Μπορεί η Κίνα να στεφθεί πρωταθλήτρια του 2020 όσον αφορά τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων στο πεδίο της ανάπτυξης, αφού έστω και με το αναιμικό 2% η ανάκαμψη από την πανδημία επετεύχθη εκεί ενώ στη Δύση όχι, ωστόσο η ιστορία των εμβολίων δείχνει ότι η δυτική πλευρά εισπράττει από την προστιθέμενη αξία της διαφάνειας, δηλαδή έχει πλεονεκτήματα δημοκρατικότητας («το κράτος δικαίου, τον ελεύθερο Τύπο», κ.ά.), τα οποία παίζουν ρόλο στην τελική σούμα και όσον αφορά το υγειονομικό επίπεδο.
Στο άρθρο του στη Repubblica ο Φεντερίκο Ραμπίνι συγκρίνει την «ευφορία» που δημιούργησαν «οι τελευταίες αμερικανικές ανακοινώσεις για το εμβόλιο» (βλέπε εδώ και εδώ) με «τις διακηρύξεις νίκης του Πεκίνου».
Ο «μαζικός εμβολιασμός βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κίνα εδώ και αρκετό καιρό» γράφει ο Ραμπίνι και υπενθυμίζει ότι «το εμβόλιο που παράγεται από την κρατική Sinopharm έχει ήδη εγχυθεί σε ένα εκατομμύριο Κινέζους». Η άποψη του αρθρογράφου είναι ότι ο αγώνας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας για την ανακάλυψη του αντι-Covid εμβολίου μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον αγώνα για την κατάκτηση του Διαστήματος μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ενωσης.
Ωστόσο «το εμβόλιο της Sinopharm δεν δημιούργησε την ελπίδα που εξαπλώθηκε μετά την ανακοίνωση της Pfizer για το εμβόλιό της». Και ο λόγος είναι απλός, λέει. Οι Κινέζοι είναι μυστικοπαθείς, δεν είπαν τίποτε για την προέλευση του ιού, δεν λένε τίποτε και για το εμβόλιό τους και «τα στοιχεία που δίνουν στη διεθνή κοινότητα είναι ελλιπή».
Αντιθέτως, τα δυτικά εμβόλια γεννούν ελπίδες στον κόσμο ότι επίκεινται οι εμβολιασμοί και κατόπιν το άνοιγμα της οικονομίας και η επιστροφή στην ανάπτυξη. Το εμβόλιο της Pfizer, η οποία «υπέβαλε στην αμερικανική φαρμακευτική αρχή επίσημο αίτημα έγκρισής του», αλλά και εκείνο της Moderna, «συγκεντρώνουν την παγκόσμια προσοχή» και όχι αυτά που κατασκευάζονται στην Κίνα από τις κρατικές εταιρείες Sinovac και Sinopharm.
Και «αυτό το γεγονός δείχνει ότι έχουμε σύγκρουση των δύο υπερδυνάμεων και των δύο πολιτικών-θεσμικών συστημάτων τους».
Ο Ραμπίνι αναφέρει ότι «η επιστημονική κοινότητα θεωρεί πως το επίπεδο ανοσολογικής προστασίας που αναπτύσσεται από τα κινέζικα εμβόλια είναι χαμηλότερο», και αυτό το αποδίδει στη διαφορετική τεχνολογία: «Τα δυτικά εμβόλια χρησιμοποιούν γενετική τεχνολογία, τα κινέζικα χρησιμοποιούν ‘απενεργοποιημένους’ ιούς». Ομως το πραγματικό πρόβλημα, κατά τον αρθρογράφο, δεν έγκειται στην τεχνολογία αλλά στην πολιτική.
«Στη Δύση το επίπεδο ασφαλείας, ελέγχου και διαφάνειας παραμένει πολύ υψηλότερο από αυτό της Κίνας. Αν και τα κινεζικά εμβόλια Sinopharm και Sinovac πωλούνται ήδη σε ξένα κράτη, όπως είναι η Ινδονησία, η Αίγυπτος και η Αργεντινή, πολλά δεδομένα καλύπτονται από πλήρη αδιαφάνεια».
Ετσι «η διαφάνεια της Δύσης μπορεί να γίνει πλεονέκτημα» γράφει, και συγχρόνως δίνει ένα ενδιαφέρον χρηματιστηριακό στοιχείο: «Οι κινεζικές φαρμακευτικές εταιρείες έχουν χάσει το 11% της αξίας τους στο χρηματιστήριο από τότε που η Pfizer ανακοίνωσε το πρότζεκτ του εμβολίου της»…