Ο Τζο Μπάιντεν πήγε πρώτη φορά στη ζωή του στο Ισραήλ το θέρος του 1973, με την ιδιότητα του αμερικανού γερουσιαστή, μόλις 43 ημέρες προτού ξεσπάσει ο λεγόμενος Πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ, δηλαδή ο τελευταίος αραβοϊσραηλινός πόλεμος (εξαιρουμένων του Παλαιστινιακού και του Λιβανικού). Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είχε πετάξει στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του στο MIT της Βοστώνης, καθώς είχε εκπληρώσει τη στρατιωτική θητεία του.
Ο Μπάιντεν συναντήθηκε τότε με την ισραηλινή πρωθυπουργό Γκόλντα Μέιρ, μια θρυλική φιγούρα. Και η ανάμνηση εκείνων των επαφών τού έμεινε ανεξίτηλη. Κατόπιν, ως μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και ως αντιπρόεδρος του Μπαράκ Ομπάμα έσφιξε το χέρι του Γιτζάκ Ράμπιν στην Ιερουσαλήμ δύο φορές (το 1977 και το 1992) και όλων όσοι ήρθαν στη συνέχεια στην εξουσία του εβραϊκού κράτους. Την εποχή των δύσκολων σχέσεων μεταξύ του Νετανιάχου και του Ομπάμα, ο Μπάιντεν είχε στείλει δημοσίως το σαφές μήνυμα «να θυμάστε ότι είμαστε μαζί».
Ο «Μπίμπι», λοιπόν, γνωρίζει ότι ο Τζο τον ξέρει καλά, έγραψε η Corriere della Sera. Ετσι, στις τωρινές προτροπές του αμερικανού προέδρου περί «συμβιβασμού», ο Νετανιάχου απάντησε: «Είμαστε κυρίαρχη χώρα, η οποία λαμβάνει αποφάσεις με βάση τη βούληση του λαού της και όχι με βάση την πίεση από το εξωτερικό, ακόμη και αν προέρχεται από τους καλύτερους φίλους μας». Παρά την προκλητική στάση του ακροδεξιού ισραηλινού υπουργού Ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ ότι «το Ισραήλ δεν είναι ένα επιπλέον αστέρι στην αμερικανική σημαία», ο Νετανιάχου έχει επίγνωση ότι δεν μπορεί να αποκηρύξει την ειδική σχέση με τις ΗΠΑ.
Βέβαια, η επίσκεψη Νετανιάχου στην Ουάσινγκτον αναβάλλεται. Ποτέ στις προηγούμενες πέντε πρωθυπουργικές θητείες του δεν χρειάστηκε να περιμένει τόσο πολύ για να λάβει πρόσκληση επίσκεψης στον Λευκό Οίκο. Και δεν είναι μόνο αυτό: η συμμετοχή μελών του ισραηλινού στρατεύματος στις αντικυβερνητικές εκδηλώσεις, όπως είναι η άρνηση εφέδρων πιλότων να εμφανιστούν στις μονάδες για μετεκπαίδευση, θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων. Και η πιθανή επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν –διακηρυγμένο σχέδιο του Νετανιάχου– περιπλέκεται.
Ο Νετανιάχου θεωρεί ότι έργο ζωής του είναι η αποτροπή εξοπλισμού του Ιράν με πυρηνικά, επειδή πιστεύει ότι το Ιράν συνιστά «υπαρξιακή απειλή» για το Ισραήλ. Γι’ αυτό και θεωρεί ότι είναι κατασκευασμένες από το δικαστικό σύστημα οι εις βάρος του δίκες περί διαφθοράς, ώστε να μην τον αφήσουν να υπερασπιστεί τη χώρα του. Αν ο παραπάνω συλλογισμός του Νετανιάχου παραπατάει από απόψεως λογικής, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον εξής, έγραψε η Corriere: χωρίς την υλικοτεχνική υποστήριξη της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας, χωρίς τη διπλωματική και στρατιωτική προστασία που εγγυάται ο Μπάιντεν, ο βομβαρδισμός των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν από τους Ισραηλινούς είναι, απλώς, αδύνατος.