Η Χίλαρι Σουάνκ είναι τρομερά πολυάσχολη αυτή την εποχή. Νωρίς το μεσημέρι, πριν καν φθάσει στο ραντεβού της με την δημοσιογράφο του Guardian Εϊμι Νίκολσον, η δύο φορές βραβευμένη με Οσκαρ ηθοποιός και επιτυχημένη επιχειρηματίας έχει ήδη συνοδεύσει τον πατέρα της στον γιατρό, έχει κάνει μια τηλεδιάσκεψη για τη νέα της σειρά ρούχων, Mission Statement, αλλά και μια συνάντηση για μία από τις τρεις τηλεοπτικές εκπομπές που παράγει αυτό τον καιρό ταυτόχρονα με τρεις ταινίες.
Για ένα διάστημα η 44χρονη αμερικανίδα ηθοποιός είχε εξαφανιστεί. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2014, ο πατέρας της Στίβεν, πρώην αρχισμηνίας, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση πνευμόνων που του έσωσε τη ζωή. Και για τρία χρόνια, είχε αναλάβει την φροντίδα του η ίδια αποκλειστικά.
Σήμερα, ο μπαμπάς της είναι «πραγματικά καλά» και πλέον εκείνη έχει πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μάθει tap dance (κλακέτες), κάτι που λαχταρούσε από τότε που ήταν έφηβη, μάλιστα, στον πρόσφατο γάμο της με τον επιχειρηματία Τζέισον Σνάιντερ εξέπληξε τους καλεσμένους χορεύοντας μαζί του κλακέτες.
Φυσικά, επέστρεψε στο σινεμά. Η Χίλαρι Σουάνκ πρωταγωνιστεί, φέτος, στην δραματική ταινία «What They Had» που θα βγει τον ερχόμενο Οκτώβριο στις αίθουσες των ΗΠΑ, αλλά και στο αυστραλιανό θρίλερ «I am a Mother». Πρώτο και καλύτερο, όμως, έρχεται το «Trust» του Ντάνι Μπόιλ, μια μίνι τηλεοπτική σειρά με 10 επεισόδια, που θα κάνει πρεμιέρα τον ερχόμενο μήνα στο BBC2 με θέμα την απαγωγή του Τζον Πολ Γκέτι Γ’ το 1973. Τον Πολ Γκέτι, παππού του αγοριού, δισεκατομμυριούχο μεγιστάνα των πετρελαίων, γυναικά και θρυλικό τσιγκούνη, υποδύεται ο Ντόναλντ Σάδερλαντ, ενώ η Σουάνκ, είναι η απελπισμένη μητέρα του Τζον Πολ, Αμπιγκέιλ «Γκέιλ» Γκέτι.
Μετά την περσινή ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, «Όλα τα λεφτά του κόσμου», το «Trust» επανέρχεται στην υπόθεση της πεισματικής άρνησης του πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο τη δεκαετία του ’70 να πληρώσει τα λύτρα (17 εκατ. δολάρια) που ζητούσαν οι κακοποιοί για να απελευθερώσουν τον εγγονό του. Και ο ρόλος της Γκέιλ ταιριάζει γάντι στην Σουάνκ.
Αν και δράμα, η σειρά έχει μια διάσταση κωμική και gothic με σκηνές όπως το χαρέμι με τις ερωμένες του Ντόναλντ Σάδερλαντ-Πολ Γκέτι και τους «γατοκαυγάδες» που ξεσπάνε μεταξύ τους, και έναν κήπο στο κτήμα του γεμάτο με μαύρα λουλούδια και μαύρες χήνες. Και επειδή αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό λίγα λεπτά αργότερα ένα αυτοκίνητο πατάει μια χήνα και η κάμερα κάνει ζουμ στα εντόσθιά του…
Η Σουάνκ μπαίνει στο πλάνο οδηγώντας το πράσινο στέισον βάγκον της Γκέιλ, η οποία μιλάει στα ίσια στην προσπάθειά της να ξορκίσει τα κακά που προκαλεί ο πεθερός της στην οικογένειά του και στον αγνοούμενο γιο της. «Στα πιο οδυνηρά πράγματα στη ζωή, πρέπει να υπάρχει καλοσύνη αλλιώς είναι πάρα πολύ βαριά», λέει η Σουάνκ και είναι φανερό ότι είναι κάτι που γνωρίζει από πρώτο χέρι.
Υπάρχει, όμως, μια κάποια ειρωνεία στον τρόπο που η ηθοποιός αγκαλιάζει την διαταραγμένη οικογένεια των Γκέτι αν σκεφτεί κανείς πώς συμπεριφέρεται στην δική της οικογένειά. Ή μήπως όχι; «Όταν υποδύομαι ένα χαρακτήρα, τον αγαπώ», επιμένει, «Με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μου αρέσει που δεν καταλαβαίνω πάντα πώς πορεύονται άλλοι στον κόσμο μέχρι να τους παίξω. Και μετά λέω: “Ω! Τι όμορφος τρόπος να βλέπεις [τα πράγματα]!”»
Η Γκέιλ, λέει η Σουάνκ, ήταν ανθεκτική, πεισματάρα και αδύναμη ταυτόχρονα, μια μητέρα που αναγκάστηκε να αναρωτηθεί πώς συνέβαλε στην δραματική εφηβεία του γιου της, που τον άφησε να τριγυρίζει στην Ιταλία μαστουρωμένος, πριν απαχθεί. Η Γκέιλ δεν έκανε πάντοτε τις καλύτερες επιλογές, προσθέτει η ηθοποιός, τονίζοντας ότι ψυχαναλύει τον χαρακτήρα της και όχι τη γυναίκα που τώρα ζει ήσυχα στο Λονδίνο και στα 80 της έχει την ίδια ηλικία με τον παππού Γκέτι όταν ο γιος της εξαφανίστηκε.
Οι φιλοδοξίες της Σουάνκ αποκαλύφθηκαν στο δημοτικό σχολείο του Μπέλινγκαμ στην Ουάσιγκτον, όταν πέρασε από οντισιόν για το ρόλο της αρκούδας Μπαλού στο «Βιβλίο της Ζούγκλας», για μια σχολική θεατρική παράσταση. Ο δάσκαλός της επέμενε αντίθετα ότι έκανε για τον Μόγλη. Σε ηλικία εννιά ετών, είχε ήδη «πολύ βαθιά και τραχιά φωνή», λέει η Σουάνκ. «Θα πρέπει να το σκεφτώ», του απάντησε, φυσικά, είπε ναι, και έτσι αποκαλύφθηκε η αγάπη της για την τέχνη.
«Όταν ήμουν παιδί, ένιωθα outsider», λέει η Σουάνκ, αποκαλύπτοντας ότι ο δικός της τρόπος να συνδεθεί με ανθρώπους που είχαν διαφορετικές ζωές ήταν τα βιβλία και οι ταινίες.
Η θρυλική της ιστορία ξεκινά έξι χρόνια αργότερα, όταν η 15χρονη Σουάνκ άφησε την Ουάσινγκτον (όπου ζούσαν σε τροχόσπιτο) για να κυνηγήσει τους στόχους της. Οι γονείς της είχαν μόλις χωρίσει και μαζί με τη μητέρα της, και μόλις 75 δολάρια στις τσέπες τους, έφυγαν για το Χόλιγουντ όπου επί δύο μήνες έζησαν μέσα στο αυτοκίνητό τους.
Παρά τις δυσκολίες (ακόμη και την πείνα που έζησε) η Σουάνκ δεν θέλει να εξαφανίσει από τη μνήμη της τις εικόνες εκείνων των ημερών: «Δεν είναι αρνητικές. Είναι μια ανάμνηση που αγαπάς επειδή απλά σου υπενθυμίζει το πώς επιδίωξες αυτό που ήθελες. Για μένα, ήταν ότι μετακόμισα στην Καλιφόρνια και ζούσα το όνειρό μου!», λέει, «Η μητέρα μου πίστευε πραγματικά σε μένα και η πίστη της με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου, που είναι τα πάντα. Το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε σε ένα παιδί».
Λίγο καιρό αργότερα, εμφανίστηκε στην «Μπάφι η βαμπιροφόνισσα», μια μαύρη κωμωδία για τινέιτζερ, στην οποία συμμετείχε και ο Ντόναλντ Σάδερλαντ. Έπαιξε σε τηλεοπτικές σειρές όπως η πασίγνωστη στην Ελλάδα «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς» αλλά και ως μαθητευόμενη του κυρίου Μιγιάγκι (Πατ Μορίτα) στο «Καράτε Κιντ: Η νέα γενιά», το τέταρτο σίκουελ της επιτυχημένης ταινίας όπου η Σουάνκ είχε την ευκαιρία να αναδείξει τις αθλητικές επιδόσεις της.
Το πρώτο Οσκαρ ήρθε πριν καν από τα τριακοστά της γενέθλια. Η Χίλαρι Σουάνκ βραβεύτηκε το 1999 με Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, κέρδισε επίσης Χρυσή Σφαίρα, για τη συγκλονιστική της ερμηνεία στην ταινία «Boys don’t cry» στο ρόλο, ενός αγοριού που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, όταν μαθεύτηκε ότι είχε γεννηθεί κορίτσι.
Πέντε χρόνια αργότερα το «Million Dollar Baby», με πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Κλιντ Ιστγουντ και την ίδια να επιδίδεται αυτή τη φορά στο μποξ, της έφερε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της. «Δεν ξέρω τι έκανα σε αυτή τη ζωή για να μου αξίζουν όλα αυτά», είπε η Σουάνκ παραλαμβάνοντας το δεύτερο αγαλματάκι της, «Είμαι απλά ένα κορίτσι από ένα πάρκο με τροχόσπιτα που είχε ένα όνειρο», αναφερόμενη στα πρώτα χρόνια της ζωής της. Οι άλλοι, όμως, ξέρουν ότι τα έδωσε όλα για να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
«Αγαπώ τους ανθρώπους που επιμένουν παρά τις αντιξοότητες», λέει. Τους αγαπάει μέσα από ρόλους όπως ο Μπράντον Τίνα στο «Boys don’t cry», η Μάγκι του «Million Dollar Baby», η Γκέιλ του «Trust» και η Αμέλια Έρχαρτ, η θρυλική αμερικανίδα αεροπόρος και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών, η οποία εξαφανίστηκε το 1937 πετώντας πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό στην προσπάθειά της να κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο ρόλος της Αμέλια, μάλιστα, χάρισε στην Σουάνκ το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα «Hollywood Film Awards» του 2009.
Τώρα θα της άρεσε πολύ να κάνει μια ταινία δράσης, κάτι «απλά διασκεδαστικό», που ίσως θα μπορούσε να της δώσει την ευκαιρία χορέψει κλακέτες. Σε κάθε περίπτωση, η Χίλαρι Σουάνκ είναι ευτυχής που βγαίνει από την απομόνωση σε μια εποχή που το Χόλιγουντ είναι έτοιμο για περισσότερους γυναικείους χαρακτήρες όπως αυτοί για τους οποίους έχει δώσει μάχες στην καριέρα της. «Τώρα υπάρχουν περισσότερες προσφορές από ό, τι υπήρξαν ποτέ», λέει. Στο χέρι της είναι λοιπόν, ως ηθοποιός και ως απίστευτα πολυάσχολη παραγωγός, να κάνει τις σωστές επιλογές.