Η Εθνική των ξενιτεμένων (οκτώ από τους παίκτες της αρχικής ενδεκάδας αγωνίζονται σε πρωταθλήματα του εξωτερικού) έκανε, πάλι, το καθήκον της.
Στο πρώτο της επίσημο ματς στην «OPAP Arena» νίκησε (2-1) την Ιρλανδία, που δεν τη λες… θηρίο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά σίγουρα δεν είναι αμελητέος αντίπαλος – φάνηκε στα τέσσερα παιχνίδια της με την Πορτογαλία και τη Σερβία στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Διαθέτει αρκετούς ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Αγγλία, κάποιοι εξ αυτών στην Πρέμιερ Λιγκ.
Αλλωστε, από τέτοιες «ομαδούλες» (Γεωργία, Κόσοβο, Λουξεμβούργο, Εσθονία, κλπ) έχουμε πικρή πείρα την τελευταία δεκαετία. Λίγο καλύτερες ή λίγο χειρότερες, αυτές μας άφησαν δυο φορές εκτός Euro, κι άλλες δυο εκτός Μουντιάλ. Θα είναι άδικο, αν δεν πιστώσουμε στον Γκουστάβο Πογιέτ ότι η Εθνική Ελλάδος έχει αφήσει πίσω τις… αυτοκτονικές της τάσεις και έχει επιστρέψει σε μια στοιχειώδη κανονικότητα. Μια πρωτιά σε όμιλο του Nations League και «2 στα 2» στον προκριματικό όμιλο του Euro 2024 είναι ένας αξιοπρεπέστατος απολογισμός. Διόλου αυτονόητος, όπως μας δίδαξαν οι «σφαλιάρες» της μετά-Σάντος εποχής.
Με πρωταγωνιστή τον υπέροχο Τάσο Μπακασέτα (άνοιξε το σκορ με εκτέλεση πέναλτι και έδωσε μια καταπληκτική πάσα στον Μασούρα για το δεύτερο γκολ) η Εθνική έπαιξε σύγχρονο ποδόσφαιρο, πολύ καλό κατά διαστήματα, και έχασε ευκαιρίες για μεγαλύτερο σκορ. Το ότι «λαχτάρησε» στο τέλος, και χρειάστηκε τη σωτήρια επέμβαση του Οδυσσέα Βλαχοδήμου στις καθυστερήσεις για να κρατήσει τη νίκη, δεν είναι ανεξήγητο. Εχουμε μέσα Ιουνίου, και το χθεσινό (Παρασκευή) ματς ήταν για τους διεθνείς μας το προ-τελευταίο της σεζόν. Οι αντοχές τους έχουν φτάσει στα όριά τους. Αν έχουν κάποιες ανάσες ακόμη, έπρεπε να τις κρατήσουν για τη Δευτέρα. Για τον πιο απαιτητικό και δύσκολο αγώνα των τελευταίων ετών, εναντίον του Κιλιάν Εμπαπέ και της «παρέας» του.
Αν και στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι απίθανο, η Εθνική πάει στο Παρίσι με στόχο μια καλή εμφάνιση και μια τιμητική ήττα από τη δευτεραθλήτρια Κόσμου, Γαλλία, η οποία από το 2016 κι έπειτα πρωταγωνιστεί σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Πριν από λίγους μήνες διέλυσε (4-0) την άλλη μεγάλη ομάδα του ομίλου μας, την Ολλανδία, σκοράροντας τρία γκολ στα 20 πρώτα λεπτά του παιχνιδιού. Αν οι έλληνες διεθνείς καταφέρουν να δυσκολέψουν τους «τρικολόρ», αυτό θα είναι μια πιστοποίηση της προόδου τους, και μια ένεση αυτοπεποίθησης.
Ας μείνουμε προσγειωμένοι. Ο πιο ρεαλιστικός στόχος για την Εθνική μας δεν είναι να «κλέψει» από τη Γαλλία ή την Ολλανδία (έστω κι αν δεν βρίσκεται στα καλύτερά της) μία από τις δύο θέσεις που οδηγούν στο Euro του επόμενου καλοκαιριού (14 Ιουνίου – 14 Ιουλίου 2024), αλλά να φτάσει στη Γερμανία από τον δρόμο του UEFA Nations League, ο οποίος έχει μείνει ανοικτός χάρη στην πρωτιά που κατέκτησε στον όμιλό της το περασμένο καλοκαίρι. Θα είναι πολύ χρήσιμο, την ώρα της κρίσης (στα μπαράζ του ερχόμενου Μαρτίου) να έχει σφυρηλατηθεί ως ομάδα, να έχει βρει τις σταθερές της, να έχει εμπεδώσει τη νοοτροπία του μαχητή, που της διδάσκει ο ουρουγουανός προπονητής. Οι νίκες είναι (και) θέμα συνήθειας, όπως είχε τονίσει και ο ίδιος όταν ανέλαβε αυτή τη δουλειά.
Κερδίζοντας ομάδες όπως η Ιρλανδία, η Εθνική μεγαλώνει. Μακάρι να πάρει ένα καλό αποτέλεσμα και σε κάποιο/α από τα τέσσερα παιχνίδια της με τη Γαλλία και την Ολλανδία. Θα τη βοηθήσει ακόμη περισσότερο σε αυτή τη διαδικασία επανεκκίνησης, που έχει αρχίσει από την εποχή του Σκίμπε και του φαν’τ Σιπ, και συνεχίζεται ακόμη πιο εμφατικά επί Πογιέτ.
Ο Ουρουγουανός έχει καλές ιδέες, μέθοδο και -κυρίως- δεν φοβάται. Δεν φοβάται να παίξει επιθετικά, όταν έχει να αντιμετωπίσει ομάδες που είναι «στα μέτρα» της Εθνικής μας, ούτε να αφήσει εκτός αποστολής (για παράδειγμα) τον Κώστα Φορτούνη, βάζοντας απέναντί του… τη μισή Ελλάδα. Δεν φοβάται να πει ξεκάθαρα πριν από ένα παιχνίδι, ότι οποιοδήποτε αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη θα είναι αποτυχία. Οι διεθνείς τον σέβονται, γιατί είναι ένας στιβαρός τιμονιέρης. Η κίνησή τους να τον αγκαλιάσουν όλοι μαζί στο κέντρο του γηπέδου, μετά τη λήξη του χθεσινού αγώνα, λέει πολλά. Και οι φίλαθλοι, τον πιστεύουν. Δεν είναι σύνηθες για την Εθνική να μαζεύει σχεδόν 20.000 κόσμο, Παρασκευή βράδυ, σε αγώνα με την Ιρλανδία.
Τη Δευτέρα τα σπουδαία. Ο προπονητής των Γάλλων, Ντιντιέ Ντεσάν, μας περιμένει με… άγριες διαθέσεις. Τον προβληματίζει, είπε, η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου (επειδή το Σαββατοκύριακο το γήπεδο θα χρησιμοποιηθεί από την εθνική ομάδα ράγκμπι της Γαλλίας), και ελπίζει στην καλή δουλειά των κηπουρών. Για να πετύχουν οι παίκτες του τα γκολ που έχασαν χθες στο 3-0 εναντίον του Γιβραλτάρ. Αραγε, τι θα καταφέρει ο Πογιέτ σε ένα ματς που θεωρείται «χαμένο από χέρι»;