Η φωτεινή και plus size αυτοπεποίθηση της Λίζο

First we take Billboard, then we take Rolling Stone.

Κάπως έτσι και παραφράζοντας τον γνωστό στίχο τραγουδιού του Λέοναρντ Κόεν, τελείωσε το 2019 και μπήκε το 2020 για τη Λίζο.

Η 31χρονη αφροαμερικανίδα ράπερ και μουσικός (που, μεταξύ άλλων, έχει σπουδάσει φλάουτο σε… κονσερβατουάρ) έγινε πέρσι το εξώφυλλο του Billboard ως το πιο φρέσκο και ταλαντούχο πρόσωπο της ποπ μουσικής αυτή τη στιγμή, ενώ ήδη φιγουράρει και στο εξώφυλλο του τεύχους Φεβρουαρίου του μουσικού περιοδικού Rolling Stone.

Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια για τη Λίζο (γεννημένη Μελίσα Τζέφερσον) που εδώ και μερικά 24ωρα έχει στο σαλόνι του σπιτιού της δυο (από τα συνολικά οκτώ για τα οποία προτάθηκε) βραβεία Γκράμι που κέρδισε την περασμένη εβδομάδα για την «καλύτερη σόλο ποπ ερμηνεία» για το τραγούδι «Truth Hurts» και «το καλύτερο άλμπουμ urban contemporary μουσικής» για το «Cuz I Love You (Deluxe)».

Πέρα από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες του φωτογράφου Ντέιβιντ Λασαπέλ, το περιοδικό φιλοξενεί και μια συνέντευξη της τραγουδίστριας.

«Ως μία μαύρη γυναίκα, κάνω μουσική μέσα από την εμπειρία που προέρχεται από μια μαύρη γυναίκα. Κάνω μουσική που ελπίζω ότι κάνει άλλους ανθρώπους να αισθάνονται καλά και με βοηθά να ανακαλύπτω την αγάπη για τον εαυτό μου. Αυτό το μήνυμα θέλω να το περάσω κατευθείαν σε μαύρες γυναίκες, σε μεγάλες μαύρες γυναίκες, σε μαύρες τρανς γυναίκες. Τελεία» – αυτά λέει στο εκτενές αφιέρωμα που της κάνει το περιοδικό.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Λίζο μιλάει δημόσια για τα δικαιώματα των μαύρων, των γυναικών και των τρανς.

Πέρσι στην παρέλαση Pride του Σακραμέντο, στην Καλιφόρνια, στάθηκε μπροστά από ένα άτομο που κρατούσε μια σημαία της τρανς υπερηφάνειας με τη φράση «trans life» και τόνισε: «Οι ζωές των μαύρων ατόμων έχουν σημασία. Οι ζωές των τρανς ατόμων έχουν σημασία. Και αν πρόκειται να γιορτάσουμε την υπερηφάνεια, τότε πρέπει να διατηρήσουμε αυτήν την ενέργεια ζωντανή 365 ημέρες τον χρόνο».

Ηταν δήλωση τρομερής αυτοπεποίθησης.

Η αυτοπεποίθησή της αυτή αναπτύχθηκε εσχάτως, κυρίως από τότε που αποφάσισε, όπως παραδέχεται, να μην ασχολείται και πολύ σοβαρά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Αυτή η εποχή τελείωσε για μένα» λέει η ίδια για μια σειρά από εμπρηστικά και συχνά προσβλητικά tweets της εναντίον ανθρώπων που καταφέρονταν εναντίον της για τα περιττά κιλά της.

«Εκανα λάθη στο παρελθόν. Είμαι αρκετά μεγάλη για να τα παραδεχτώ» επισημαίνει, μετά την απόφασή της να εγκαταλείψει πριν από μερικές εβδομάδες τα social media, τουλάχιστον για λίγο, εξαιτίας τόσο των trolls, όσο και της γενικότερης «αρνητικότητας όλων απέναντι σε όλους», όπως λέει.

Σε κάποιο βαθμό, βέβαια, κατανοεί τις κριτικές.

«Κοίτα, είμαι σχετικά νέα στον χώρο αυτό [της μουσικής]» παραδέχεται. «Οπότε είναι σαν να βάζετε δύο πιάτα φαγητού μπροστά σε κάποιον και το ένα είναι τηγανητό κοτόπουλο. Αν σας αρέσει το τηγανητό κοτόπουλο, αυτό είναι υπέροχο. Το άλλο πιάτο είναι τηγανητό αιδοίο στρουθοκαμήλου [σ.σ: εννοεί πως αυτό το πιάτο είναι η ίδια]. Οπότε, μάλλον αυτό το πιάτο δεν θα σας αρέσει» λέει με νόημα και τη χαρακτηριστική ελευθεριότητα λόγου που τη διακρίνει.

Η Λίζο έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις για τα κιλά της, για το ότι είναι μαύρη, για το ότι είναι γυναίκα (και κυρίως για το ότι είναι αυτά τα τρία πράγματα ταυτόχρονα), ώστε αναφέρει συχνά ότι κάνει μουσική για όσους αισθάνονται παραγκωνισμένοι από την κοινωνία επειδή αυτό είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τη δική της ζωή.

«Πάντοτε υπερασπιζόμουν τους αδύναμους και τους αδικημένους επειδή ούτε εγώ μπορώ να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ ξαφνικά να πάψω να είμαι μαύρη, γυναίκα ή παχιά. Πάντοτε είχα αυτά τα τρία χαρακτηριστικά που λειτουργούν εναντίον μου και, όπως υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, έτσι υπερασπίζομαι και όλους τους άλλους» είπε προ μηνών, μιλώντας στον «Guardian».

Οπότε είχε εξαρχής ξεκαθαρίσει μέσα της πως το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι «να αγαπάς και να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να μην ανέχεσαι να σου φέρονται άσχημα».

«Ολοι αξίζουμε να νιώθουμε όμορφοι», προσθέτει, «και αυτό δεν είναι απλώς μια ταμπέλα που θέλω να βάλω στον εαυτό μου. Για μένα είναι η ίδια μου η ύπαρξη» λέει, τονίζοντας εμφατικά πως «η ομορφιά υπάρχει σε όλα τα μεγέθη» και πως το περιλάλητο «body positivity» που ευαγγελίζεται δεν είναι απλώς ένα κόλπο του μάρκετινγκ, αλλά μια πραγματική στάση ζωής, που την έμαθε εξ απαλών ονύχων μάλιστα.

«Είναι άδικο να υποθέτουν ότι ο κόσμος ξέρει να αγαπάει τον εαυτό του, όταν οι πολυεθνικές, εδώ και δεκαετίες, μας λένε ότι δεν αξίζουμε όπως είμαστε, για να μας πουλήσουν αυτό που εκείνες θεωρούν ιδανική ομορφιά. Πώς άρχισαν, ξαφνικά, να πουλάνε αυτοεκτίμηση; Ο κόσμος δεν ξέρει πια τι σημαίνει αυτή η λέξη, επειδή προσπαθούν εδώ και χρόνια να τον κάνουν να μοιάσει στην “γκομενάρα” που του πουλάνε. Ακόμα κι όταν σταματήσει όλος αυτός ο χαμός γύρω από το body positivity, δεν θα γίνω ξαφνικά μια λευκή αδύνατη γυναίκα. Πάντα θα είμαι παχιά και μαύρη. Είναι αφελές να πιστεύεις ότι λόγω μιας μόδας οι άνθρωποι θα αγαπήσουν αυτόματα τον εαυτό τους. Αυτή η αγάπη είναι ψεύτικη. Προσωπικά, προσπαθώ να δω πώς μπορείς να τη βιώσεις στ’ αλήθεια».

Αυτό πάντως που μπορεί στα αλήθεια να βιώσει αυτή τη στιγμή η Λίζο είναι το –παράλληλο με την μουσική– ντεμπούτο της στο σινεμά στην ταινία «Επικίνδυνες κυρίες» (Hustlers), δίπλα στην Τζένιφερ Λόπεζ, όπου ξεχωρίζει στον ρόλο μιας στρίπερ που παίζει φλάουτο, ένας ρόλος που όπως λέει και η ίδια «γράφτηκε σίγουρα για εκείνη».

Μάλιστα, σύμφωνα με τη σεναριογράφο και σκηνοθέτη της ταινίας, Λορίν Σκαφάρια, η 31χρονη μουσικός ήταν μια «ευχάριστη έκπληξη, καθώς αυτοσχεδίαζε πολλές ατάκες που ταίριαζαν τέλεια στο σενάριο».