Μια ζώνη περιβαλλοντικής προστασίας έγινε η αφορμή να έρθουν για άλλη μια φορά σε σύγκρουση η Ιταλία με τη Γαλλία γύρω από το Λευκό Ορος, την υψηλότερη κορυφή της οροσειράς των Αλπεων.
Κάθε πλευρά έχει με το μέρος της παλιές συνθήκες για το μοίρασμα του βουνού, που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οι Ιταλοί επικαλούνται συμφωνία του 1860 που το χωρίζει στη μέση και οι Γάλλοι μία από το 1796, που βάζει την κορυφή σε γαλλικό έδαφος. Το Google Maps χρησιμοποιεί μία μη συνεχόμενη γραμμή εκεί όπου είναι τα σύνορα, όπως φαίνεται στην εικόνα. Αποφεύγει να πάρει θέση ή παραδέχεται το πρόβλημα;
Η διαμάχη αναθερμάνθηκε το 2015 όταν ο δήμαρχος του Σαμονί, του δημοφιλούς γαλλικού τουριστικού χωριού πάνω στο Λευκό Ορος, είχε κλειδώσει μια πύλη που οδηγούσε από ιταλικό καταφύγιο προς την κορυφή.
Δύο χρόνια αργότερα, οι δύο χώρες συμφώνησαν να… συμφωνούν σε όποια αλλαγή γίνεται στην αμφισβητούμενη περιοχή. Μόνο προσωρινή ήταν όμως η «ανακωχή». Η Ιταλία κατηγόρησε αργότερα τη Γαλλία γιατί στο Σαμονί απαγόρευσαν το άθλημα Παραπέντε σε όλο το βουνό, άρα και στο ιταλικό τμήμα.
Το ζήτημα επανεμφανίστηκε τον Φεβρουάριο, όταν ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν είχε επισκεφτεί το Λευκό Ορος.
Από εκεί δεσμεύτηκε για τη δημιουργία μιας ζώνης προστασίας για τους παγετώνες, που απειλούνται από την κλιματική αλλαγή, όπως και από τους επιπόλαιους τουρίστες, κάποιοι από τους οποίους προσπαθούν να κάνουν πεζοπορία στο βουνό με τζιν και αθλητικά παπούτσια!
Ωστόσο, όπως γράφουν οι Times, οι ιταλοί διπλωμάτες με έκπληξη και οργή διαπίστωσαν ότι ένα μέρος της ζώνης επεκτείνεται και στην ιταλική πλευρά του όρους.
Ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο εξέφρασε μάλιστα την έντονη δυσαρέσκειά του για την αρπαγή. Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκαν και τα ακροδεξιά ιταλικά κόμματα, με την πρόεδρο των «Αδελφών της Ιταλίας», Τζόρτζια Μελόνι, να μιλά για «γαλλική εισβολή» και τον Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας να σχολιάζει ότι «αυτό μας έλειπε τώρα, να μη σέβονται τα σύνορά μας στο Λευκό Ορος».
Σε δηλώσεις του στον Telegraph, ο δήμαρχος του Σαμονί απέδωσε, πάντως, το ζήτημα σε παρεξήγηση, γιατί η διαταγή αφορά μόνο το γαλλικό κομμάτι του όρους, ενώ είναι και περιορισμένης διάρκειας. Δεν φαίνεται, όμως, αυτή η –μικρή και μάλλον ήπια διαμάχη– να τελειώνει σύντομα.