Σούσουρο γίνεται στη Γερμανία γύρω από μία δήλωση του Φρίντριχ Μερτς. Η ηγετική προσωπικότητα των Χριστιανοδημοκρατών, πρόσωπο σοβαρό, συντηρητικής ιδιοσυγκρασίας και φιλελεύθερων φρονημάτων, συμμετείχε σε τηλεοπτική εκπομπή. Εκεί ένας συντάκτης της πασίγνωστης για τον κιτρινισμό της εφημερίδας Bild τού έθεσε την ερώτηση αν θα είχε κάποια επιφύλαξη απέναντι σε έναν μελλοντικό καγκελάριο δεδηλωμένο ομοφυλόφιλο.
Ισως να ακούγεται περίεργη η ερώτηση στο σημερινό πολιτικό πλαίσιο, αλλά έχει κάποια βάση καθώς φημολογείται ότι μεταξύ εκείνων που ενδέχεται να αναρριχηθούν στον θώκο της Ανγκελα Μέρκελ περιλαμβάνεται και ο παντρεμένος με άνδρα Γιένς Σπαν, νυν υπουργός Υγείας, χριστιανοδημοκράτης και αυτός.
Ο Μερτς απάντησε γερμανοπρεπώς, με ένα ξερό «όχι», στην ερώτηση της Bild. Η Bild όμως δεν ικανοποιήθηκε και επέμεινε προσθέτοντας σάλτσες, αν το βρίσκει «εντελώς φυσιολογικό» και τα τοιαύτα. Ο Μερτς προσπάθησε να είναι πιο αναλυτικός.
«Το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού δεν αφορά την κοινή γνώμη. Οσο παραμένει σε συμμόρφωση με τον νόμο και εφόσον δεν αφορά παιδιά –κάτι που, για εμένα, αποτελεί το όριο-, δεν είναι θέμα για δημόσια συζήτηση. Οχι, για εμένα δεν αποτελεί πρόβλημα να είναι gay ο καγκελάριος» είπε ο Μερτς. Τουτέστιν, τελεία και παύλα. Αμ δε!
Η αναφορά του Μερτς σε «παιδικό όριο» όσον αφορά τους ομοφυλοφίλους ερέθισε όσους ήθελαν να υποδαυλίσουν πάθη και έριδες μέσα στους χριστιανοδημοκράτες και να προβοκάρουν τον Μερτς. Ρώτησαν, λοιπόν, τον ίδιο τον Σπαν τι γνώμη έχει για τις δηλώσεις του κομματικού συνοδοιπόρου του. Ο Σπαν τσίμπησε και απάντησε ως εξής: «Αν η ομοφυλοφιλία συσχετίζεται με τη νομιμότητα και την παιδεραστία, τότε καλύτερα να ρωτήσετε και πάλι τον Φρίντριχ Μερτς». Μάλιστα η παραπάνω απάντηση του Σπαν δεν τέθηκε από την αναξιόπιστη Bild αλλά από το «σοβαρό περιοδικό» Spiegel.
Από εκεί και πέρα το ζήτημα πήγε σχοινί κορδόνι. Τη σκυτάλη πήρε ο γενικός γραμματέας των σοσιαλδημοκρατών Λαρς Κλινγκμπάιλ, του κεντροαριστερού κόμματος του κυβερνητικού συνασπισμού, ο οποίος επετέθη προσωπικά στον Μερτς λέγοντας ότι «ανήκει στον περασμένο αιώνα». Μπήκαν και άλλοι στον χορό, με επιθετικές δηλώσεις, όπως κάποιος «σύμβουλος επικοινωνίας» Φρανκ Ζάρφελντ, που δήλωσε ότι δεν θέλει να εκπροσωπηθεί ποτέ από τον Μερτς «είτε ως Γερμανός είτε ως gay είτε ως μέλος των χριστιανοδημοκρατών». Και αυτός έβρισε τον Μερτς, λέγοντας ότι «σταμάτησε στη λίθινη εποχή». Σημειώνεται ότι η γερμανική νομοθεσία υπέρ των ΛΟΑΤΚΙ χρονολογείται το 2005.
Τρίτο Μέσο που ενεπλάκη στο επεισόδιο «ομοφοβικός Μερτς» ήταν η Die Welt. Μέσω αυτής ο Μερτς επιχείρησε μία τελευταία άμυνα, απορρίπτοντας τις κατηγορίες για «ομοφοβία» και επαναλαμβάνοντας ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλοφίλους. «Δεν κρίνω κανέναν βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού, είτε στο εργασιακό μου περιβάλλον είτε στον κύκλο φίλων και γνωστών μου. Αυτό είναι ένα ιδιωτικό ζήτημα. Σε μια φιλελεύθερη κοινωνία, υπάρχουν διαφορετικά σχέδια ζωής» είπε.
Και όσον αφορά το δήθεν επίδικο ζήτημα, της παιδεραστίας, ο Μερτς είπε ότι η σύνδεση παιδεραστίας και ομοφυλοφιλίας «κατασκευάστηκε κακόβουλα», αφού «δεν υπάρχει σε καμία δήλωσή μου». Υπάρχει όμως κάτι άλλο εκεί, και ο Μερτς θαρραλέα το επανέλαβε: «Το όριο ανοχής ξεπερνιέται πάντοτε όταν εμπλέκονται παιδιά, και τελευταία έχουμε δει αρκετά φρικτά πράγματα. Θα συνεχίσω να το λέω με αυτόν τον τρόπο και στο μέλλον, ακόμη και αν σε κάποιους δεν αρέσει».
Το πολιτικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ο Μερτς από όλη αυτήν την ιστορία είναι ότι οι επικριτές του στερούνται επιχειρημάτων, για αυτό και του επιτίθενται σε προσωπικό επίπεδο.