Η Αλισον Σρέιγκερ, ρεπόρτερ του Quartz, πραγματοποίησε πέρυσι μια περιοδεία στους οίκους ανοχής της βόρειας Νεβάδας όπου η πορνεία είναι νόμιμη και ελεγχόμενη. Και αυτές της ημέρες η αμερικανίδα δημοσιογράφος επέλεξε να αναπτύξει το ρεπορτάζ της εστιάζοντας στη «Μία» (φανταστικό όνομα), μία από τις εκδιδόμενες γυναίκες σε ένα από τα νόμιμα πορνεία του επιχειρηματία Ντένις Χοφ, ο οποίος είναι γνωστός στο ευρύτερο αμερικανικό κοινό χάρη στο «Cathouse», ένα reality show της HBO με θέμα τη ζωή των γυναικών στα «ράντσα του σεξ» που του ανήκουν.

Αφότου εγκατέλειψε το σπίτι της στην ηλικία των 14 ετών, η Μία απήχθη από έναν άνδρα ο οποίος πρώτα τη βίασε κατ’ επανάληψη και στη συνέχεια την εξώθησε στην πορνεία. Ξεκίνησε από το πεζοδρόμιο, αλλά σύντομα έπεσε στα χέρια της αστυνομίας με αποτέλεσμα να επιστρέψει στο σπίτι της, καταφέρνοντας, μάλιστα, να τελειώσει και το σχολείο. Λίγο μετά την ενηλικίωσή της, ωστόσο, άρχισε ξανά να εργάζεται ως «συνοδός» (escort), εκμεταλλευόμενη τις πάμπολλες σχετικές ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο.

Τα έσοδά της αυξήθηκαν σημαντικά αλλά μετά από μερικά χρόνια ήρθε σε επαφή με τον κόσμο των οίκων ανοχής και αποφάσισε να δοκιμάσει για να διαπιστώσει στη συνέχεια πως η ζωή της είχε βελτιωθεί σημαντικά. Γιατί τα χρήματα, παρότι τα μισά καταλήγουν στα ταμεία του οίκου, είναι πολλά και οι εκδιδόμενες γυναίκες εργάζονται –και αυτό είναι το κυριότερο– κάτω από συνθήκες απόλυτης ασφάλειας. Πλέον, όμως, το μέλλον της «Μία» και των συναδέλφων της φαντάζει περισσότερο επισφαλές εξαιτίας της πρόθεσης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να πατάξει το εμπόριο σαρκός.

Τον περασμένο Απρίλιο εγκρίθηκε νόμος που προβλέπει το σφράγισμα των ιστοτόπων μέσω των οποίων προβάλλονται οι ιερόδουλες της Αμερικής ενώ το φθινόπωρο σε δύο από τις κομητείες της Νεβάδας όπου η πορνεία είναι νόμιμη θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για την απαγόρευση ή μη της λειτουργίας εννέα οίκων ανοχής. «Μερικές από τις εκδιδόμενες κοπέλες στα μπορντέλα του Χοφ έχουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά, μία από αυτές μου ανέφερε πως της αρέσει η δουλειά γιατί ξεφεύγει από την καθημερινότητα με τα πέντε παιδιά της. Αυτές οι γυναίκες, εάν ο κόσμος του σεξ δεν ήταν τόσο προσβάσιμος, πιθανότατα θα είχαν μια άλλη δουλειά –υποστηρίζει η Σρέιγκερ– αλλά οι κοπέλες, όπως η Μία, οι πιο ευάλωτες, θα πλήττονταν σημαντικά από το κλείσιμο των οίκων ανοχής γιατί θα αναγκάζονταν να επιστρέψουν στον δρόμο ή να εργάζονται ως συνοδοί, συχνά δίχως καν να πληρώνονται και πέφτοντας θύματα βίας». Για τη Μία, για παράδειγμα, ο οίκος ανοχής στον οποίο εργάζεται είναι το πιο ασφαλές μέρος στο οποίο έχει βρεθεί από τότε που ήταν 14 χρονών.

O Ντένις Χοφ δέχεται ένα φιλί από τη σύντροφό του Misty Matrix η οποία εργάζεται σε έναν από τους νόμιμους οίκους ανοχής του. Φωτογραφία: Reuters

Περισσότεροι από 100 επιστήμονες με 5 ερευνητικά πλοία και 8 δικινητήρια αεροσκάφη έχουν ήδη ξεκινήσει να εργάζονται εντατικά με στόχο να διαπιστώσουν πόσα και ποια είδη κητωδών ζουν στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η πρόκληση για όλους αυτούς τους ειδικούς έγκειται στο να ανακαλύψουν εάν οι 40 όρκες που κολυμπούν μεταξύ του Ατλαντικού Ωκεανού και της Μεσογείου, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ, έχουν συγγενείς, κοντινούς ή μακρινούς, που ζουν σε άλλες ζώνες της Mare Nostrum, όπως αποκαλούσαν οι Ρωμαίοι τη «θάλασσά μας».

Μην γνωρίζοντας εάν αυτά τα μεγάλα θηλαστικά της θάλασσας είναι όντως μόνο όσα εκτιμάται ή εάν υπάρχουν και άλλα τα οποία απλά δεν έχουν εντοπιστεί κατά το παρελθόν, ήδη από τις αρχές του μήνα και έως τον Σεπτέμβριο δεκάδες επιστήμονες θα προσφέρουν τις γνώσεις τους για να πραγματοποιηθεί η πρώτη απογραφή  σε μεγάλη κλίμακα των κητωδών της Μεσογείου,υπό την αιγίδα της Accobams. Η επιστημονική επιτροπή της διακρατικής Συμφωνίας για την Προστασία των Κητωδών της Μαύρης Θάλασσας, της Μεσογείου και της παρακείμενης περιοχής του Ατλαντικού συντονίζει τις επιχειρήσεις των ερευνητικών πλοίων και των αεροσκαφών που αναζητούν τα μέλη, λίγα ή περισσότερα, των 21 ειδών κητωδών που ζουν, μόνιμα ή παροδικά, στη θάλασσά μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι παρότι η Μεσόγειος αποτελεί μόλις το 1% του συνόλου των υδάτων των ωκεανών και των θαλασσών όλου του κόσμου, εκτιμάται πως στα νερά της εντοπίζεται το 10% επί του συνόλου της θαλάσσιας βιοποικιλότητας ανά την υφήλιο.

Έως σήμερα οι εκτιμήσεις όσον αφορά τον αριθμό των κητωδών περιορίζονταν στην ακριβή παρατήρηση συγκεκριμένων και περιορισμένης έκτασης περιοχών με τους ειδικούς να διαπιστώνουν την παρουσία 11 ειδών που ζουν μόνιμα στη Μεσόγειο. Αντιθέτως μέσω της πρωτοβουλίας της Accobams «αναζητείται η γενικότερη εικόνα της κατάστασης», εξήγησε στην La Repubblica ο Τζιανκάρλο Λαουριάνο από το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Ερευνών Ispra της Ιταλίας που συμμετέχει, μαζί με το ιταλικό υπουργείο Περιβάλλοντος, σε αυτό το πολύ σημαντικό project. «Πρόκειται για μια δουλειά που θα αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη στρατηγικών για την προστασία των κητωδών και της θαλάσσιας βιοποικιλότητας», πρόσθεσε.  

Σύμφωνα με την Διεθνή Ένωση Προστασίας της Φύσης (IUCN), 12 από τα είδη των κητωδών που ζουν στη Μεσόγειο οδεύουν προς εξαφάνιση. Φωτογραφία: Getty Images

Στα γήπεδα της Ρωσίας αυτές τις ημέρες υπάρχουν περισσότεροι φίλαθλοι από την… Κίνα παρά από την Αγγλία! Είτε λόγω της απόπειρας δολοφονίας κατά του ρώσου πρώην διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ είτε εξαιτίας του φόβου συγκρούσεων με τους σκληροπυρηνικούς χούλιγκαν της Ρωσίας, πριν από την έναρξη των αγώνων του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, οι οπαδοί της εθνικής ομάδας της Αγγλίας είχαν αγοράσει μόλις 31.000 εισιτήρια. 

Πρώτοι στη σχετική λίστα κατατάσσονται οι Ρώσοι με 800.000 εισιτήρια, ενώ προκαλεί σίγουρα αίσθηση το γεγονός πως τη δεύτερη θέση καταλαμβάνουν οι Αμερικανοί με 80.000 προπωλήσεις, παρόλο που η εθνική ομάδα τους δεν κατάφερε να προκριθεί στην τελική φάση του Μουντιάλ. Αναμενόμενα τις υπόλοιπες θέσεις καταλαμβάνουν οι Βραζιλιάνοι, οι Κολομβιανοί, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί, οι Αργεντίνοι, οι Περουβιανοί και οι Αυστραλοί.

Όσον αφορά τους χιλιάδες Κινέζους ποδοσφαιρόφιλους, δεν θα τους δούμε να πίνουν μπύρες στις πλατείες της Μόσχας, μας πληροφορεί το The Conversation, ούτε θα ακούσουμε πως ενεπλάκησαν σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ φιλάθλων αντίπαλων ομάδων. Πιο πιθανό είναι να τους βρούμε σε ακριβά εστιατόρια και μπουτίκ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της FIFA οι συντοπίτες του Μάο αγόρασαν περισσότερα από 37.000 εισιτήρια, 60.000 κατά τα κινεζικά ΜΜΕ. 

Αγαπημένες ομάδες των Κινέζων είναι η Βραζιλία και η Ισπανία αλλά πολλοί είναι εκείνοι που μετέβησαν στη Ρωσία για να δουν από κοντά τους αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, κυρίως τον Κριστιάνο Ρονάλντο ο οποίος μπορεί να επαίρεται, μεταξύ όλων των άλλων, και για τους σχεδόν δύο εκατομμύρια followers που έχει στο Weibo, το Twitter της Κίνας. Και αξίζει να σημειωθεί πως «οι περισσότεροι από αυτούς τους Κινέζους που παρακολουθούν το τουρνουά στη Ρωσία δεν ανήκουν σε μια ζάπλουτη ελίτ, αλλά είναι μέλη της μεγάλης μεσαίας τάξης της χώρας που αναπτύχθηκε μετά από χρόνια έντονης οικονομικής ανάπτυξης. Εκτιμάται πως έως το 2022 το 76% του αστικού πληθυσμού της Κίνας θα ανήκει στη μεσαία τάξη».

260 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο ξοδεύουν οι Κινέζοι τουρίστες για τα ταξίδια τους στο εξωτερικό, το διπλάσιο από τους Αμερικανούς. Φωτογραφία: XinhuaSports/Twitter

Υπερηφάνεια και ζηλοφθονία. Δεν πρόκειται για κάποιο ανέκδοτο χειρόγραφο της Τζέιν Όστεν αλλά για εκείνο το ανάμεικτο και πικρό συναίσθημα που μας καταβάλλει συχνά όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος τα καταφέρνει καλύτερα από εμάς. «Είσαι χαρούμενος για τον φίλο σου, αλλά για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, είσαι επίσης λίγο πικραμένος που σε ξεπέρασε, και μετά αισθάνεσαι ένοχος που ζηλεύεις την επιτυχία του», γράφει ο Τιμ Χερέρα των New York Times, προσθέτοντας αμέσως, όμως, πως «δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν είσαι ένας κακός άνθρωπος, γιατί οι εγκέφαλοί μας είναι προγραμματισμένοι έτσι ώστε να αισθάνονται αυτό το συγκεχυμένο μείγμα υπερηφάνειας και ζηλοφθονίας».  

Το φαινόμενο αυτό εξετάστηκε πρώτη φορά από τον κοινωνικό ψυχολόγο Έιμπραχαμ Τίσερ, που το 1988 υποστήριξε σε μελέτη του ότι η αυτοεκτίμησή μας απειλείται κατά πολύ περισσότερο από τα αγαπημένα μας πρόσωπα τα οποία διακρίνονται σε τομείς που θεωρούμε μας καθορίζουν, όπως η εργασία μας ή κάποια ιδιαίτερη ασχολία ή δεξιότητα, παρά από άγνωστα άτομα που είναι επίσης καλύτερα από εμάς. «Συγκρίνουμε ενστικτωδώς τους εαυτούς μας με κοντινά μας πρόσωπα, παρότι, παραδόξως, αυτό μπορεί να μας πικράνει».

Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Όταν κάποιος που αγαπάμε σημειώνει επιτυχίες σε κάτι που θέλουμε να είμαστε και εμείς επιτυχημένοι, στον εγκέφαλό μας ξεσπά υποσυνείδητα μια μάχη – την οποία τροφοδοτούν τα ιδιοτελή ένστικτά μας – μεταξύ υπερηφάνειας και ζηλοφθονίας. Ο Χερέρα επικαλείται τον Σανκάρ Βεντάταμ και το βιβλίο του «The Hidden Brain» όπου ο αμερικανός δημοσιογράφος και επιστημονικός συντάκτης του NPR σημειώνει πως «σε γενικές γραμμές είμαστε ανίκανοι να πούμε γιατί έχουμε αυτά τα συναισθήματα, αλλά είναι, ωστόσο, εξίσου πραγματικά». Ούτε αυτό, όμως, πρέπει να μας ανησυχεί γιατί όπως συμβαίνει και «με πολλές άλλες συμπεριφορές που αποδίδουμε στο υποσυνείδητο, δεν μπορούμε να διορθώσουμε κάτι που δεν μπορούμε να δούμε. Αλλά υπάρχουν τρόποι να εκτρέψουμε αυτά τα συναισθήματα πριν εκδηλωθούν, και μπορούμε να εκπαιδευτούμε στο πώς να αναγνωρίζουμε τα συμπτώματα όταν τα παρουσιάζουμε». Μια καλή και εύκολη μέθοδος είναι να αποφεύγουμε τις συγκρίσεις. 

Το πιο σημαντικό είναι να θυμόμαστε πάντα πως η επιτυχία κάποιου άλλου δεν μειώνει τη δική μας. Φωτογραφία: Shutterstock