασικές οπτικές γωνίες. Πρώτα εξέτασαν τις οικονομικές συνέπειες. Ήταν σαφές ότι το κόστος ενός Grexit θα ήταν μεγάλο και απρόβλεπτο, αλλά η Μέρκελ ήξερε τους αριθμούς και δεν αρκούσαν για να της αλλάξουν γνώμη. Κανένα επιχείρημα από μόνο του δεν θα ήταν αρκετό για να την πείσει, αλλά το σύνολο των συνεπειών σε διάφορους τομείς θα μπορούσε να γείρει την πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη πλευρά.
Μετά από σαράντα πέντε λεπτά κατά τα οποία το μόνο που ακουγόταν στην αίθουσα ήταν ο έντονος διάλογος μεταξύ των δύο ηγετών και η φωνή των διερμηνέων τους, η Μέρκελ αποφάσισε ότι είχε αρκετές πληροφορίες για να καταλήξει σε μια επιλογή. Προς ανακούφιση του Ολάντ, ήταν η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ…
Ακολούθησε η γνωστή «kolotoumba»…