Τα τελευταία χρόνια πέφτουν συνεχώς στο τραπέζι κάθε λογής ιδέες και προτάσεις για τον περιορισμό ή, αν είναι εφικτό, και την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής.
Αν και οι προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας αφορούν κυρίως τη μείωση των εκπομπών ρύπων και άλλων βλαβερών αερίων, οι επιστήμονες έχουν επισημάνει ότι αυτό από μόνο του δεν αρκεί, εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση, και πρέπει παράλληλα να αναπτυχθούν τρόποι «σύλληψης» του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
Οπως ανέφερε το BBC, o βρετανός επιχειρηματίας Τζον Οκλαντ έχει αποφασίσει να υλοποιήσει μια νέα μέθοδο απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα η οποία ακούγεται απλή και εντυπωσιακή –μένει ωστόσο να αποδειχθεί αν θα είναι και αποτελεσματική.
Ο Τζον Οκλαντ υποστηρίζει ότι τη λύση στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής μπορεί να δώσει ένα… φύκι και μάλιστα ένα φύκι που η ύπαρξή του σε μεγάλες ποσότητες συνδέεται μέχρι σήμερα με αρνητικές συνέπειες, τόσο στην ανθρώπινη υγεία όσο και στα οικοσυστήματα όπου κάνει την εμφάνισή του, δημιουργώντας παράλληλα διαφόρων ειδών οικονομικά προβλήματα στις τοπικές κοινότητες.
Πρόκειται για το Sargassum, ένα καφέ φύκι η παρουσία του οποίου στον βόρειο Ατλαντικό και ειδικότερα στις περιοχές της Καραϊβικής οδήγησαν στην ονομασία μιας θαλάσσιας ζώνης εκείνης της περιοχής ως «Θάλασσα των Σαργασσών». Παλαιότερα που τα πλοία δεν διέθεταν μηχανές κολλούσαν στα σημεία που ήταν γεμάτο φύκια Sargassum τα οποία αποτελούσαν φόβητρο για τους ναυτικούς ενώ το ίδιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα με τα μικρότερα σκάφη αφού τα φύκια αυτά κολλάνε πάνω στις προπέλες και τα ακινητοποιούν.
Τα πάρκα
Ο Οκλαντ θέλει να δημιουργήσει γιγάντια θαλάσσια πάρκα με Sargassum έχοντας πειστεί ότι το φύκι αυτό μπορεί να απορροφήσει αποτελεσματικά το διοξείδιο του άνθρακα. Ο επιχειρηματίας οραματίζεται τη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων με το φύκι έκτασης παρόμοιας με αυτή της Κροατίας. Τα πάρκα αυτά θα δημιουργηθούν σε περιοχές του νότιου Ατλαντικού ανάμεσα στην Αφρική και την Νότια Αμερική.
Ο Οκλαντ πιστεύει ότι ένα πάρκο με Sargassum έκτασης 55 χιλιάδων τετραγωνικών χλμ. μπορεί να απορροφά από την ατμόσφαιρα ένα δισ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα ετησίως.
Την αρχική ιδέα είχε ο θαλάσσιος βιολόγος Βίκτορ Σμέτατεσκ και ασπάστηκε ο Όκλαντ αποφασίζοντας να ασχοληθεί με την υλοποίηση της μέσω του μη κερδοσκοπικού οργανισμού προστασίας των ωκεανών Seafields. Εχουν αναπτυχθεί μάλιστα κάποιες τεχνολογίες για τη δημιουργία αυτών των πάρκων οι οποίες δοκιμάζονται σε περιοχές της Καραϊβικής και του Μεξικού.
Σύμφωνα με τους οργανωτές του εγχειρήματος τα φύκια θα αναπτύσσονται και θα απορροφούν το βλαβερό αέριο από την ατμόσφαιρα μόνο εντός των ορίων του πάρκου και όποια καταφέρνουν με κάποιο τρόπο να απομακρύνονται από το πάρκο είτε θα πεθαίνουν είτε θα επιβιώνουν αλλά η ανάπτυξη τους θα διακόπτεται.
H ανάπτυξη του πάρκου και η επιβίωση των φυκιών θα γίνεται με ένα μηχανισμό που θα στέλνει από τα κατώτερα στρώματα της θάλασσας στην επιφάνεια τα απαραίτητα για τα φύκια θρεπτικά συστατικά. Οταν τα φύκια έχουν απορροφήσει τις απαιτούμενες ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα το πάρκο θα διαλύεται, τα φύκια θα μαζεύονται σε δεμάτια και θα βυθίζονται στον πυθμένα της θάλασσας. Οι συνθήκες εκεί δεν θα επιτρέπουν στα φύκια να σαπίζουν και θα διατηρούν έτσι μέσα τους αιώνια το βλαβερό αέριο.
Ο αντίλογος
Ο Οκλαντ σχεδιάζει να δημιουργήσει τα πρώτα πάρκα με Sargassum το 2026 αλλά στο άκουσμα της ιδέας αυτής έχουν υπάρξει ήδη διαφόρων ειδών ενστάσεις και προβληματισμοί.
Ενα ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα διασφαλιστεί ότι ο μηχανισμός που θα μεταφέρει τα θρεπτικά συστατικά από το εσωτερικό της θάλασσας στην επιφάνεια μέσω σωληνώσεων δεν θα καταστραφεί σε μια κακοκαιρία και θα γεμίσει η θάλασσα διαλυμένους πλαστικούς σωλήνες επιτείνοντας σημαντικά τη μόλυνση των ωκεανών.
«Υπάρχουν λιγότερο περίπλοκοι τεχνολογικά τρόποι για να βάλουμε τη φύση να βοηθήσει στην απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα όπως το να φυτεύουμε περισσότερα δέντρα ή να μην καταστρέφουμε τις περιοχές με τύρφη που αποτελούν φυσικές παγίδες του CO2», αναφέρει η Νεμ Βον, καθηγήτρια του βρετανικού Πανεπιστημίου East Anglia ειδική στα θέματα της κλιματικής αλλαγής.
Ο Οκλαντ από την πλευρά του ομολογεί ότι υπάρχουν κάποιες πλευρές στην όλη ιδέα που είναι ανεξερεύνητες αλλά τονίζει ότι αξίζει τον κόπο να γίνει η προσπάθεια να δούμε αν αυτή η ιδέα μπορεί να υλοποιηθεί και τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει.