Τι ύψος έχει ο Ντάνι ντε Βίτο; 1.47. Κάποτε είχε πει, αυτοσαρκαζόμενος, ότι είναι «ο ψηλότερος νάνος του κόσμου». «Είναι όμως και ένας γίγαντας του αμερικανικού κινηματογράφου: ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο, σκηνοθέτης, παραγωγός, μοναδικός στο είδος του» συμπληρώνει η εφημερίδα La Repubblica, φιλοξενώντας συνέντευξη του 74χρονου σταρ, με αφορμή τον ρόλο του στη νέα ταινία του Τιμ Μπάρτον «Ντάμπο».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο δημοφιλής ηθοποιός συνεργάζεται με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη. Η αρχή είχε γίνει με την εμβληματική του ερμηνεία στην ταινία του 1992 «Ο Μπάτμαν επιστρέφει», όπου ήταν ασύλληπτα καλός ως διεστραμμένος «Penguin», ένα παραμορφωμένο πλάσμα, μισός άνθρωπος και μισός πιγκουίνος.
Αυτή τη φορά λοιπόν υποδύεται τον ιδιοκτήτη στο τσίρκο όπου εμφανίζεται ένα άλλο παράξενο, πλην όμως αξιολάτρευτο πλάσμα, ο «Ντάμπο» το ελεφαντάκι, που μπορεί να πετάει χάρη στα αφύσικα μεγάλα αυτιά του.
Ο Ντε Βίτο μίλησε στην ιταλική εφημερίδα για το πόσο σημαντικό είναι να διατηρούμε με κάθε κόστος την παιδικότητά μας και για τη σημασία του να στέκεσαι στο ύψος σου, όσο κοντούλης και αν είσαι.
Για το κόμπλεξ κατωτερότητας λόγω του ύψους του
«Η ταινία “Ντάμπο” της Ντίσνεϊ του 1941 ήταν από τις πιο αγαπημένες μου όταν ήμουν μικρός. Και εγώ, όπως και αυτό το ελεφαντάκι, είχα κόμπλεξ κατωτερότητας λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης, επειδή ήμουν πολύ κοντούλης. Αγαπούσα πάντα τον Ντάμπο, γιατί παρέμενε αγνός και αληθινός, παρά τα όσα είχε περάσει. Ηταν και είναι ένα από τα πρότυπά μου, τον έχω μέσα στην καρδιά μου».
Για τη σχέση του με το τσίρκο
«Στο Νιου Τζέρσεϊ όπου μεγάλωσα, ήταν πολύ αγαπητό. Θυμάμαι πολύ καθαρά την πρώτη φορά που με πήγαν στο τσίρκο οι γονείς μου, αν και μέσα μου είχα μία ανησυχία ότι μπορεί και να με άφηναν εκεί. Μου άρεσαν πολύ τα ακροβατικά και τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα, αλλά θυμάμαι ότι με τρόμαζαν πολύ οι κλόουν και οι παλιάτσοι. Εκλαιγα με αυτά που έπρεπε να με κάνουν να γελάσω, και το αντίστροφο. Μεγαλώνοντας, δεν μου έκανε καμία εντύπωση που μία σκηνοθετική διάνοια όπως ο Φεντερίκο Φελίνι είχε μαγευτεί με το τσίρκο και το είχε μεταφέρει σε ταινίες του».
Για τη συνεργασία του με τον Τιμ Μπάρτον
«Αυτή είναι η τέταρτη φορά που συνεργαζόμαστε, η πρώτη ήταν στην ταινία “Ο Μπάτμαν επιστρέφει”. Ο Τιμ είναι πραγματικός καλλιτέχνης, θα έλεγα ότι τον βλέπω περισσότερο σαν ζωγράφο, σαν τον Καντίνσκι, παρά σαν σκηνοθέτη, ακριβώς σκέφτεται διαρκώς μέσα από εικόνες. Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε για να μας μιλήσει για την ταινία, ζωγράφισε σε όλους πώς ακριβώς φανταζόταν τον ρόλο τους, για να τους το εξηγήσει καλύτερα με εικόνες, παρά με λόγια».
Για την αγάπη του για τη μουσική
«Πάντα όταν προετοιμάζω έναν ρόλο ακούω μουσική. Η μουσική είναι απαραίτητη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου. Τιμώντας τις ιταλικές μου ρίζες, λατρεύω την όπερα. Πάντα θα θαυμάζω καλλιτέχνες όπως ο Ενρίκο Καρούζο και η Μαρία Κάλλας».
Για την εισβολή του Netflix στα εφετινά Οσκαρ
«Εγώ προτιμώ να βλέπω ταινίες στη μεγάλη οθόνη, το ευχαριστιέμαι πολύ περισσότερο. Κατανοώ φυσικά, πως ζούμε στον 21ο αιώνα και αυτό σημαίνει ότι μπορούμε πλέον να βλέπουμε ταινίες μέσω smartphones και tablets, ούτε καν μέσω τηλεόρασης. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας για ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, σεναριογράφους τώρα που έχει εισβάλει το Netflix στο σινεμά. Αν πάντως θες να κάνεις μία ταινία μόνο για το σινεμά, υπάρχουν τόσα στούντιο, από τους Warner Brothers, μέχρι τα Sony Classics. Εγώ πάντως, επέλεξα να δω το “Ρόμα” του Κουαρόν σε μεγάλη οθόνη, το προτιμούσα. Η Ακαδημία των Οσκαρ συνηθίζει να σου στέλνει σε dvd όλες τις υποψήφιες ταινίες για να τις δεις και να ψηφίσεις, υποτίθεται ότι έτσι είναι πιο βολικό. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ να βρίσκομαι μέσα σε μία σκοτεινή αίθουσα αγκαλιά με ένα μεγάλο κουτί ποπ κορν. Αφήστε που πλέον, μπαίνω με μειωμένο εισιτήριο, αφού ανήκω στην τρίτη ηλικία χα χα!»