Σε ποδοσφαιρική ομοσπονδία αυτού του μεγέθους, όχι, δεν έχει ξαναγίνει. Η απόλυση του προπονητή της εθνικής ομάδας της Ισπανίας, Χουλέν Λοπετέγκι, μια μέρα πριν από την έναρξη του Μουντιάλ (και δυο πριν από τον πρώτο της αγώνα στο τουρνουά) είναι κάτι που δεν τόλμησε ούτε η Σαουδική Αραβία. Η οποία, από τη στιγμή που εξασφάλισε την πρόκρισή της στους τελικούς της Ρωσίας, άλλαξε τρεις προπονητές. Τα ισπανικά ΜΜΕ το είχαν βρει πολύ διασκεδαστικό – έγραφαν επί εβδομάδες γι’ αυτό. Πού να το φανταστούν, οτι κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε και στην «αυλή» τους;
Στα στοιχήματα για το ποιος από τους «μουντιαλικούς» προπονητές θα απολυθεί πρώτος, το όνομα του 51χρονου βάσκου τεχνικού έδινε τη μεγαλύτερη απόδοση. Ο Λοπετέγκι τα πήγαινε τόσο καλά, ώστε η ισπανική ομοσπονδία είχε σπεύσει να επεκτείνει τη συνεργασία τους έως το 2020 χωρίς, καν, να περιμένει να δει τα αποτελέσματα της ομάδας στα γήπεδα της Ρωσίας. Του είχε τάξει και αύξηση, αν και με τα τρία εκατομμύρια ευρώ το χρόνο που έπαιρνε ήταν ο τέταρτος πιο καλοπληρωμένος, πίσω από τον Γιόαχιμ Λεβ (3.850.000 ευρώ), τον Τίτι (3.500.000) και τον Ντιντιέ Ντεσάμπ (3.500.000). Ολα καλά. Ωσπου η Ρεάλ Μαδρίτης του χτύπησε την πόρτα.
Ελάχιστοι προπονητές θα μπορούσαν να αρνηθούν την πρόσκληση της «Βασίλισσας» – και ο Λοπετέγκι δεν είναι ένας από αυτούς. Η καριέρα του σε επίπεδο συλλόγων είναι σχεδόν αμελητέα και δεν έχει να επιδείξει την παραμικρή διάκριση. Πώς να αντισταθεί στη Ρεάλ, την πιο επιτυχημένη συλλέκτη τροπαίων στην Ευρώπη; Είπε το «ναι», πιστεύοντας οτι η συμφωνία τους θα έμενε κρυφή μέχρι να τελειώσει το Μουντιάλ. Αποκαλύφθηκε, όμως. Και το πώς, είναι μέγα μυστήριο. Το Radio Marca μετέδωσε οτι η ανακοίνωση επισπεύσθηκε, επειδή οι φήμες έφτασαν στ’ αυτιά της ισπανικής αποστολής. Η Ρεάλ θα μπορούσε να τις αγνοήσει. Για πολλούς προπονητές είχε ακουστεί οτι προορίζονται για διάδοχοι του Ζινεντίν Ζιντάν. Ακόμη περισσότερο θα μπορούσε να μην ασχοληθεί μαζί τους (με τις φήμες) ο πρόεδρος της ισπανικής ομοσπονδίας, Λουίς Ρουμπιάλες. Αλλά, κάπου εδώ μπήκε στη μέση ο εγωισμός.
Είτε μαθευόταν είτε όχι, η κίνηση του Λοπετέγκι να συμφωνήσει με τον Φλορεντίνο Πέρεθ ήταν unfair. Οχι μόνον επειδή δεσμευόταν με συμβόλαιο (το οποίο, μάλιστα, προέβλεπε ρήτρα αποδέσμευσης ύψους δυο εκατομμυρίων ευρώ), αλλά, πρωτίστως, επειδή η ομοσπονδία τον είχε εμπιστευθεί «τυφλά». Ο πρόεδρος Ρουμπιάλες ρώτησε κι έμαθε. Κι όταν έμαθε, προτίμησε να «τιμωρήσει» τον αχάριστο προπονητή, στερώντας του τη μοναδική εμπειρία να κοουτσάρει σε ένα Μουντιάλ. Ο προκάτοχός του, Ανχελ Μαρία Βιγιάρ, ο οποίος κυβέρνησε την ισπανική ομοσπονδία επί τρεις δεκαετίες, θα είχε προτάξει το συμφέρον της εθνικής Ισπανίας. Ο νεαρός παράγοντας, όμως, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη (δικαιολογημένη) του οργή. Επικαλούμενος τις ηθικές αρχές της ομοσπονδίας, έστειλε τον Λοπετέγκι «σπίτι» του και άφησε την ομάδα ακυβέρνητη δυο μέρες πριν από το ιβηρικό ντέρμπι με την Πορτογαλία.
Ο Ρουμπιάλες δεν κάμφθηκε ούτε από τα παρακάλια των παικτών να αφήσει τον προπονητή τους στη θέση του μέχρι να ολοκληρωθούν οι υποχρεώσεις τους στη Ρωσία. Εκανε πίσω μόνο στο όνομα του αντικαταστάτη του. Ηθελε να παραδώσει την ομάδα στον προπονητή της Μπέτις (που, εφέτος, την έβγαλε στην Ευρώπη), όμως στο τέλος πείστηκε οτι ένα τόσο μεγάλο «σοκ» θα ήταν καταστροφικό. Ετσι, ανέλαβε (προσωρινά) ο Φερνάντο Ιέρο, βοηθός του Λοπετέγκι και παλιά δόξα του ισπανικού ποδοσφαίρου.
Στην ουσία, το… μπαλάκι πέφτει στους παλιούς: στον αρχηγό Σέρχιο Ράμος, στον Ζεράρ Πικέ και στον Αντρές Ινιέστα, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν την ομάδα ήρεμη και τα αποδυτήρια ενωμένα. Με βάση το ρόστερ και την εμπειρία της, η εθνική Ισπανίας ήταν ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση αυτού του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όμως μέσα σε μια στιγμή τα δεδομένα άλλαξαν δραματικά. Στην πρώτη «στραβή», η διαμάχη ποδοσφαιριστών – ομοσπονδίας θα ξαναβγεί στην επιφάνεια, ενώ ο ισπανικός Τύπος είναι «με το δάχτυλο στη σκανδάλη».
Για τον ίδιο τον Λοπετέγκι, η απόφασή του να αφήσει την εθνική Ισπανίας για τη Ρεάλ είναι ένα άλμα στο κενό. Ό,τι καλό έχει κάνει στην καριέρα του, το έκανε στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της χώρας του, ακολουθώντας το μοντέλο που άφησε ως κληρονομιά ο Λουίς Αραγονές (όπως, άλλωστε, και ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε). Με τις ομάδες Κ-19 και Κ-21 κατέκτησε δυο φορές το Euro, ενώ και με τους Ανδρες τα πήγε περίφημα την τελευταία διετία. Εκτός εθνικών ομάδων, όμως, το βιογραφικό του είναι… για κλάμματα. Δεν θεωρείται από τους καλύτερους ισπανούς τεχνικούς της γενιάς του, δεν έχει βάλει τη σφραγίδα του ποτέ, σε κανένα σύλλογο, και στην πιο μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, στην Πόρτο, δεν τα κατάφερε.
Τότε, ποιος τον πήγε στη Ρεάλ; Ο Σέρχιο Ράμος! Ως αρχηγός της εθνικής Ισπανίας είχε στενή συνεργασία με τον Λοπετέγκι, και οι δυό τους συνεργάστηκαν άψογα. Οταν ρωτήθηκε από τον Πέρεθ, του είπε τα καλύτερα για τον Βάσκο. Κι αφού ο Ποκετίνο ήταν ρεζερβέ, ο πρόεδρος έκανε τη μεγάλη έκπληξη, που πάγωσε τους οπαδούς της «Βασίλισσας».
Ενα παράπλευρο ερώτημα που τίθεται πλέον, είναι το αν ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να παραμείνει στη Ρεάλ με προπονητή αυτόν που διάλεξε ο άσπονδος εχθρός του, Ράμος. Ακόμη κι αν έχει ξεχάσει τη δήλωση του Λοπετέγκι οτι «ο Λιονέλ Μέσι είναι ο καλύτερος παίκτης που έχω δει ποτέ μου» (2017), ο εγωισμός του δύσκολα θα του το επιτρέψει.