Την «Dream Team» τη γνωρίσαμε στη Βαρκελώνη το 1992. Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που άνοιξαν τις πύλες τους σε επαγγελματίες αθλητές του μπάσκετ, η «ελίτ» του ΝΒΑ εκείνης της εποχής δεν έχασε την ευκαιρία να επιδείξει σε όλο τον Κόσμο τη δική της εκδοχή για το παιχνίδι. Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Σκότι Πίπεν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Καρλ Μαλόουν, νικούσαν κάθε αντίπαλο με διαφορά 30, 40, ή και 50 πόντων. Φυσικά, κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας των ’90s, καμία εθνική ομάδα δεν μπορούσε να κοιτάξει την Team USA στα μάτια.
Ο διακόπτης γύρισε την αυγή του 21ου αιώνα. Καθώς η δημοτικότητα και τα οικονομικά μεγέθη του ΝΒΑ εκτοξεύονταν, η απροθυμία των κορυφαίων αμερικανών παικτών να αγωνιστούν με τα χρώματα της χώρας τους μεγάλωνε. Το 2002, στο Παγκόσμιο της Ινδιανάπολης, οι ΗΠΑ… κατάφεραν να τερματίσουν στην έκτη θέση. Στους Ολυμπιακούς του 2004, στην Αθήνα, συμβιβάστηκαν με το χάλκινο μετάλλιο. Δύο χρόνια αργότερα, την 1η Σεπτεμβρίου 2006, ηττήθηκαν από την Ελλάδα (101-95) στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ. Στο ματς που καταγράφηκε στη μνήμη μας ως «έπος της Σαϊτάμα».
Πλέον, αυτή η απροθυμία έφτασε στο ζενίθ. Το 2002, στη χειρότερη παρουσία αμερικανικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο μπάσκετ, υπήρχαν στο ρόστερ της επτά All-Star παίκτες. Σήμερα, στην Team USA που προετοιμάζεται για την αντίστοιχη διοργάνωση του 2019 (31/8-15/9), θα συναντήσουμε μόνον έναν: τον Κέμπα Ουόκερ των Σέλτικς. Εναν All-Star έχει και η Εθνική Ελλάδας (τον Γιάννη, βεβαίως). Ολοι οι άλλοι, που είχαν κληθεί από τον κόουτς Γκρεγκ Πόποβιτς, ανέβηκαν στο… τρένο της μεγάλης φυγής. Από τα 35 ονόματα που περιελάμβανε η προεπιλογή, πριν από πέντε μήνες, στη λίστα των επιβατών με τελικό προορισμό την Κίνα βρίσκονται μόνον τέσσερα: των Κέμπα Ουόκερ, Χάρισον Μπαρνς, Μάιλς Τέρνερ και Κρις Μίντλετον!
Είκοσι «αστέρες» του ΝΒΑ αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους. Αλλοι ένδεκα είναι (ή δήλωσαν) τραυματίες. Σημαιοφόροι του κινήματος «δεν έρχομαι στην εθνική» ήταν οι Τζέιμς Χάρντεν, Αντονι Ντέιβις, Ντέιμιαν Λίλαρντ και Τομπάιας Χάρις. Ο τελευταίος ξέχασε και τους καλούς του τρόπους: «πείτε του Πόποβιτς να σβήσει, εντελώς, το όνομά μου από τα υπ’ όψιν». Ακόμη και ένας 20χρονος, ο Μάρβιν Μπάγκλεϊ (είναι αυτός που στο draft του 2018 προτιμήθηκε από τους Σακραμέντο Κινγκς έναντι του Λούκα Ντόντσιτς), «γύρισε την πλάτη» στην Team USA.
Μια εξήγηση γι’ αυτό το πρωτοφανές κύμα αποχωρήσεων από την εθνική ομάδα των ΗΠΑ έδωσε ο Σι Τζέι ΜακΚόλουμ, ο οποίος προσφάτως υπέγραψε νέο συμβόλαιο συνεργασίας με τους Μπλέιζερς: «Σκέφτηκα τον εαυτό μου, τους Μπλέιζερς και την οικογένειά μου. Γιατί να γίνω το κεντρικό πρόσωπο μιας ομάδας που ενδέχεται να αποτύχει, με τόσες απουσίες; Είναι και το θέμα της καταπόνησης. Εάν είχαμε δεχτεί όλοι μας να αγωνιστούμε, ο χρόνος συμμετοχής θα ήταν λιγότερος. Περίπου 20-25 λεπτά για τον κάθε έναν. Τώρα θα είναι αρκετά πιο μεγάλος. Ιδίως όσους παίζουν πολύ στο ΝΒΑ, η επιβάρυνση από αυτά τα επιπλέον χιλιόμετρα θα φανεί τον Μάρτιο – Απρίλιο, τότε που οι δυνάμεις σου αρχίζουν να σε εγκαταλείπουν. Δεν θέλω να πάω στην Κίνα, να επιστρέψω και ύστερα να τρέχω να ετοιμαστώ για τη σεζόν, αφού έχω τη δυνατότητα να προγραμματίσω την προετοιμασία μου, να κάνω τα διαλείμματα που πρέπει, και να βρεθώ στο πικ μου τη σωστή στιγμή».
Υπάρχουν παίκτες που τα συμβόλαιά τους λήγουν του χρόνου. Κι άλλοι, που θα μπουν στη σεζόν με τη νέα τους ομάδα. Δεν θέλουν να σπαταλήσουν ούτε το 1% της ενέργειάς τους στην Κίνα, ιδίως ενόψη των Ολυμπιακών Αγώνων του επόμενου καλοκαιριού. Εκεί, δεν θα λείψει κανείς. Διότι κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στη λάμψη ενός Ολυμπιακού μεταλλίου.
Ο τελευταίος που απαρνήθηκε την Team USA ήταν ο Ντι Ααρον Φοξ (των Κινγκς), το βράδυ του Σαββάτου (17/8). Διαβάζοντας την είδηση, ο κροάτης σμολ φόργουορντ, Μάριο Χεζόνια, δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να τρολάρει αυτή τη… σουρεάλ κατάσταση, ποστάροντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter το εξής μήνυμα: «Δεν θα με εξέπληττε, πλέον, εάν και ο κόουτς Ποπ αποχωρούσε».
Στα Power Rankings της FIBA, δηλαδή στην κατάταξη των 32 ομάδων που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αναλόγως με τη δυναμικότητά τους, οι ΗΠΑ έχασαν την πρώτη θέση, από τη Σερβία. Η Ισπανία βρίσκεται στην τρίτη θέση, η Γαλλία στην τέταρτη και η Ελλάδα στην πέμπτη. Ολο και περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι οι Αμερικανοί δεν θα επιστρέψουν από την Κίνα με το χρυσό μετάλλιο. Οπως παρατήρησε προ ημερών ο Νικ Καλάθης, πολλοί παίκτες της σημερινής Team USA δεν έχουν παίξει σε διεθνές επίπεδο, και θα συναντήσουν δυσκολίες. Οι αποστάσεις και οι χώροι είναι διαφορετικοί, και το παιχνίδι είναι πιο physical. Κάποια μαρκαρίσματα που στο ΝΒΑ «σφυρίζονται» φάουλ, στην Κίνα θα είναι νόμιμα.
Ο Τζέισον Τέιτουμ (Σέλτικς) απαντά στις… Κασσάνδρες ότι «κι εμάς δεν μας μάζεψαν από το δρόμο, NBAers είμαστε». Και η αλήθεια είναι ότι στο φιλικό ματς εναντίον της Ισπανίας, στο Αναχέιμ της Καλιφόρνια, οι ΗΠΑ έδειξαν αποφασισμένες να πολεμήσουν. Νίκησαν 90-81, με 19 εύστοχα τρίποντα, ατελείωτο τρέξιμο, ταχύτητα και ομαδική πίεση στην άμυνα. Το μόνο που φάνηκε να τους λείπει, είναι ο σούπερ-σταρ. Ο ηγέτης.
Η Team USA βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αυστραλία για την τελευταία σειρά παιχνιδιών προετοιμασίας, στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ. Από τους 13 παίκτες που του έχουν απομείνει, ο κόουτς Πόποβιτς θα πρέπει να «κόψει» έναν. Εδώ που τα λέμε, θα είχε πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα εάν οι πρωτοκλασάτοι είχαν δηλώσει διαθέσιμοι. Ποιούς θα άφηνε εκτός 12άδας; Τον Χάρντεν; Τον Λέοναρντ; Τον Ντέιβις; Τον Λίλαρντ; Ενώ τώρα, η πιο μεγάλη φίρμα είναι ο ίδιος.
Εάν ο «σοφός του ΝΒΑ» δεν έχει σκεφτεί, πάλι, κάποιο… μαγικό κόλπο, θα παρακολουθήσουμε ένα από τα πιο συναρπαστικά τουρνουά στα χρονικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων μπάσκετ.