Από τη Ρεάλ Μαδρίτης έχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα, όταν παίζει στα Κύπελλα Ευρώπης. Αλλά αυτό που συνέβη το βράδυ της Τετάρτης στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», είναι υπερφυσικό – δεν εξηγείται με τους νόμους του ποδοσφαίρου.
Η Σίτι του Πεπ Γκουαρντιόλα, μια ομάδα που όλοι συμφωνούν πως έχει αγγίξει την τελειότητα, είχε νικήσει στον πρώτο ημιτελικό, στο Μάντσεστερ, με 4-3. Χθες, στη Μαδρίτη, προηγήθηκε στο σκορ με τον Ριγιάντ Μαχρέζ (73’), χωρίς να έχει απειληθεί (σχεδόν) καθόλου από την αντίπαλό της, με εξαίρεση μια απίθανη χαμένη ευκαιρία του Βινίσιους Ζούνιορ στην έναρξη της επανάληψης. Στα, περίπου, 20 λεπτά που υπολείπονταν για να λήξει το ματς, η Ρεάλ χρειαζόταν δυο γκολ για να το στείλει στην παράταση, αλλά ήταν η Σίτι αυτή που δημιούργησε (και έχασε) δυο καλές φάσεις για το 0-2. Στο 89’ το 0-1 παραμένει, οι τρεις «εγκέφαλοι» των γηπεδούχων (Μόντριτς, Κρόος, Καζεμίρο) έχουν αποχωρήσει, κατάκοποι, από το χορτάρι, ενώ οι θεατές αρχίζουν να αδειάζουν το γήπεδο. Ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Ο Ροντρίγκο, που ήρθε από τον ισπανικό πάγκο, σκοράρει δυο φορές μέσα σε δυο λεπτά. Και στις αρχές του έξτρα χρόνου ο Καρίμ Μπενζεμά, με εκτέλεση πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος, στέλνει τη Ρεάλ στον 17ο τελικό της στο Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Γκουαρντιόλα, εμβρόντητος, ατενίζει… το άπειρο.
Η Παρί Σεν-Ζερμέν, πάνω που πίστευε ότι είχε, ήδη, προκριθεί στη φάση των «16» του εφετινού Τσάμπιονς Λιγκ, δέχτηκε από τη «Βασίλισσα» τρία γκολ σε ένα τέταρτο. Η Τσέλσι, που είχε προηγηθεί με 3-0 στον επαναληπτικό προημιτελικό, στο τέλος αποκλείστηκε στην παράταση. Αλλά το τρίτο διαδοχικό «θαύμα» της Ρεάλ ήταν το πιο δύσκολο – και το πιο απροσδόκητο. «Να κατέβει ο Θεός και να το εξηγήσει», γράφει η Marca στον σημερινό, πρωτοσέλιδο τίτλο της. «Είναι πλάκα, δεν είναι δυνατόν!», ήταν το μήνυμα που ο Λιονέλ Μέσι έστειλε στον φίλο του, Κουν Αγουέρο, μόλις ο Μπενζεμά «έγραψε» το τελικό 3-1. Με τη Ρεάλ Μαδρίτης, «ποτέ μην πεις ποτέ». Το έχουμε εμπεδώσει πια, όμως κανείς μέχρι τώρα δεν έχει δώσει μια πειστική εξήγηση γι’ αυτό το φαινόμενο, που επαναλαμβάνεται τακτικά.
Οι περισσότεροι το αποδίδουν στη «βαριά» φανέλα του συλλόγου, που έχει κατακτήσει δεκατρία διεθνή τρόπαια και δεκάδες εγχώριους τίτλους. Αυτό είπε, με άλλα λόγια, και ο προπονητής των «Μερένχες», Κάρλο Αντσελότι, μετά τον χθεσινοβραδινό θρίαμβο: «Η ιστορία της Ρεάλ δίνει στην ομάδα την απαραίτητη πίστη». Στον αγώνα του «Ετιχαντ» η Σίτι ήταν πολύ καλύτερη, άξιζε να πετύχει κι άλλα γκολ, όμως οι οπαδοί της Ρεάλ, που έχουν δει να συμβαίνουν «πράματα και θάματα» στο «Μπερναμπέου», δεν είχαν χάσει την αισιοδοξία τους. «Αλλη μία μαγική νύχτα από τους βασιλιάδες της Ευρώπης», έγραφε το τεράστιο κορεό που είχαν απλώσει στην κεντρική εξέδρα, και αποδείχτηκε προφητικό.
Το είχαν εικονογραφήσει με τη μορφή του Μπενζεμά. Αναμενόμενο. Ο γαλλοαλγερινός «στράικερ» συμπλήρωσε 15 γκολ στο εφετινό Τσάμπιονς Λιγκ, σε μόλις 11 εμφανίσεις. Στα πέντε τελευταία του ματς στη διοργάνωση έχει σκοράρει 10 φορές. Τα στατιστικά του δείχνουν ότι στέλνει την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα κάθε 70 λεπτά, και για να πετύχει τέρμα «χρειάζεται» μόλις τρεις τελικές προσπάθειες. Στα 34 του βάζει, ή σερβίρει, γκολ με όλους τους πιθανούς τρόπους, και τρέχει, κατά μέσον όρο, 10 χιλιόμετρα σε κάθε ματς.
Ενας από τους πρωταγωνιστές της εκπληκτικής πορείας της Ρεάλ προς το 14ο «στέμμα» της είναι, ασφαλώς, ο Αντσελότι. Στις 28 Μαΐου θα γίνει ο πρώτος προπονητής που θα κοουτσάρει για πέμπτη φορά σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, αφήνοντας πίσω του τον Μαρσέλο Λίπι, τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον, τον Μιγκέλ Μουνιόθ και τον προσεχή αντιπαλό του στο Παρίσι, Γίργκεν Κλοπ. Εχει, ήδη, κατακτήσει το τρόπαιο με τη Μίλαν (2003, 2007) και με τη Ρεάλ (2014). Αν σηκώσει και το εφετινό, θα ξεπεράσει τον Μπομπ Πέισλι και τον Ζινεντίν Ζιντάν.
Κάποτε έλεγαν για τον ιταλό τεχνικό ότι το δυνατό του σημείο είναι… οι δημόσιες σχέσεις. Επειδή τα πήγαινε καλά με όλους τους σούπερ-σταρ με τους οποίους συνεργάστηκε (Κριστιάνο Ρονάλντο, Ιμπραΐμοβιτς, Μπέκαμ, Πίρλο, Κασίγιας, Μαλντίνι, Σεβτσένκο, Τέρι, Λάμπαρντ, Γκατούζο…). Φαίνεται, όμως, πως ο χαμηλών τόνων «Καρλίτο», έστω κι αν ποτέ δεν έκανε τον «ντόρο» του Φέργκιουσον, του Μουρίνιο, του Γκουαρντιόλα, ή του Κλοπ, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, διαθέτει και πολλές, ακόμη, αρετές.
Ακόμη πιο ανεξήγητη από την ανθεκτικότητα της Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι η κακοτυχία του Γκουαρντιόλα, που χθες βίωσε τον έκτο του αποκλεισμό σε ημιτελική φάση τα 12 τελευταία χρόνια. Το 2010 και το 2012 με την Μπαρτσελόνα, το 2014, 2015 και 2016 με την Μπάγερν και, τώρα, με τη Μάντσεστερ Σίτι. Εχει πάθει και χειρότερα: το 2017 αποκλείστηκε στους «16», και τις τρεις επόμενες σεζόν, στα προημιτελικά. Η αξία του ως προπονητή, αλλά και η αξία των ομάδων του, δεν το δικαιολογεί. Φτάνει κανείς στο σημείο να πιστέψει ότι τον καταδιώκει εκείνη η κατάρα του Ντμίτρι Σέλουκ, ατζέντη του Γιάγια Τουρέ, που τον κατηγόρησε για τον τρόπο με τον οποίο ο Πεπ έδιωξε τον πελάτη του από τη Σίτι το 2018…
Ενας τελικός Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Σίτι θα είχε περισσότερες ιστορίες να διηγηθεί, όμως σε αυτή την επανάληψη της προ τετραετίας αναμέτρησης του Κιέβου (Λίβερπουλ – Ρεάλ) θα ανταμώσουν στο «Σταντ ντε Φρανς» του Παρισιού, 19 Κύπελλα Πρωταθλητριών και οι εμπειρίες 25 μεγάλων τελικών. Η Ρεάλ «τρέχει» ένα απίστευτο σερί επτά νικών σε ισάριθμες τέτοιες βραδιές. Από την άλλη, την τελευταία φορά που έφτασε σε τελικό και δεν κατάφερε να κερδίσει την Κούπα (1981) είχε απέναντι τη Λίβερπουλ. Στο Παρίσι.
Το περασμένο Σάββατο η Ρεάλ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ισπανίας. Στο εξής, δεν έχει να σκέφτεται τίποτε άλλο πέρα από τον τελικό της 28ης Μαΐου. Η Λίβερπουλ, αντιθέτως, φαίνεται πως θα δώσει σκληρή μάχη (με τη Σίτι) για τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ μέχρι την τελευταία στιγμή. Και αυτή είναι στις 22 Μαΐου – μόλις έξι μέρες πριν από το μεγάλο ραντεβού. Στις 14 του μήνα θα αγωνιστεί και στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (με την Τσέλσι στο «Γουέμπλεϊ». Ο Κλοπ θα έχει λιγότερο χρόνο για να εστιάσει στη Ρεάλ, και θα «τρέμει», μήπως χάσει κάποιον παίκτη του με τραυματισμό.
Οι «μπουκ» άρχισαν, κιόλας, να ανακοινώνουν τις αποδόσεις τους. Αλλά, στην πραγματικότητα, η αναμέτρηση δυο ομάδων που έχουν τις ανατροπές στο dna τους, δεν «σηκώνει» προγνωστικά.