Τα γρανάζια της ιστορίας και της Αραβικής Ανοιξης είχαν μπει σε κίνηση το 2010 στη Τυνησία με την αυτοπυρπόληση ενός μεροκαματιάρη πωλητή σε λαϊκή αγορά, ο οποίος διαμαρτυρόταν για την κακοποίηση που υφίστατο από αστυνομικούς.
Σήμερα, ακριβώς οκτώ χρόνια αργότερα, με αφορμή άλλη μία αυτοπυρπόληση, υπάρχει η αίσθηση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Η Τυνησία από τη Δευτέρα συγκλονίζεται από διαδηλώσεις με αφορμή την αυτοκτονία ενός δημοσιογράφου που διαμαρτυρόταν για τις κακές οικονομικές συνθήκες.
Στην πόλη Κασερίν, στα δυτικά της χώρας, οι αστυνομικοί έκαναν την Τετάρτη χρήση δακρυγόνων κατά νεαρών που πετούσαν πέτρες εναντίον τους. Συγκρούσεις σημειώθηκαν και στην πόλη Τζμπενιάνα στα ανατολικά, και την Τεμπούρμπα, στα νότια, όπου έγιναν και συλλήψεις.
Τη Δευτέρα, ο Αμπντεράκ Ζοργκούι, 32 ετών, είχε βάλει τέλος στη ζωή του στην Κασερίν. Σε βίντεο που κατέγραψε λίγο πριν από τον θάνατό του, ο δημοσιογράφος εξηγούσε γιατί προχωρά στο απονενοημένο διάβημα: «Σήμερα αρχίζω την επανάσταση για τους γιους της Κασερίν που δεν έχουν τα μέσα για να επιβιώσουν», είπε.
Ισως έχει τη σημασία του το ότι η Κασερίν ήταν από τις πρώτες πόλεις που ξεσηκώθηκαν μετά την αυτοπυρπόληση του Μοχάμεντ Μπουαζίζι το 2010, στις 26 Δεκεμβρίου, και από τις πρώτες που θρήνησαν θύματα από την αστυνομία του Μπεν Αλι κατά την εξέγερση.
Παρά ταύτα, η Τυνησία κατάφερε να αποφύγει τον εμφύλιο που βίωσαν η Λιβύη και η Συρία, αλλά και τις ταραχές της Αιγύπτου. Η χώρα ήταν και είναι πρότυπο μετάβασης από ένα σκληρό καθεστώς σε μια ήπια ισλαμική δημοκρατία.
Ωστόσο οι συνθήκες ζωής της μεγάλης μάζας των κατοίκων παραμένουν κακές: υψηλή ανεργία στους νέους, ειδικά αυτούς στις αγροτικές περιοχές, ανέχεια και πληθωρισμός που κατατρώει τα εισοδήματα.