Το γνωστό γαλλικό περιοδικό France Football που απονέμει και τη «Χρυσή Μπάλα» στον καλύτερο παίκτη του κόσμου, έφτιαξε μια λίστα με τους 50 πιο σημαντικούς προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Τα κριτήρια με βάση τα οποία επελέγησαν είναι τόσο τα τρόπαια που πανηγύρισαν στην καριέρα τους, όσο και η συνολική επιρροή που είχαν στην εξέλιξη του αθλήματος.
Στην κορυφή βρίσκεται ο Ρίνους Μίχελς, ο άνθρωπος που δημιούργησε το μύθο της Εθνικής Ολλανδίας και του Άγιαξ της δεκαετίας του 1970, συνδέοντας το όνομά του με την έννοια του «Total Football», του «ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου».
Στη 2η θέση βρίσκεται ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και στην τρίτη ο Αρίγκο Σάκι, προπονητής της φοβερής Μίλαν με την ολλανδική τριάδα Γκούλιτ, Ράικαρντ, Φαν Μπάστεν.
Την πρώτη δεκάδα συμπληρώνουν οι Γιόχαν Κρόιφ (4ος), Πεπ Γκουαρντιόλα (5ος), Βαλέρι Λομπανόφσκι (6ος), Χελένιο Χερέρα (7ος), Κάρλο Αντσελότι (8ος), Ερνστ Χάπελ (9ος), Μπιλ Σάνκλι (10ος).
Ο Γερμανός Οτο Ρεχάγκελ που οδήγησε την Εθνική Ελλάδος στο έπος του 2004, βρίσκεται 46ος.
Εδώ η αναλυτική λίστα:
Τι είναι το «Total Football»
Το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο ή Τotaalvoetbal στα ολλανδικά, είναι ένα ποδοσφαιρικό σύστημα στο οποίο ο κάθε ποδοσφαιριστής μπορεί να παίξει σε οποιαδήποτε θέση, αν χρειαστεί.
Αν κάποια στιγμή ένας παίκτης βρεθεί εκτός θέσης κάποιος άλλος παίκτης της ομάδας προωθείται στη θέση που έμεινε κενή, ώστε η ομάδα συνεχίζει διατηρεί τον αμυντικό (ή επιθετικό) σχηματισμό που επιδιώκει να έχει.
Σε αυτό το ρευστό σύστημα και οι δέκα ποδοσφαιριστές [πλην του τερματοφύλακα] πρέπει να μπορούν να αναλαμβάνουν με επιτυχία είτε αμυντικό, είτε επιθετικό ρόλο σε διαφορετικές θέσεις του τερέν.
Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου συστήματος οφείλεται στον Αγγλο Τζακ Ρέινολντς, ο οποίος διετέλεσε προπονητής στον Άγιαξ κατά τις περιόδους 1915-25, 1928-40 και 1945-47.
Εκεί φυτεύτηκαν οι πρώτοι σπόροι του «ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου», ωστόσο το σύστημα εξελίχθηκε και εφαρμόστηκε κατά κόρον από τον Ρίνους Μίχελς, που διετέλεσε παίκτης του Ρέινολντς στον Άγιαξ το 1946-47.
Όταν ο Μίχελς έγινε προπονητής στον Άγιαξ το 1965, εφάρμοσε με επιτυχία το σύστημα του Ρέινολντς στην ομάδα του και στη συνέχεια, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στην Εθνική Ολλανδίας.
Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1972 θεωρείται η καλύτερη στιγμή του «ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου»: ο Άγιαξ νίκησε την ιταλική Ίντερ με 2-0 και οι ευρωπαϊκές εφημερίδες μίλησαν για τον «θάνατο του κατενάτσιο (του αμυντικού ποδοσφαίρου “αναμονής”) και τον θρίαμβο του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου», ενώ η νίκη του Άγιαξ με 6-0 επί της Μίλαν στον τελικό του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 1973 αποτέλεσε ένα ακόμη δείγμα του θεαματικού Total Football.
Ο Μίχελς στην συνέχεια εφάρμοσε το σύστημα σε αμφότερες τις θητείες του στην Εθνική Ολλανδίας, τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 [όπου το έχασε στον τελικό από την διοργανώτρια Γερμανία], όσο και στο Euro του 1988, το οποίο κατέκτησε με θεαματικό τρόπο.
Ο ολλανδός επιθετικός Γιόχαν Κρόιφ υπήρξε ο πιο διάσημος ποδοσφαιριστής που αφομοίωσε το συγκεκριμένο σύστημα και το εφάρμοσε όσο αγωνίστηκε αλλά και ως προπονητής αργότερα στην Μπαρτσελόνα.
Αν και η θέση του Κρόιφ στο γήπεδο ήταν σέντερ φορ, αγωνιζόταν σε όλο τον αγωνιστικό χώρο.
Οι δε συμπαίκτες του, κινούνταν συνεχώς για να καλύπτουν τους χώρους που άφηνε και έτσι οι ρόλοι τους στον αγώνα άλλαζαν συνέχεια, μπερδεύοντας τους αντιπάλους.