Οι Κασσάνδρες είχαν προειδοποιήσει για αυτή την εξέλιξη εδώ και δύο χρόνια αλλά φαίνεται πως κανείς δεν τις πήρε στα σοβαρά. Από το 2014 η ανησυχία σχετικά με τα αποθέματα παλιού μπέρμπον εντάθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε η Ποτοποιία Μπάφαλο Τρέις δήλωσε πως κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Πρότεινε μάλιστα να υπάρξουν αλλαγές στο νόμο περί οινοπνευματωδών, οι οποίες θα άνοιγαν το δρόμο ώστε τα βαρέλια παλαίωσης του ουίσκι Τενεσί να μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν.
Αλλά και οι τιμές για φιάλες παλαιάς παραγωγής απογειώθηκαν κάθετα καθώς ένα μπουκάλι Pappy Van Winkle 15 έφτασε να κοστίζει πέρσι 982 δολάρια από 47 που ήταν η τιμή του το 2007!
Στις ΗΠΑ η κατανάλωση ουίσκι τριπλασιάστηκε την περίοδο 2002-2015, οι εξαγωγές έφτασαν στο 159% και σύμφωνα με την CNNMoney το 20% των εξαγωγών σκοτς καταλήγει πλέον σε χώρες της Ασίας.
Οπως επισημαίνει η Τζέσι Γκάι-Ράιαν στο Αtlas Obscura, οι μεγάλες ελλείψεις παλιού ουίσκι δεν είναι παρά ένα πρόσκαιρο πρόβλημα που όμως ασκεί μεγάλες πιέσεις στην αγορά. Και οι ελλείψεις αυτές έχουν τις καταβολές τους σε παλαιότερες εποχές, στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, όταν οι ποτοποιίες έπρεπε να υπολογίσουν -ουσιαστικά να μαντέψουν- όχι μόνο την τρέχουσα ζήτηση αλλά και εκείνη που θα υπήρχε μετά από δύο ή τρεις δεκαετίες.
Αλλωστε η ιστορία του ουίσκι κάθε άλλο παρά ευθύγραμμη είναι καθώς τη διαμόρφωσαν θύελλες όπως η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στη διάρκεια του οποίου εκείνοι που θα κατανάλωναν το απόσταγμα σκοτώνονταν κατά εκατομμύρια στα διάφορα θέατρα του πολέμου.
Η υπερπαραγωγή ουίσκι μετά το 1945 οδήγησε πολλές ποτοποιίες να βάλουν λουκέτο στα χρόνια του 1980. Ηταν οι ίδιες εκείνες βιομηχανίες που με την παραγωγή τους, αν συνεχιζόταν, θα μπορούσαν να προμηθεύσουν σήμερα την αγορά με ουίσκι παλαίωσης.
Πάντως το καπιταλιστικό μάρκετινγκ βρήκε τη λύση και σε αυτή τη σπαζοκεφαλιά. Η εταιρία ΜακΚάλλαν λάνσαρε ήδη τα λεγόμενα «άχρονα μολτς», που στο μπουκάλι τους δεν υπάρχει η παραμικρή χρονολογική ένδειξη παραγωγής.
Αυτό δημιουργεί στον καταναλωτή την ψευδαίσθηση πως είναι πολύ παλαιότερα από το όριο των 3 ετών που ορίζει ως κατώτατο όριο ο νόμος περί οινοπνευματωδών.
Και βέβαια η περιουσία των ποτοποιών και των ανθρώπων που ασχολούνται με την εμπορική εκμετάλλευση του παλιού ουίσκι αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Για παράδειγμα ο Ρικές Κισνάνι που δημιούργησε το πρώτο στον κόσμο επενδυτικό αποθεματικό για ουίσκι, είδε σε ένα μόλις χρόνο την τιμή της μετοχής του να αυξάνεται κατά 26%!
Σύμφωνα με τους ειδικούς η αγορά του ουίσκι -τόσο του παλιού όσο και του νέου- έχει ακόμα πολλά περιθώρια ανάπτυξης, καθώς το απόσταγμα αυτό βύνης, σίκαλης και βρώμης δίνει πολύ καλύτερες αποδόσεις από πολλά άλλα προϊόντα και προσελκύει όλο και περισσότερα κεφάλαια σε διαφήμιση και υποδομές.