Τα κιτσάτα ρούχα, οι δυναμικές μπαλάντες και το ρίσκο της απόλυτης, πανευρωπαϊκής ταπείνωσης, σε περίπτωση που η χώρα σου τερματίσει με «nul points» (μηδέν πόντους). Οσοι είναι φαν του διαγωνισμού τραγουδιού της Γιουροβίζιον γνωρίζουν πολύ καλά τη συγκεκριμένη «ιεροτελεστία».
Λίγες ώρες πριν από τον πρώτο ημιτελικό, στον οποίο διαγωνίζονται και η Ελλάδα και η Κύπρος για μια θέση στον τελικό του Σαββάτου 12 Μαΐου που θα διεξαχθεί στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, και το βλέμμα του αρμόδιου οργανισμού της EBU, αντί να είναι στραμμένο στην Ευρώπη, στρέφεται εκτός ευρωπαϊκών συνόρων.
Ο γενικός διευθυντής της EBU, Νόελ Κάραν, μεθυσμένος από ιμπεριαλιστικές τάσεις βλέποντας το «παιδί» του να τα πηγαίνει περίφημα, ονειρεύεται για τη Γιουροβίζιον «μια ζωή πέρα από την Ευρώπη».
Ηδη διαγωνίζονται χώρες εκτός ευρωπαϊκών συνόρων, όπως είναι το Ισραήλ και η Τυνησία, ενώ η Αυστραλία έτυχε θερμής υποδοχής όταν μπήκε στην αστραφτερή παρέα της Γιουροβίζιον το 2015 ως επίτιμη διαγωνιζομένη, λόγω των ισχυρών πολιτιστικών και ιστορικών δεσμών της με την Ευρώπη.
Τέτοιες κινήσεις επεκτατισμού θεωρούνται λοιπόν πολύ χρήσιμες για τον Νόελ Κάραν, που εδώ και αρκετό καιρό κοιτάζει πώς να πουλήσει την πραμάτεια του και αλλού.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της EBU, 182 εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν τους δύο ημιτελικούς και τον τελικό του 2017.
Και ενώ οι επικριτές του διαγωνισμού τον θεωρούσαν σαν έναν κουρασμένο θεσμό που προσελκύει μόνο κάτι νοσταλγικούς σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, τα νούμερα έρχονται να τους διαψεύσουν: η Γιουροβίζιον είναι σήμερα δημοφιλέστατη σε έφηβους και 20άρηδες τηλεθεατές – και κυρίως χρήστες του Διαδικτύου. Στην εποχή του YouTube και των smart-phones συγκεντρώνει ένα δυναμικό 43% χρηστών μεταξύ 15-24 ετών, ποσοστό σχεδόν τετραπλάσιο από το κοινό που παρακολουθεί τα διαγωνιζόμενα τραγούδια και όλο το σούσουρο γύρω από αυτά, μέσω τηλεόρασης.
Το πιο φανατικό κοινό του διαγωνισμού προέρχεται από τον Βορρά: Σουηδία, Νορβηγία και Δανία. Οσο για τη συνηθέστερη κατηγορία, ότι δηλαδή στον διαγωνισμό αλληλοψηφίζονται χώρες που παραδοσιακά αγαπιούνται, όπως π.χ. η Ελλάδα με την Κύπρο, η περυσινή νίκη της Πορτογαλίας, μιας χώρας που βρίσκεται στην άκρη της Ευρώπης και είναι αποκομμένη από τέτοιες στρατηγικές, αποδεικνύει, ότι κάποιες φορές, το μόνο που χρειάζεται για να κερδίσεις, είναι ένα καλό τραγούδι.