Μετά τον μαζικό πυροβολισμό στο Μέιν, που είχε συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους 22 άνθρωποι, η Αμερική συζητάει ξανά το θέμα της οπλοκατοχής. Ενα θέμα που αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης για τις δύο πλευρές εδώ και δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων χιλιάδες Αμερικανοί σκοτώνονται κάθε χρόνο από πυροβολισμούς.
Στη μία πλευρά είναι οι ρεφορμιστές, οι οποίοι θεωρούν ότι μόνο μια αυστηρή νομοθεσία κατά της οπλοκατοχής θα λύσει το πρόβλημα. Στην άλλη πλευρά οι υπέρμαχοι της οπλοκατοχής, που θεωρούν ότι μια τέτοια νομοθεσία θα αποτελέσει παραβίαση των συνταγματικών δικαιωμάτων τους.
Και ανάμεσα στις δύο πλευρές, οι κατά μέσο όρο 119 άνθρωποι που χάνουν κάθε μέρα τη ζωή τους και οι επιπλέον 200 που τραυματίζονται από πυροβολισμούς, σύμφωνα με στοιχεία της Everytown for Gun Safety, μια ομάδα που μελετάει το ζήτημα συστηματικά εδώ και χρόνια.
Στις ΗΠΑ κανείς δεν είναι ασφαλής, πουθενά. Στα σχολεία και τα νοσοκομεία, τα μπαρ και τα εστιατόρια, στους δρόμους και στα σπίτια τους, 43.000 Αμερικανοί πέφτουν νεκροί κάθε χρόνο από την ευκολία με την οποία οποιοσδήποτε μπορεί να βρεθεί με ένα όπλο στα χέρια του. Είναι μια πραγματική επιδημία, επισημαίνουν οι Times, η θεραπεία της οποίας υπάρχει, αλλά «σκοντάφτει» στην πολιτική.
«Είναι απαράδεκτο. Η χώρα μας κρατείται όμηρος από ένα λόμπι που έχει τεράστια κέρδη από τις πωλήσεις των όπλων και τη βία που αυτά δημιουργούν. Χρειαζόμαστε δράση και ασφάλεια τώρα». Αυτά είπε η Giffords, μια οργάνωση που πολεμάει για την αναμόρφωση των νόμων περί οπλοκατοχής.
Η Giffords ιδρύθηκε από την 53χρονη Γκαμπριέλ Γκίφορντς, η οποία ήταν μέλος του Κογκρέσου για την πολιτεία της Αριζόνα και την είχαν πυροβολήσει στο κεφάλι το 2011 κατά τη διάρκεια συνάντησης στην εκλογική της περιφέρεια. Στο συγκεκριμένο συμβάν είχαν δεχτεί πυροβολισμούς και άλλοι 18 άνθρωποι, εκ των οποίων οι έξι σκοτώθηκαν. Η Γκίφορντς παραιτήθηκε από την έδρα της προκειμένου να θεραπευθεί και να μάθει από την αρχή πώς να περπατάει, να μιλάει, να διαβάζει και να γράφει.
Περίπου οι έξι από τους δέκα θανάτους από πυροβολισμό στις ΗΠΑ είναι αυτοκτονίες. Σημειώνονται κατά κανόνα στις πολιτείες που έχουν τους πιο χαλαρούς νόμους για την οπλοκατοχή και φέρνουν το ποσοστό αυτοκτονιών στις ΗΠΑ στο δωδεκαπλάσιο του μέσου όρου των άλλων χωρών υψηλού εισοδήματος. Το ποσοστό δολοφονιών από πυροβολισμούς είναι 26 φορές μεγαλύτερο εκείνου των άλλων χωρών υψηλού εισοδήματος, ενώ τα όπλα είναι η βασική αιτία θανάτου παιδιών και νέων.
Οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα στον κόσμο όπου τα όπλα που βρίσκονται στην κατοχή των πολιτών της είναι περισσότερα από του… πολίτες της: οι Αμερικανοί έχουν στα σπίτια τους 393 εκατομμύρια όπλα, σύμφωνα με την οργάνωση Small Arms Survey.
Μετά το επεισόδιο στο δημοτικό σχολείο Σάντι Χουκ, στο Κονέκτικατ, πέρασαν περισσότεροι από 460 νόμοι για τον περιορισμό της οπλοκατοχής σε 48 πολιτείες. Στο Μέιν, όπου το κυνήγι και η σκοποβολή είναι βαθιά ριζωμένες συνήθειες στην τοπική κουλτούρα, τα μισά νοικοκυριά έχουν όπλα, ενώ δεν χρειάζεται καν άδεια για να αγοραστούν αυτά. Οταν, το 2016, προτάθηκε ένας νόμος για να διενεργείται έλεγχος πριν αγοράσει κανείς όπλο, η πρόταση καταψηφίστηκε στη δημόσια ψηφοφορία.
Σε επίπεδο Κογκρέσου, η τελευταία σημαντική δράση έγινε τον περασμένο Ιούνιο, ένα μήνα μετά τη σφαγή 19 παιδιών και δύο δασκάλων στο δημοτικό σχολείο Ρομπ, στο Ουβάλντε του Τέξας. Ο Δικομματικός Νόμος για Ασφαλείς Κοινότητες ήταν η πιο σημαντική ομοσπονδιακή νομοθεσία τα τελευταία 30 χρόνια, παρέχοντας χρηματοδότηση στις πολιτείες που εφαρμόζουν νόμους για την οπλοκατοχή και άλλες πρωτοβουλίες πρόληψης της βίας, ενισχύοντας την υποστήριξη της ψυχικής υγείας, ενισχύοντας τους ελέγχους ιστορικού για αγοραστές κάτω των 21 ετών και κλείνοντας κενά σχετικά με την ενδοοικογενειακή κακοποίηση.
Ομως, τα βασικά αιτήματα όσων ζητούν μεταρρύθμιση, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της ελάχιστης ηλικίας για αγορά όπλων και των καθολικών ελέγχων ιστορικού, πάντα μένουν εκτός ατζέντας, καθώς οι Ρεπουμπλικανοί επιμένουν ότι «το μόνο πράγμα που σταματά έναν κακό με όπλο είναι ένας καλός με όπλο».
Πέρυσι, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικό έναν νόμο της Νέας Υόρκης που απαιτούσε από τους ανθρώπους να αποδείξουν ότι είχαν συγκεκριμένη ανάγκη να φέρουν όπλο πριν μπορέσουν να πάρουν άδεια. Ο Μπάιντεν είχε πει ότι η απόφαση «αντίκειται τόσο στην κοινή λογική όσο και στο σύνταγμα και θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους βαθιά».