Μια δεύτερη βόλτα σε γειτονιές της Α’ Αθηνών, όπου θα διεκδικήσει τον σταυρό των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, έκανε ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης την Κυριακή –η πρώτη ήταν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στον Αγιο Παύλο, η δεύτερη ήταν αυτήν την Κυριακή στα Πατήσια, τη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
Ο κ. Πιερρακάκης συνομίλησε με κατοίκους της περιοχής, επισκέφτηκε το θρυλικό γήπεδο του Σπόρτινγκ, το σχολείο του, τη Λεόντειο, και πέρασε από πολλά καταστήματα όπου είχε την ευκαιρία να τα πει με πελάτες και επιχειρηματίες.
Αργότερα, σε μια συγκινητική ανάρτηση στο Facebook και στο Instagram με τίτλο «Μια Κυριακή στα Πατήσια», o υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης περιέγραψε πόσο τυχερός ήταν που μεγάλωσε εκεί και τόνισε ότι «οι γειτονιές μας είναι οι πατρίδες μέσα στην πατρίδα μας, είναι οι τόποι μέσα στον τόπο μας».
Εγραψε ο κ. Πιερρακάκης:
«Μια Κυριακή στα Πατήσια
Είχα την τύχη να μεγαλώσω στα Κάτω Πατήσια της δεκαετίας του ’80 και του ’90, στην οδό Σαββίδου. Στα Άνω Πατήσια, στη Λεόντειο, πήγα σχολείο ενώ εκεί κοντά, επί της Πατησίων είναι που ξεκίνησα αργότερα σπουδές, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.
Δε χρησιμοποιώ τον όρο “τύχη” συμπτωματικά. Η περιοχή αυτή στα μάτια ενός εφήβου είχε μια δική της ιδιαίτερη ταυτότητα, τη δική της “μυθολογία”, με σημεία αναφοράς-ορόσημα για τους κατοίκους της περιοχής. Μπαίνοντας για πρώτη φορά στις κερκίδες και στο παρκέ του Σπόρτινγκ μάθαινες ότι εκεί είχε κάποτε παίξει μέχρι και ο Μαικλ Τζόρνταν, ως φοιτητής του πανεπιστημίου του. Στη “Χαρά” άκουγες ιστορίες για την αγάπη του Κωνσταντίνου Καραμανλή για το φημισμένο εκμέκ. Ενώ στον “Κόμη” συναντούσες ηθοποιούς και τραγουδιστές που είχες μέχρι τότε δει μόνο από την οθόνη της τηλεόρασης.
Περπατώντας σήμερα στα Πατήσια βλέπω ότι η συνοικία έχει προχωρήσει αρκετά, αλλά δεν έχασε το χαρακτήρα της. Αναγνωρίζει κανείς τα σχολεία, τα γήπεδα, τα καταστήματα, τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία και τους φούρνους, το περίπτερο της γειτονιάς και, πρωτίστως, τους ανθρώπους της.
Ο κάθε ένας μας έχει τα σημεία αναφοράς του στη γειτονιά που μεγάλωσε. Επιστρέφοντας στην παλιά γειτονιά σκέφτομαι ότι παρά την έμφαση που δίνουμε σε κάθε μελέτη, οι γειτονιές δεν είναι απλά αριθμοί, στατιστικές και χάρτες, αλλά ζωντανές πραγματικότητες. Οι μελέτες είναι αναγκαία εργαλεία για να κατανοήσουμε την καθημερινότητα σε μια συνοικία και να σχεδιάσουμε αλλαγές, αλλά οι ζωές και οι άνθρωποι αφήνουν μεγαλύτερο, διαχρονικό και άυλο αποτύπωμα. Αφήνουν υπεραξία ζωής.
Οι Αθηναίοι αγαπάμε τις γειτονιές μας στην πράξη κι όχι μόνο με τη σκέψη μας. Με τη ζωή μας, όχι μόνο με τις αναμνήσεις μας. Οι γειτονιές μας είναι οι πατρίδες μέσα στην πατρίδα μας, είναι οι τόποι μέσα στον τόπο μας και ξέρουμε να μιλήσουμε για τα καλά και τα σωστά, για τα προβλήματα και τα ελλείμματα και προπαντός για τις αναμονές και τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό το καλύτερο αύριο κρύβεται σε κάθε συνοικία και σε κάθε δρόμο της πόλης μας ως μια υπόσχεση που μπορεί να πραγματοποιηθεί».