Για τους παλαιότερους το όνομα της Νάκης Αγάθου θα σκορπίσει μνήμες τηλεοπτικής αθωότητας. Ηταν τότε που η εκκεντρική φιγούρα, με την ολάνθιστη ξανθιά κόμη, και με περιπαθή φωνή ενημέρωνε για το τηλεοπτικό πρόγραμμα της ημέρας. Εκείνη η τόσο ξένη, αλλά και συνάμα οικεία τηλεπαρουσιάστρια, έγινε κομμάτι της καθημερινότητας και αναπόσπαστο μέλος του… ελληνικού σαλονιού.
Κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν οι κάτοικοι της Βόρειας Κορέας όταν βλέπουν στους τηλεοπτικούς δείκτες τους την Ρι Τσουν-Χι. Την «εθνική» τηλεπαρουσιάστρια που αναλαμβάνει να εκφωνεί όλες τις σημαντικές ειδήσεις που έχουν να κάνουν με τον Κιμ Γιονγκ-Ουν και το καθεστώς του. Ηταν αυτή που ανέλαβε το βαρύ φορτίο να ενημερώσει χθες την παγκόσμια κοινότητα ότι η χώρα της προχώρησε σε πυρηνική δοκιμή. Και το έκανε με το γνωστό στομφώδες, θεατρικό ύφος της. Μπορεί για τον μέσο Ευρωπαίο, τούτη η «θεατράλε» παράσταση από την τηλεοπτική οθόνη και φαντάζει ψεύτικη έως και κακοπαιγμένη, για τους Βορειοκορεάτες, όμως, είναι η επιτομή της ευψυχίας και η φωνή της εθνικής συνείδησης.
Μικρή λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: η Ρι Τσουν-Χι, 69 Μαΐων πλέον, είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας και να πάρει σύνταξη. Εντούτοις, υπάρχουν τόσα πολλά σημαντικά γεγονότα που αφορούν τη χώρα της, επομένως δεν γίνεται να αφήσει τις ειδήσεις σε… μειράκια. Κι έτσι την είδαμε προσφάτως ξανά στις οθόνες, να αναφωνεί, με φωνή στεντόρεια και δίχως ψεγάδι, τα ακατανόμαστα σχέδια του δικτάτορα Κιμ Γιονγκ-Ουν.
Η «σούπερ γιαγιά» της εθνικής τηλεόρασης ακολουθεί πάντα ένα συγκεκριμένο τελετουργικό πριν από κάθε εμφάνισή της στο γυαλί. Ξέρει να παίζει με τους κώδικες της τηλεόρασης ωσάν να είναι εξασκημένη τηλεπερσόνα της αμερικανικής τηλεόρασης. Για τις ανάγκες της τελευταίας εκφώνησης που περιλάμβανε την είδηση για την πυρηνική δοκιμή, φόρεσε το παραδοσιακό ροζ chima jeogori, και με ευπροσήγορο χαμόγελο έδειξε να διασκεδάσει με την δήθεν επιτυχία της χώρας της, τη στιγμή που η παγκόσμια κοινότητα «πάγωνε».
Η πιο διάσημη εκφωνήτρια της Βόρειας Κορέας φέρεται να γεννήθηκε το 1943 και εκπαιδεύτηκε ως ηθοποιός προτού αναλάβει την εκφώνηση ειδήσεων στο μόνο τηλεοπτικό κανάλι της Βόρειας Κορέας το 1971.
Γνωστή ως η «παρουσιάστρια των ανθρώπων» κόσμησε τις οθόνες της χώρας για τα επόμενα 40 χρόνια, κάνοντας χρήση δραματικών τόνων στη φωνή της για να μεταδώσει ειδήσεις. Στην πραγματικότητα είναι σαν να υποδύεται ένα ρόλο. Ετσι, συχνά πυκνά εμφανίζεται στην οθόνη απειλητική ή εύχαρις. Ανάλογα με την είδηση που πρέπει να μεταδώσει. Ηταν εκείνη που μετέδωσε, κλαίγοντας, την είδηση του θανάτου του Ανώτατου Ηγέτη της χώρας Κιμ Ιλ Σουνγκ το 1994.
Σε άλλη στιγμή, διαβεβαίωσε στωικά τον πληθυσμό της χώρας κατά την διάρκεια της κλιμάκωσης των εντάσεων μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας το 2010, ενώ έκλαιγε και πάλι, όταν πέθανε ο δεύτερος ηγέτης της χώρας, Κιμ Γιονγκ-Ιλ, το 2011.
Το 2012, όμως, η 69χρονη παρουσιάστρια έδωσε συνέντευξη στο CCTV ανακοινώνοντας πως ήταν έτοιμη να αποχωρήσει από τα μέσα ενημέρωσης. Πολλές εκφωνήτριες τώρα είναι πολύ νέες και όμορφες» είχε παραδεχθεί συγκρατημένα. «Και πιο κατάλληλες για να εμφανιστούν ενώπιον των θεατών».
Την ίδια ώρα, έδωσε στη δημοσιότητα μερικά από τα περίφημα κόλπα της: ενημέρωσε τους εκφωνητές του κινεζικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα πως θα έπρεπε να έχουν το δικό τους στυλ για να εντυπωσιάσουν τους θεατές τους. Πρόσθεσε επίσης πως θα έπρεπε να χρησιμοποιούν διαφορετικές αποχρώσεις στον τόνο της φωνής τους ανάλογα με το θέμα.
Οταν διαβάζουμε στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, το επίσημο όνομα της χώρας, δεν πρέπει να ακουγόμαστε σαν να φωνάζουμε, αλλά να μιλάμε απαλά στους θεατές» δήλωσε με επαγγελματική εμπειρία που δεν χωράει αμφισβήτηση.
Η πολύχρωμη χροιά της φωνής της έχει συγκεντρώσει πολλούς θαυμαστές στο διαδίκτυο κατά την διάρκεια των ετών. Εχει δεχτεί σατιρικά σχόλια τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας. Το 2010 έγινε viral στην Κίνα.
«Πρόκειται για μια φωνή εμπλουτισμένη με μίσος» δήλωσε ο Μπράιαν Μάγιερς, αναλυτής της προπαγάνδας της Βόρειας Κορέας στο Πανεπιστήμιο Μπουσάν Ντονγκέσο. «Μου θυμίζει αυτό για το οποίο μιλούσε ο Τζορτζ Οργουελ το 1984. Είναι μια φωνή γεμάτη με περιφρόνηση και μίσος».