Ενα χαμόγελο την κατάλληλη στιγμή έχει ευεργετικά αποτελέσματα στη σύσφιξη των δεσμών μεταξύ φίλων, αλλά και στην εκτόνωση μιας πιθανής έντασης. Τώρα μια μελέτη διαπιστώνει ότι το χαμόγελο κατά τη διάρκεια της διασκέδασης είναι μια συνήθεια που μοιράζονται και τα δελφίνια, τα οποία χαμογελούν πλατιά το ένα στο άλλο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Times του Λονδίνου, τα υδρόβια θηλαστικά είναι γνωστά για την αγάπη τους για το παιχνίδι, αλλά οι επιστήμονες έχουν ελάχιστη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο επικοινωνούν την ώρα που χοροπηδούν στις θάλασσες – και διασφαλίζουν ότι οι φίλοι τους δεν μπερδεύουν τα παιχνιδίσματά τους με πραγματική επιθετικότητα.
Οι παρατηρήσεις των ειδικών αποκαλύπτουν τώρα ότι τα δελφίνια έχουν τη δική τους εκδοχή του χαμόγελου – μια έκφραση με ανοιχτό το στόμα, που χρησιμοποιείται για να μεταφέρει την «παιχνιδιάρικη» διάθεσή τους και να δείξει στα άλλα δελφίνια ότι οι πράξεις τους δεν είναι κακόβουλες.
Αυτά τα χαμόγελα τα μιμούνται στη συνέχεια οι «συμπαίκτες» τους, οι οποίοι στο ένα τρίτο των περιπτώσεων ανταποδίδουν την χαρούμενη έκφραση, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό iScience.
«Αποκαλύψαμε την παρουσία μιας ξεχωριστής έκφρασης προσώπου –του ανοιχτού στόματος– στα ρινοδέλφινα, και δείξαμε ότι τα δελφίνια μπορούν επίσης να μιμούνται την έκφραση του προσώπου άλλων δελφινιών», λέει στους Times η ιταλίδα Ελιζαμπέτα Παλάτζι, εξελικτική βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Πίζας, και βασική συντάκτρια της μελέτης.
«Το ανοιχτό στόμα, που παρατηρείται στα κοινωνικά ζώα, στα πρόσωπα των πιθήκων, ακόμη και στο ανθρώπινο γέλιο– είναι ένα παγκόσμιο σημάδι παιχνιδιάρικης διάθεσης, που βοηθά τα ζώα να δείξουν πρόθεση διασκέδασης και να αποφύγουν τις συγκρούσεις», προσθέτει η Παλάτζι.
Οι ερευνητές κατέγραψαν δελφίνια ενώ έπαιζαν σε ζευγάρια, μόνα τους, ή με τους εκπαιδευτές τους. Ανακάλυψαν ότι τα κήτη δεν χρησιμοποιούσαν την χαμεγελαστή εκφραση ενώ έπαιζαν με ανθρώπους –και μόνο μία φορά ενώ έπαιζαν μόνα τους– αλλά τη χρησιμοποίησαν 1.288 φορές ενώ έπαιζαν σε με άλλα δελφίνια– και, γενικότερα, μόνο όταν έβλεπαν ότι βρίσκονταν στο οπτικό πεδίο του «συμπαίκτη» τους.
«Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι τα δελφίνια απλώς μιμούνται το ένα τις εκφράσεις του άλλου τυχαία, δεδομένου ότι συχνά εμπλέκονται στις ίδιες δραστηριότητες, αλλά αυτό δεν εξηγεί γιατί η πιθανότητα να μιμηθούν το χαμόγελο ενός άλλου δελφινιού σε διάστημα ενός δευτερολέπτου είναι 13 φορές υψηλότερη όταν το άλλο δελφίνι τα κοιτάζει», λέει η Πιλάτζι.
«Αυτό το ποσοστό μίμησης στα δελφίνια είναι σύμφωνο με εκείνο που έχει παρατηρηθεί σε συγκεκριμένα σαρκοφάγα, όπως οι σουρικάτες –μικρά θηλαστικά της οικογένειας της μαγκούστας– και οι αρκούδες της Μαλαισίας», συμπληρώνει. Η «χαμογελαστή» φύση των δελφινιών μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι τρέφουν τέτοια αγάπη για το είδος, όπως αναφέρει η μελέτη.
«Από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι πάντα έλκονταν από τα δελφίνια. Στην “Naturalis Historia”, του ρωμαίου συγγραφέα Πλίνιου του Πρεσβύτερου –την πρώτη εγκυκλοπαίδεια του κόσμου– μπορούμε να βρούμε μια ιστορία για τη φιλία ενός αγοριού με ένα δελφίνι», σημειώνει η μελέτη.
Οι ερευνητές επιφυλάσσονται να μελετήσουν εάν αυτή οι εκφράσεις του προσώπου είναι μορφή επικοινωνίας και για άλλα ζώα.