The Washington Post
Πρόσωπα/ Γιατί τελικά έλαμψε ο Μπάμπις;
Η περιουσία του φτάνει τα 4 δισ. δολάρια. Το κόμμα του λειτουργεί σαν επιχείρηση – από τις επιχειρήσεις του το στελέχωσε. Και σαν επιχείρηση υπόσχεται να διοικήσει το κράτος, ενώ απορρίπτει τόσο την κατηγορία που του αποδίδεται για οικονομικά σκάνδαλα όσο και για το παρελθόν του ως πληροφοριοδότης στην μυστική αστυνομία του κομουνιστικού καθεστώτος. Εχει εξάλλου τεράστια επιρροή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αφού αγόρασε δυο από τις τρεις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας.
Ο Αντρέι Μπάμπις, ο οποίος θριάμβευσε στις εκλογές της Τσεχικής Δημοκρατίας, παίρνοντας το 29,7% των ψήφων και αφήνοντας δεύτερους με 11,3% τους ευρωσκεπτικιστές του Κόμματος της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, σε πολλούς θυμίζει τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και σε ακόμη περισσότερους τον Ντόναλντ Τραμπ. Τι είναι τελικά;
Θα μπορούσε κανείς να γράψει μυθιστόρημα για αυτόν τον επιχειρηματία-σαλτιμπάγκο ο οποίος κατάφερε να κάνει τους μετανάστες βασικό θέμα σε μια χώρα χωρίς μετανάστες και με τη χαμηλότερη ανεργία στην Ευρώπη (2,9%). Αλλά το κλειδί για την επιτυχία του, όπως επισημαίνει η Washington Post, είναι η οικονομία: ως υπουργός Οικονομικών το 2013, ο Μπάμπις κατόρθωσε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την εξαιρετική πορεία της οικονομίας της Τσεχίας που βλέπει πλέον το ΑΕΠ της να καλπάζει και τον προϋπολογισμό της να είναι πλεονασματικός.
Ο Μπάμπις έχασε την θέση του στην τότε κυβέρνηση έπειτα από έρευνα που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χρησιμοποίησε σχεδόν δύο δισεκατομμύρια κορώνες από ευρωπαϊκά κονδύλια για να φτιάξει ένα πολυτελές ξενοδοχείο και ένα συνεδριακό κέντρο. Ηταν χρήματα που προορίζονταν για μικρές επιχειρήσεις και εκείνος καρπώθηκε μέσω του ομίλου Agrofert – λιπάσματα, χημικά προϊόντα, κλινικές τροφίμων και γονιμότητας – ο οποίος περιλαμβάνει 230 εταιρείες και απασχολεί 32.000 εργαζόμενους.
Ως πρωθυπουργός, θα μπορέσει εύκολα να ξαναποκτήσει την κοινοβουλευτική ασυλία που είδε να άρεται τον περασμένο μήνα. «Δεν είναι εθνικιστής συντηρητικός όπως ο ούγγρος Όρμπαν ή ένας παραδοσιακός καθολικός, όπως ο Πολωνός Κατσίνσκι. Είναι ο Μπάμπις, ένας οικουμενικός λαϊκιστής», λέει ο δημοσιογράφος Πάβελ Σαφρ. Κι όπως με όλους του είδους του, οι ντουλάπες του είναι γεμάτοι σκελετούς.
Φωτό: Δεν αστειεύεται ο Μπάμπις, το στραγγαλίζει το ευρώ (και ζητά να ορθώσουμε ανάστημα κατά της διαφθοράς). Πηγή: Reuters/ David W Cerny
Libération (έκδοση με συνδρομή)
Βία/ Όταν η οικογένεια γίνεται γκούλαγκ για παιδιά
«Τα παιδιά που δολοφονούνται από τους γονείς τους μάς αναγκάζουν να αναθεωρήσουμε το κλειστό οικογενειακό μοντέλο – αυτό το προστατευτικό κουκούλι που πολλές φορές μετατρέπεται σε κελί». Την σκέψη αυτή καταθέτει στην Libération η Μαρσελά Λακούμπ, όχι με αφορμή μια τραγική παιδοκτονία στο Μαρκόπουλο της Αττικής αλλά με εκείνη στο Περπινιάν των Ανατολικών Πυρηναίων – θύμα ήταν κι εκεί ένα παιδί.
«Αν δεν ήμασταν υποκριτές, θα παραδεχόμασταν ότι υπεύθυνοι για αυτές τις πράξεις βίας είμαστε όλοι: κόμματα, φορείς, οργανώσεις, τα μέσα ενημέρωσης» γράφει. «Η τέχνη της πολιτικής είναι η δημιουργία κανόνων που επιτρέπουν στα πιο φρικτά πλάσματα να συνυπάρχουν ειρηνικά με τους άλλους σε μια κοινωνία. Ωστόσο, η σημερινή οικογένεια, η οποία δίνει απόλυτη εξουσία στους γονείς, μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε γκούλαγκ για παιδιά».
«Θα έλεγε κανείς – συνεχίζει η Μαρσελά Λακούμπ – ότι σε αυτό το σύστημα τα περισσότερα παιδιά πορεύονται καλά. Αποτελεί, όμως, αυτό λόγο να εγκαταλείψουμε τα άλλα παιδιά; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αλλάξουμε το οικογενειακό μοντέλο έτσι ώστε κάθε παιδί να έχει δικαίωμα στη ζωή και σε ένα αξιοπρεπές μέλλον;».
«Ίσως, μετά από λίγες δεκαετίες, να θυμόμαστε την κοινωνία μας ως μια εποχή που τα παιδιά θεωρήθηκαν κατώτερα όντα» καταλήγει. «Μια κοινωνία στην οποία το οικογενειακό μοντέλο επέτρεπε στους γονείς να βασανίζουν τους απογόνους τους. Μια εποχή που ήταν φυσικό παιδιά να πεθάνουν από τα χτυπήματα εκείνων που έπρεπε να τα φροντίζουν, και η δικαιοσύνη να αναγνωρίζει ότι οι βασανιστές τους δεν είχαν σκοτώσει σκύλους ή γάτες αλλά ανθρώπινα όντα».
Φωτό: «Υπεύθυνοι γι’ αυτή τη βία είμαστε όλοι» Πηγή: Shutterstock
The Times (έκδοση με συνδρομή)
Ερωτες / Η Αγία Ελένη έχει μάτια μόνο για τον Ναπολέοντα
Για σχεδόν δύο αιώνες, το απομονωμένο νησί της Αγίας Ελένης είχε στρέψει τα νώτα του στον Ναπολέοντα. Οι κάτοικοί της δεν είχαν ερωτηθεί για την απόφαση της Βρετανίας να εξορίσει τον έκπτωτο αυτοκράτορα στη βραχώδη προεξοχή τους στο νότιο Ατλαντικό. Και από τότε, γράφουν οι Times, αποστρέφονταν τον πιο διάσημο κάτοικο της.
Τώρα, όμως, που μια νέα αεροπορική γραμμή θα φτάνει στο πιο απομακρυσμένο υπερπόντιο έδαφος της Βρετανίας, ο μεγάλος εξόριστος επανήλθε στο επίκεντρο. Και είναι καλοδεχούμενος: «Καλώς ήλθατε στο νησί του Ναπολέοντα» γράφουν πια τα τουριστικά πόστερ. Αγαλματίδια που αναπαριστούν τον μικροσκοπικό ηγέτη εμφανίζονται σε καταστήματα, η προτομή του σε σαπούνι, σωσίες φορούν τη στολή του. Το αποστακτήριο του νησιού ετοιμάζει ένα κονιάκ για την επέτειο των 200 χρόνων από το θάνατό του το 1821.
Το Λόνγκγουντ Χάουζ, το επιμελώς ανακαινισμένο σπίτι όπου ο Ναπολέοντας ζούσε με τη μεγάλη συνοδεία του, είναι η πρώτη στάση στα προτεινόμενα δρομολόγια για τους λάτρεις της Ιστορίας, τους τουρίστες πολυτελείας και τους χιλιάδες επισκέπτες που το νησί ελπίζει να δελεάσει με τις εβδομαδιαίες πτήσεις από το Γιοχάνεσμπουργκ.
Για πρώτη φορά, μάλιστα, ο διορισμένος βρετανός κυβερνήτης, ο επικεφαλής της Οικονομίας, οι τοπικοί σύμβουλοι, οι τουριστικοί πράκτορες και τα μέσα ενημέρωσης θα πραγματοποιήσουν επίσημη επίσκεψη τον επόμενο μήνα στο Παρίσι. Το μήνυμα θα είναι σαφές: Η Αγία Ελένη, η δεύτερη παλαιότερη αποικία της Βρετανίας μετά τις Βερμούδες, είναι τόσο μέρος της ιστορίας της Γαλλίας όσο και της Βρετανίας.
Και να πώς η Ιστορία ξαναγράφεται.
Φωτό: Λέγεται Longwood House. Και είναι το σπίτι που έμεινε ο Ναπολέων στα χρόνια της εξορίας του. Πηγή: Shutterstock
Corriere della Sera
Ρεκόρ/ Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ετών 55
Σε αυτή τη συνταγή ασκητικής ζωής κρύβεται το μυστικό για σε περιλάβει το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως τον «ποδοσφαιριστή με την μακροβιότερη δραστηριότητα»: «Όχι λιπαρά, ζάχαρη, αναψυκτικά. Απαγορεύεται το κάπνισμα και το βράδυ στο κρεβάτι νωρίς. Στη συνέχεια προπόνηση: τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα και άλλη τόση γυμναστική».
Ο κάτοχος του ρεκόρ είναι ένας 55χρονος Ουρουγουανός, ο Ρόμπερτ Καρμόνα, πατέρας τριών παιδιών και σύζυγος γυναικολόγου. Έπαιξε σε τουλάχιστον 25 ομάδες και αν θέλει κανείς να τις απαριθμήσει όλες – Παν ντε Αζουκάρ, Προγκρέσο, Λας Πιέδρας, Αλτο Περού, Ιμπεριάλες… – φτιάχνει έναν ποδοσφαιρικό ύμνο που ανακατεύει τη μπάλα, τα «ποτρέρος» όπως λέγονται τα αυτοσχέδια γηπεδάκια στους δρόμους στο Ρίο ντε λα Πλάτα και στα περίχωρα, καθώς και μερικά μέρη ακόμη όπως το Μοντεβιδέο, το Μπουένος Άιρες, η Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι και η Ίμπιζα, όπου έπαιξε ο Ρόμπερτ. Ο τελευταίος προορισμός είναι η ιταλική Τορτόνα. Η νέα του ομάδα, η Οντάξ Οριόνε, παίζει στην τρίτη κατηγορία και είναι προτελευταία στη βαθμολογία.
Δεν υπάρχουν αξιομνημόνευτες νίκες στην ιστορία του Καρμόνα, «είμαι ένα συνηθισμένο δεκάρι» λέει στην Corriere della Sera. «Είχα αρχίσει να παίζω από επτά χρονών με τα τσικό της Πενιαρόλ – θυμάται – χωρίς ποτέ να σταματήσω». Στη συνέχεια πέρασε μια ποδοσφαιρική ζωή μεταξύ ομάδων της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας της Ουρουγουάης. Σημείο καμπής, στην καριέρα του, το 1987. Ηταν 25 χρονών όταν δέχθηκε μια πρόταση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμφώνησε και έμεινε για 12 χρόνια στις ημιεπαγγελματικές ομάδες της Νορθ Αμέρικαν Σόκερ Λιγκ, εκεί όπου ο Φραντς Μπεκενμπάουερ προκαλούσε ακόμη θαυμασμό. Κάποια φορά έπαιξε και με τον Μαραντόνα. «Ηρεμα Ουρουγουανέ» του είχε πει εκείνος σε μια σκληρή φάση.
«Παίζω συνεχώς για 48 χρόνια. Και δεν σκοπεύω να σταματήσω» δηλώνει κατηγορηματικά. Πάμε πάλι: Όχι λιπαρά, ζάχαρη, αναψυκτικά. Απαγορεύεται το κάπνισμα και το βράδυ στο κρεβάτι νωρίς. Στη συνέχεια προπόνηση: τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα και άλλη τόση γυμναστική.