Εχουμε συνηθίσει στη θέα ενός αετού να ορμά με αποφασιστικότητα και περισσή σβελτάδα για να πιάσει το θήραμά του. Η καταβύθισή του είναι εξαιρετικής τεχνικής και κόβει την ανάσα. Τι γίνεται, όμως, όταν το… θύμα του δεν είναι ένα πουλί, αλλά ένα drone;
Στην Ολλανδία σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν τις θηρευτικές ιδιότητες του αετού, ένα «σημάδι» που κουβαλάει στο dna του, για λόγους πολιτικής άμυνας και όχι μόνο. Με δεδομένο ότι οι αετοί είναι συνηθισμένοι να διεκδικούν την τροφή τους μεταξύ άλλων πουλιών, τουτέστιν μικρών σε μέγεθος μορφών ζωής, το να μάθουν να κυνηγούν και drones είναι μια άλλη διαδικασία που μπορεί να μην γεμίζει το στομάχι τους, προσφέρει όμως σημαντικές υπηρεσίες στις ολλανδικές Αρχές.
Τα drones δεν είναι απαραίτητα μια νέα, ενδιαφέρουσα και άκρως δελεαστική εκδοχή της τεχνολογίας. Τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτό. Οπως σε όλα τα πράγματα, η χρήση διαμορφώνει και την εκάστοτε αξία του αντικειμένου. Τα drones χρησιμοποιούνται πλέον και για έκνομες πράξεις. Οι τρομοκράτες γνωρίζουν πολύ καλά τις δυνατότητες τους και φυσικά τα θέτουν στην «υπηρεσία» τους.
Ο επικεφαλής της ολλανδικής αστυνομίας, επιθεωρητής Μαρκ Βίμπες παρακολούθησε προ ημερών, όπως γράφει η αμερικανική εφημερίδα New York Times, μια επίδειξη που έγινε στην αεροπορική βάση του Βάλκενμπουργκ και περιέγραψε τα τεστ ως πολύ φιλόδοξα και επισήμανε πως τα αρπακτικά πουλιά, όπως οι αετοί, πολύ σύντομα θα αναλάβουν συγκεκριμένο ρόλο στην ολλανδική αστυνομία σε συνδυασμό με άλλα μέτρα. Το ίδιο προτίθεται να πράξει και η Μητροπολιτική Αστνομία του Λονδίνου.
Οι Ολλανδοί έχουν πειραματιστεί και με άλλες μεθόδους σε ό,τι έχει να κάνει με τα drones, ωστόσο τα αρπακτικά πουλιά έχουν το πλεονέκτημα να μπορούν να κουβαλήσουν με ασφάλεια τα drones στο έδαφος, από το να καταστρέψουν στον αέρα δημιουργώντας έτσι μεγαλύτερους κινδύνους.
Κατά τον Βίμπες, η εμπειρία προηγούμενων καταρρίψεων έχει δείξει πως η καλύτερη άμυνα είναι να υπάρχει προετοιμασία σε περίπτωση που κάποιος ή κάποιοι προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τα drones για παράνομους λόγους. Κατά τον ίδιο, δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι οι αετοί αποδεικνύονται χρήσιμοι στην αστυνομία ή την τεχνολογία. Αντιθέτως, ειδικά η τελευταία οφείλει να λαμβάνει σήματα και έμπνευση από τη φύση. Ο Σιέρντ Χούγκεντουρν, εκ των εμπνευστών της ιδέας, παραδέχεται ότι όσο πιο τρελό είναι ένα εγχείρημα, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να πετύχει.
Ο Χούγκεντουρν εξέταζε εδώ και καιρό την πιθανότητα τα drones να χρησιμοποιούν για «κακούς» σκοπούς και μέσω ενός κοινού γνωστού ήρθε σε επαφή με τον έμπειρο εκπαιδευτή πουλιών, Μπεν ντε Κάιζερ. Μετά από πολλές δοκιμές, οι δύο τους δημιούργησαν μια εταιρεία με τον εύγλωττο τίτλο «Guard Grom Above» (σ.σ.: «Φύλακας από Ψηλά») και προσέγγισαν την ολλανδική Αστυνομία το 2014 και μάλιστα αποδείχθηκε ότι οι αξιωματικοί ήταν πολύ δεκτικοί στην ιδέα που τους πρόσφεραν.
Αυτό που κερδίζουν τα πουλιά έπειτα από μια επιτυχημένη πτήση είναι φυσικά ένα κομμάτι κρέας. Ετσι και αλλιώς τα drones και να ήθελαν να τα φάνε θα ήταν δύσκολο.
Για τους αρνητές της ιδέας που λένε ότι έτσι τα πουλιά εκτίθενται σε υψηλούς κινδύνους, ο Χούγκεντουρν απαντάει πως η ασφάλειά τους είναι πρώτη προτεραιότητα και γι’ αυτό οι ενέργειές τους συνεχίζονται προς την κατεύθυνση της περαιτέρω προστασίας τους. Μάλιστα, υπάρχουν σκέψεις να φέρουν τα πουλιά ένα είδος πανοπλίας που δεν θα κουράζει, ούτε θα μειώνει τη δυναμική της κίνησής τους, αλλά ταυτόχρονα θα τα προστατεύει.
Ο Χούγκεντουρν παραδέχεται πως το ενδιαφέρον για τα θέματα προστασίας εντάθηκαν αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου και χρόνο με το χρόνο γίνονται συνεχείς βελτιώσεις και μπαίνουν νέες ιδέες στο «παιχνίδι».
Κατά τον Αλαν ΜακΚένα, λέκτορα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Κεντ, το πείραμα με τα αρπακτικά πουλιά δείχνει ότι οι ανησυχίες της Ευρώπης γύρω από θέματα ασφάλειας αυξάνονται γι’ αυτό και οι αρμόδιοι αναζητούν όλους τους πιθανούς τρόπους άμυνας και ανάσχεσης τυχόν επιθέσεων. Ειδικά τα drones είναι ένας δυνητικός κίνδυνος που έχει βάλει ακόμη και τις ΗΠΑ στην… πρίζα, γι’ αυτό και αναπτύσσουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα υπό την αιγίδα της NASA.
Ο ΜακΚένα είναι αρκετά σκεπτικιστής με τη χρήση των αρπακτικών πουλιών, αν και παραδέχεται πως μπορούν να αποτελέσουν μέρος μια γενικότερης λύσης.