Ο Αυτοκινητόδρομος 101, με 10 λωρίδες κυκλοφορίας, διασχίζει ένα τμήμα της Νότιας Καλιφόρνιας. Είναι ένας από τους πιο πολυσύχναστους αυτοκινητόδρομους στις ΗΠΑ, καθώς τον διασχίζουν καθημερινά περισσότερα από 300.000 αυτοκίνητα – ένας πραγματικός εφιάλτης για τους οδηγούς, οι οποίοι τον αποκαλούν «λεωφόρο της κόλασης».
Αλλά αν ο 101 είναι ενοχλητικός για τα δίποδα, είναι απολύτως καταστροφικός για την άγρια ζωή. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Washington Post, ο αυτοκινητόδρομος κόβει σαν αλυσοπρίονο στη μέση ένα ζωντανό φυσικό οικοσύστημα, εμποδίζοντας την κίνηση των ζώων και απειλώντας την επιβίωσή τους.
Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τεράστιο έργο υποδομής για τη συρραφή των τεράστιων εκτάσεων κατακερματισμένου βιοτόπου άγριας ζωής, που έχουν χωριστεί στα δύο από τον αυτοκινητόδρομο εδώ και δεκαετίες. Πρόκειται για τη «Διάβαση Αγριας Ζωής Γουόλις Ανενμπεργκ», μια δομή κόστους 100 εκατ. δολαρίων (92 εκατ. ευρώ), που συγχρηματοδοτείται από δημόσια και ιδιωτικά κονδύλια και αναμένεται να εγκαινιαστεί στις αρχές του 2026.
Η γέφυρα θα είναι η μεγαλύτερη του είδους της παγκοσμίως, θα εκτείνεται στον αυτοκινητόδρομο σε μέγεθος περίπου ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και θα επανασυνδέσει τα ανεκμετάλλευτα τμήματα των βουνών της Σάντα Μόνικα με εκείνα των Λόφων Σίμι. Το νέο μονοπάτι θα ωφελήσει τα σπάνια και δοκιμαζόμενα είδη ζώων που προσπαθούν να επιβιώσουν εν μέσω της αστικής εξάπλωσης – ειδικά τα λιοντάρια του βουνού, ο τοπικός πληθυσμός των οποίων μπορεί να χαθεί χωρίς αυτό το έργο.
Η διάβαση έχει λειτουργήσει ως πηγή έμπνευσης για την εισροή κυβερνητικών και φιλανθρωπικών επενδύσεων σε παρόμοια εγχειρήματα σε ολόκληρη τη χώρα, και έχει γίνει φάρος συγκατοίκησης σε μια εποχή που διαμορφώνεται ανεξίτηλα από την ανθρώπινη δραστηριότητα – όταν πολλά από τα ευάλωτα είδη της Γης αντιμετωπίζουν την προοπτική της εξαφάνισης εξαιτίας του αποδεκατισμού τους στην άσφαλτο.
Οπως συμβαίνει συχνά στην πόλη των σταρ, όλα ξεκίνησαν από το διασημότερο λιοντάρι του βουνού στον κόσμο, το P-22, που εντοπίστηκε για πρώτη φορά πριν από μια δεκαετία στο Γκρίφιθ Παρκ του Λος Αντζελες και σύντομα έγινε το γνωστότερο αιλουροειδές, καθώς επιβίωσε κόντρα σε κάθε πιθανότητα. Το πρότζεκτ της γέφυρας βρήκε υποστήριξη από όσους επιθυμούν να σωθούν οι συγγενείς του P-22 στην Καλιφόρνια.
Το κούγκαρ έφτασε στην καρδιά της πόλης μετά από ένα απίθανο ταξίδι 80 χιλιομέτρων, που το οδήγησε σε δύο μεγάλους αυτοκινητόδρομους, οι οποίοι γίνονται όλο και συχνότερα παγίδες θανάτου για το είδος του. Η εικόνα του P-22 κατέκτησε την καρδιά των κατοίκων μιας Πολιτείας που αισθάνεται αποξενωμένη λόγω της ερήμου που την περιβάλει – και τόνισε τη δεινή κατάσταση άλλων λιονταριών του βουνού, η κυκλοφορία των οποίων εμποδίζεται από δρόμους.
Το Εθνικό Ταμείο Αγριας Ζωής της Καλιφόρνιας χρησιμοποίησε λούτρινα αντίγραφα του λιονταριού, έτσι ώστε να πείσει τους κατοίκους της Πόλης των Αγγέλων να προσφέρουν δωρεές για την κατασκευή της διάβασης. Μετά τον θάνατο του P-22, στα τέλη του 2022 –όταν ένα αυτοκίνητο το τραυμάτισε σοβαρά–, το αιλουροειδές συνέχισε να διαπνέει την οικολογική συνείδηση των κατοίκων.
Τις τελευταίες ημέρες, ένα άλλο λιοντάρι βουνού, σχεδόν κόπια του P-22, εντοπίστηκε στο Γκρίφιθ Παρκ προκαλώντας ενθουσιασμό στις τάξεις των επιστημόνων και των ντόπιων. Παρότι πιθανώς κανένα από τα δύο λιοντάρια δεν διέσχισε τον 101, άλλα βουνίσια πούμα της Σάντα Μόνικα χρειάζονται απεγνωσμένα την υπό κατασκευή διάβαση.
Στις καταστροφικές επιπτώσεις του διαμελισμένου από τον αυτοκινητόδρομο βιοτόπου εντάσσεται και η κατακόρυφη πτώση της γενετικής ποικιλότητας των λεόντων του βουνού λόγω ενδογαμίας. Η «δίνη εξαφάνισης», όπως την αποκαλούν οι ζωολόγοι, περιλαμβάνει τσακισμένες ουρές, καρδιακές οπές και άλλες γενετικές ανωμαλίες που εμποδίζουν την αναπαραγωγή τους – γνωρίσματα του πάνθηρα της Φλόριντα που προ δεκαετίας βρέθηκε στα πρόθυρα της εξαφάνισης.
Για τους ζωολόγους που περνούν την καριέρα τους εντοπίζοντας απειλές για την άγρια ζωή, συλλέγοντας νεκρά ζώα και δημοσιεύοντας νοσηρά ευρήματα, η σχεδιαζόμενη γέφυρα προσφέρει μια δόση αισιοδοξίας. Παρότι τα λιοντάρια του βουνού θα ωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό, η διάβαση θα λειτουργήσει και ως δούρειος ίππος για ένα ευρύ φάσμα ειδών της τοπικής πανίδας, που θα επωφεληθούν από την κατασκευή της.
Αγριόγατες, κογιότ, ελάφια, περίπου 400 είδη πουλιών, καθώς και δεκάδες διαφορετικά ερπετά και αμφίβια ζουν στα βουνά της Σάντα Μόνικα, ανάμεσά τους και αρκετά είδη προς εξαφάνιση. Πολλά από αυτά τα ζώα βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση με τα κούγκαρ: χρειάζονται πολύ περισσότερο χώρο για να περιπλανηθούν, αλλά χωρίς την υπό κατασκευή γέφυρα παραμένουν παγιδευμένα στη θέση τους.
Οι μηχανικοί της διάβασης ευελπιστούν ότι ο σχολαστικός σχεδιασμός τους θα φιλοξενήσει κάθε πλάσμα που τη χρειάζεται. Ο στόχος, ουσιαστικά, είναι να διασφαλιστεί πως οτιδήποτε σέρνεται, γλιστράει, χοροπηδά ή αναπηδά δεν θα αισθάνεται ότι κινείται πάνω σε κάτι που έχει τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας.