Η Jerusalem Post έφερε ξανά στο φως μια παλιά ιστορία: Η Αλ Κάιντα στο εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδίδει, το Al-Masrah, υπέγραψε ένα άρθρο υπό τον τίτλο «Η ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ». Σε αυτό το άρθρο ισχυρίζεται ότι έμπνευση για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν ο Γκαμεέλ αλ-Μπατούτι, o αιγύπτιος συγκυβερνήτης του Βoeing 767 των Αιγυπτιακών Αερογραμμών που εκτελούσε την πτήση 990 από Λος Αντζελες προς Κάιρο με ενδιάμεση στάση στη Νέα Υόρκη.
Στις 31 Οκτωβρίου του 1999 το Βoeing της Egypt Air πραγματοποίησε, ξαφνικά, καθοδική πορεία, τριάντα λεπτά μετά την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο JFK. Συνετρίβη στον Ατλαντικό ωκεανό παρασύροντας στον θάνατο 217 ανθρώπους. Βάσει των ερευνών που ακολούθησαν, αυτό συνέβη λίγα λεπτά αφότου ο πιλότος είχε εγκαταλείψει το πιλοτήριο. Σε πρώτη φάση, οι ερευνητές απέδωσαν τη συντριβή του αεροπλάνου σε ηθελημένη ενέργεια του πιλότου.
Εκείνα τα χρόνια, δηλαδή λίγο πριν από την έλευση της νέας χιλιετίας, η Αλ Κάιντα, όπως η ίδια αναφέρει στο περιοδικό της, είχε αποφασίσει να εφαρμόσει μια νέα στρατηγική που θα έπληττε τον «μακρινό εχθρό» (βλέπε ΗΠΑ), αντί να προβαίνει σε σταδιακή εξολόθρευση όλων των συνεργατών των ΗΠΑ, δηλαδή τους άραβες αποστάτες που ήταν σε ηγετικές θέσεις.
Κατά το δημοσίευμα του περιοδικού της Αλ Κάιντα, τη στιγμή που το αεροπλάνο των Αιγυπτιακών Αερογραμμών έπεφτε στον Ατλαντικό, ο Λάντεν, όταν το έμαθε, αναρωτήθηκε: «Γιατί δεν το έριξε σε κάποιο κοντινό κτίριο;». Ετσι συνέλαβε την ιδέα…
Αμέσως μετά ο Μπιν Λάντεν συναντήθηκε με τον Χαλίντ Σεΐχ Μοχάμεντ, που έφερε τον τίτλο του «αρχιτέκτονα» των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Του εξέθεσε την ιδέα του και του πρότεινε να χρησιμοποιήσουν αμερικανικά αεροσκάφη για κάνουν τις επιθέσεις. Ετσι κι αλλιώς, προτού λάβει χώρα αυτή η συνάντηση, ο Μοχάμεντ σκεφτόταν ήδη ένα παρόμοιο σχέδιο: να ρίξει σε αμερικανικούς στόχους, ταυτόχρονα, 12 αμερικανικά αεροσκάφη. Οπως, τελικά, είδαμε, το σενάριο τρόμου ήταν μια μίξη των δύο αυτών ιδεών, όπου 3.000 άνθρωποι πέθαναν και 6.000 τραυματίσθηκαν. Σε εκείνη τη μέρα που άλλαξε για πάντα τον κόσμο.
Mετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, οι αεροπορικές εταιρείες -παγκοσμίως- υιοθέτησαν νέες δικλίδες ασφαλείας και εξόπλισαν τα πιλοτήριά τους με νέες, θωρακισμένες πόρτες. Μάλιστα, δεν ανοίγουν ούτε με χειροβομβίδα, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά σε έγγραφο-οδηγία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας FAA. Από τότε, η πόρτα του πιλοτηρίου έχει πάψει να ανοίγει εξωτερικά. Για να εισέλθει κάποιος στο πιλοτήριο, πρέπει είτε να του ανοίξουν από μέσα, είτε να πληκτρολογήσει έναν μυστικό κωδικό-κλειδί. Ομως, εκείνος που βρίσκεται στο πιλοτήριο μπορεί να μπλοκάρει την είσοδο ακόμη και σε όσους ξέρουν τον κωδικό. Επίσης, από εταιρεία σε εταιρεία και από χώρα σε χώρα, υπάρχει διαφορετικός κανόνας για τον αριθμό των ατόμων που πρέπει να βρίσκονται υποχρεωτικά, συνεχώς, μέσα στο πιλοτήριο.
Αλλες εσκεμμένες βουτιές θανάτου που… ενέπνευσαν τον Λάντεν
Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη φορά στα χρονικά που πιλότος κλειδώνεται στο πιλοτήριο και ρίχνει αεροπλάνο συμπαρασύροντας στον θάνατο πλήρωμα και επιβάτες. Μάλιστα, προτού γίνουν οι τωρινές ανακοινώσεις για την «ιδέα» που του έδωσε ο αιγύπτιος συγκυβερνήτης, πολλοί είχαν πει πως την ιδέα περί ηθελημένης συντριβής αεροσκάφους την «καλλιεργούσε» ο Λάντεν από παρόμοια περιστατικά, που είχαν συμβεί παλαιότερα. Υπό μία έννοια, «Η ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ» δεν είναι ακριβώς αληθής…
Τον Ιανουάριο του 1977, ένας ψυχικά διαταραγμένος απολυθείς εργαζόμενος της αυστραλιανής εταιρείας «Connellan Airways» μπήκε σε δικινητήριο 9θέσιο αεροσκάφος που ετοιμαζόταν για απογείωση στο αεροδρόμιο του Μπάνκσταουν της Βόρειας Αυστραλίας. Δεν χρειάστηκε παρά δευτερόλεπτα για να ρίξει το αεροσκάφος πάνω στα γραφεία της εταιρείας που τον είχε απολύσει, στο Αλις Σπρινγκς. Ετσι, σκότωσε τον πρώην εργοδότη του, αλλά και άλλους 5 ανθρώπους.
Ηταν Φεβρουάριος του 1982, όταν ο κυβερνήτης επιβατικού αεροσκάφους DC-8 των Ιαπωνικών Αερογραμμών υπέστη ψυχωσικό επεισόδιο και, παρά τις προσπάθειες του συγκυβερνήτη, προκάλεσε τη συντριβή του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο Χανέντα του Τόκιο. Σκοτώθηκαν οι 24 από τους 174 επιβαίνοντες της πτήσης.
Toν Αύγουστο του 1994, αεροσκάφος TR-72 των Βασιλικών Αερογραμμών του Μαρόκου συνετρίβη δέκα λεπτά μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Αγκαντίρ. Η έρευνα κατέδειξε ότι ο 32χρονος χειριστής είχε σκοπίμως αποσυνδέσει τον αυτόματο πιλότο προκειμένου να οδηγήσει το αεροσκάφος σε πλαγιά της οροσειράς του Ατλαντα. 44 επιβαίνοντες σκοτώθηκαν.
19 Δεκεμβρίου 1997, 104 νεκροί: Boeing 737 των αερογραμμών SilkAir της Σιγκαπούρης συντρίβεται σε ποταμό νότια της Σουμάτρα στην Ινδονησία. Ο κυβερνήτης είχε προηγουμένως κλειδώσει τον συγκυβερνήτη έξω από το πιλοτήριο. Για αυτοκτονία του πιλότου που αντιμετώπιζε εκείνη την περίοδο προσωπικά προβλήματα μιλούν οι αρχές.
Τα τελευταία χρόνια, έχουν καταγραφεί άλλες δύο παρόμοιες συντριβές αεροσκαφών…
29 Νοεμβρίου 2013, 33 νεκροί: Αεροσκάφος τύπου Embraer 190 των αερογραμμών LAM της Μοζαμβίκης συντρίβεται στη Ναμίμπια. Η έρευνα δείχνει ως υπεύθυνο τον πιλότο, ο οποίος είχε μάλιστα νωρίτερα κατά τη διάρκεια της πτήσης κλειδώσει τον συγκυβερνήτη έξω από το πιλοτήριο.
Τον Μάρτιο του 2015, Ο 28χρονος Αντρέας Λούμπιτς, συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης 9525, του Airbus της Germanwings, οδήγησε το αεροσκάφος και τους επιβαίνοντες εσκεμμένα στον θάνατο, αφού πρώτα «κλείδωσε» τον κυβερνήτη έξω από το πιλοτήριο. Πήρε μαζί του άλλες 149 ψυχές.