Εχουν περάσει πέντε χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη μαχαιριά του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά. Πέντε χρόνια θρήνου αλλά και αγώνα για τη μητέρα του μουσικού, που δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται σε μια ψυχοφθόρα δικαστική μάχη ζητώντας δικαίωση για τη δολοφονία του γιου της.
Η Μάγδα Φύσσα μίλησε στην εκπομπή «Ελληνοφρένεια» της Real News για την άνανδρη δολοφονία του γιου της εκείνο το βράδυ, το μίσος, τον Ρουπακιά, τις εξελίξεις στη δίκη και τον ασίγαστο πόνο που εξακολουθεί νιώθει πέντε χρόνια μετά.
Τα λόγια της συγκλονίζουν…
Η δίκη και το «δίκαιο»
«Σε μία δολοφονία, η λέξη ”δίκαιο” πού μπορεί να χωρέσει; Θα με δικαίωνε αν έφερναν τον Παύλο πίσω. Δικαίωση δεν νομίζω ότι θα βρούμε εμείς ποτέ. Δεν με καλύπτει τίποτα. Ακόμα και να μου πουν ότι τον πάμε στο Σύνταγμα και τον εκτελούμε, είναι πολύ λίγο για το κακό που μου έχει κάνει» λέει η μητέρα του Παύλου Φύσσα.
- Διαβάστε επίσης: Η ύβρις προς τη Μάγδα Φύσσα
«Τον πρώτο καιρό, δεν υπήρχε μίσος γιατί δεν είχα περιθώριο να κάτσω να σκεφτώ τους υπαίτιους. Επρεπε να προσπαθήσω να μάθω να ζω χωρίς τον Παύλο. Ακόμα και τώρα τρώει χρόνο. Ηρθε όμως το μίσος, ήταν κάτι που το φοβόμουν από την αρχή. Οσο περνάει ο καιρός, δεν μειώνεται καθόλου» τονίζει η κυρία Φύσσα.
Αναφερόμενη στη δίκη, η μητέρα του Παύλου σημειώνει ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής εξακολουθούν να δείχνουν αμετανόητοι. «Οποτε έρχονταν στο δικαστήριο πάντα ήταν προκλητικοί. Εγώ εκεί τρώω τις σάρκες μου. Βλέπεις στα πρόσωπά τους ότι δεν υπάρχει ίχνος μετάνοιας. Αυτό είναι που σε τρελαίνει» λέει.
Το βράδυ της δολοφονίας και ο Ρουπακιάς
Αναφερόμενη στο βράδυ της δολοφονίας και τους αστυνομικούς που βρίσκονταν στο σημείο, η κυρία Φύσσα υποστήριξε: «Ψέματα είπαν όλοι, θα μπορούσαν να το αποτρέψουν και δεν το έκαναν. Από το βίντεο και τις μαρτυρίες αποδεικνύεται ότι στο σημείο που έγινε η δολοφονία ήταν δύο αστυνομικοί και δεν το απέτρεψαν. Ολα δείχνουν ότι οι παρόντες αστυνομικοί θα τον άφηναν (τον Ρουπακιά) να φύγει».
- Διαβάστε επίσης: Μάγδα Φύσσα, η μάνα που έκανε τον πόνο της αγώνα
Οπως σημειώνει, αφού πήγε στο νοσοκομείο να τον δει, ο Παύλος είχε φύγει από τη ζωή. «Προσπάθησα να τον ζεστάνω μπας και γίνει τίποτα. Σκεφτόμουν πως αν τον ζεστάνω θα συνέλθει, αλλά…» λέει.
Ερωτηθείσα αν θα μιλούσε στον Γιώργο Ρουπακιά, η κυρία Φύσσα απαντά: «Τι να του έλεγα… Να μου τον αφήσουν πάνω μου να καλοπεράσει. Κομμάτια θα τον έκανα. Ενας πληρωμένος δολοφόνος είναι. Ο,τι και να μου πει, θα με λυτρώσει;»
Ο Παύλος
«Από το σημείο της δολοφονίας περνάω κάθε μέρα. Υπάρχει και μνημείο. Θα πούμε καλημέρα και καληνύχτα. Οταν το βεβηλώνουν, πονάς αλλά το ξεπερνάς γιατί ξέρεις ότι δεν του κάνει κακό του ίδιου. Το κακό το κάνουν σε εμάς που έχουμε μείνει πίσω. Ο χρόνος έχει σταματήσει στην ώρα που έφυγε» λέει.
- Διαβάστε επίσης: «Παύλο, το νου σου ρε..»
Στη συνέχεια, η μητέρα του μουσικού αναφέρει: «Φέρνω τον Παύλο στο μυαλό μου, ξέρω πώς τους αντιμετώπισε. Ηταν πολύ γαλήνιος, πολύ όμορφος και γελαστός. Εφυγε ήρεμα. Αν υπάρχει άνθρωπος σήμερα που λέει ότι δεν ξέρει τι έγινε, είναι γιατί θέλει να μην ξέρει. Ο ίδιος ο Παύλος τους υπέδειξε τον δολοφόνο».
Οσο για το πώς νιώθει η ίδια για το γεγονός ότι ο γιος της έχει γίνει αντιφασιστικό σύμβολο; «Νιώθω περήφανη για το παιδί μου» απαντά και συνεχίζει «αλλά… να γίνεις σύμβολο εν καιρώ ειρήνης; Τι έφταιξε και έπρεπε να χάσω εγώ το παιδί μου; Η απουσία του είναι πολύ πιο ψυχοφθόρα και πιο έντονη κάθε μέρα που περνάει».
«Πιο πολύ από τον Παύλο, μου λείπει το ”μάνα”» συμπληρώνει.