Στη διάσημη παραλιακή λεωφόρο της Κρουαζέτ στις Κάννες, οι συνταξιούχοι Γάλλοι 70άρηδες έχουν ανακτήσει προσωρινά το τμήμα της ακτής που τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζεται από ηθοποιούς, στάρλετ και τουρίστες. Στη Γαλλική Ριβιέρα, όμως, οι ευρωπαϊκές εκλογές δεν αποτελούν θέμα συζήτησης.
Η συντριπτική πλειονότητα των εύπορων συνταξιούχων της περιοχής δεν γνωρίζει καν ότι τον προσεχή Ιούνιο σχεδόν 450 εκατομμύρια ψηφοφόροι σε 27 χώρες της Ευρώπης θα προσέλθουν στις κάλπες των ευρωεκλογών. Αν, όμως, αποφάσιζαν να ψηφίσουν, θα υποστήριζαν φανατικά τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Politico.
Αυτή η εκτεταμένη νοτιοανατολική γωνιά της Γαλλίας, γνωστή ως Κυανή Ακτή ή Γαλλική Ριβιέρα, παραμένει εδώ και δεκαετίες προπύργιο της πολιτικής Δεξιάς, εν μέρει λόγω της δημογραφικής γήρανσης του πληθυσμού, βυθισμένη στην εθνικιστική ιδεολογία που προήλθε από την επιστροφή των γάλλων εποίκων από την Αλγερία τη δεκαετία του 1960.
Τόπος κατοικίας περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, οι οποίοι ως επί το πλείστον εργάζονται στη δημόσια διοίκηση ή στον τουριστικό κλάδο, η περιοχή έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ακόμη πιο δεκτική στη δεξιά ιδεολογία, με τους εκπροσώπους της Ακροδεξιάς να σημειώνουν επιτυχίες στις τοπικές εκλογές.
Η Γαλλική Ριβιέρα θα μπορούσε να είναι απόδειξη ότι η «ομαλοποίηση» της δεξιάς ιδεολογίας γίνεται πιο αποδεκτή και κυρίαρχη, σύμφωνα με τον συγγραφέα Σαρλ Σαπάν, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο για την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Μαρίν Λεπέν επιχειρεί τα τελευταία χρόνια να επεκτείνει τη σκληροπυρηνική βάση των οπαδών της, απομακρυνόμενη από την ακραία ρητορική και κερδίζοντας περισσότερους ψηφοφόρους της μεσαίας και της αστικής τάξης. Αυτό, όπως ελπίζει, θα είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ που θα τη φέρει, επιτέλους, στην εξουσία.
Βγάζοντας βόλτα τον σκύλο του μετά το τέλος της βάρδιάς του σε πολυτελές ξενοδοχείο των Καννών, ο 50χρονος Ερίκ Λαμπόν αποκαλύπτει στο Politico ότι πολλοί από τους φίλους του έχουν αλλάξει άποψη και έχουν γίνει ανοιχτά ρατσιστές. Ισχυρίζεται ότι κάποιοι από αυτούς τού λένε πως δεν θα πάνε για διακοπές σε χώρες όπως το Μαρόκο ή η Τυνησία, επειδή εκεί υπάρχουν «πάρα πολλοί Αραβες».
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο 28χρονος προστατευόμενος της Λεπέν και επικεφαλής της λίστας του Εθνικού Συναγερμού για τις εκλογές στην ΕΕ, λέει συχνά στην τηλεόραση πράγματα με τα οποία «όλοι συμφωνούν». Ο Λαμπόν αποκαλύπτει ότι δεν κάνει πολιτικές συζητήσεις με τους φίλους του, «γιατί συχνά θυμώνουμε και τσακωνόμαστε».
Πιο κάτω στην Κρουαζέτ, ένας ηλικιωμένος σκακιστής με μια καρφίτσα με τη γαλλική σημαία στο σακάκι του, μιλάει στο Politico για τα εμβόλια, τον Τζο Μπάιντεν και τους δημοσιογράφους που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Βρίσκει τη Λεπέν υπερβολικά κεντρώα για τα γούστα του και προτιμά τον Φλοριάν Φιλιπό, πρώην σύμμαχό της και «αληθινό πατριώτη», που εγκατέλειψε τον Εθνικό Συναγερμό για να ιδρύσει το αντιευρωπαϊκό κόμμα Πατριώτες.
Οπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη της Ευρώπης, η υποστήριξη της Ακροδεξιάς αυξάνεται σε ολόκληρη τη Γαλλία, λόγω του γνωστού μείγματος απογοήτευσης με τους εθνικούς ηγέτες, αυξανόμενου κόστους ζωής και φόβων αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας. Οι ηγέτες της Ακροδεξιάς αμβλύνουν τους τόνους που τρόμαζαν τους μετριοπαθείς φιλελεύθερους ψηφοφόρους, με στόχο την κατάκτηση της εξουσίας.
Μπορεί ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν να κέρδισε τη Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2022, αλλά εκείνη κατέκτησε το 40% των ψήφων – στοιχείο ενδεικτικό του διχασμού στο εσωτερικό της χώρας. Με δεδομένη την πτώση της δημοτικότητας του προέδρου, ο Εθνικός Συναγερμός δεν φοβίζει πλέον τους ψηφοφόρους – ειδικά τους εκατομμυριούχους, που παραδοσιακά αντιδρούν στην υψηλή φορολόγηση των φιλελεύθερων γάλλων ηγετών.
Αλλά και η μεσαία τάξη στη νότια Γαλλία διακατέχεται όλο και περισσότερο από μια αίσθηση ανασφάλειας, οδηγώντας στην αύξηση των ποσοστών της Ακροδεξιάς. Σε ολόκληρη τη Γαλλική Ριβιέρα, δήμαρχοι αρνούνται να ακολουθήσουν τις οδηγίες της κυβέρνησης για τη δημιουργία προγραμμάτων κοινωνικής στέγασης, με αποτέλεσμα να τους επιβάλλονται πρόστιμα.
Οι μόνιμοι κάτοικοι θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν μια σειρά από σοβαρές απειλές, όπως η μετανάστευση, η έλλειψη ασφάλειας, η απώλεια αξιών και μια κρίση ταυτότητας σε ατομικό και εθνικό επίπεδο, επισημαίνει το Politico. Η πολιτική τοποθέτηση των ντόπιων αλλάζει παράλληλα με το τοπίο στη Γαλλική Ριβιέρα, όπου οι παράκτιοι χώροι περιπάτου της Νίκαιας και των Καννών φιλοξενούν αντιτρομοκρατικές εγκαταστάσεις – μια συνεχής υπενθύμιση του τι συνέβη εκεί.
Μόνο την περασμένη δεκαετία η νότια Γαλλία είδε ένα φορτηγό να πέφτει πάνω σε πλήθος κόσμου στον παραλιακό δρόμο της Νίκαιας, και μαχαιρώματα σε μια εκκλησία. Ο φόβος για περισσότερες τρομοκρατικές επιθέσεις είναι πραγματικός για πολλούς κατοίκους της περιοχής. Επικρατεί επίσης ένα έντονο αντιμεταναστευτικό αίσθημα, το οποίο έχει αναζωογονήσει τους φόβους ότι ο χαλαρός τρόπος ζωής των κατοίκων μπροστά στη θάλασσα θα μπορούσε να απειληθεί.
Ακόμη και οι ουκρανοί πρόσφυγες δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτοι. Ορισμένες οικογένειες έχουν μετακομίσει στις Κάννες και στη Νίκαια με μεγάλα SUV, αντιμετωπίζοντας την καχυποψία των κατοίκων της περιοχής. Οι απόψεις διίστανται, με κάποιους να επισημαίνουν την αντίφαση της επίδειξης πλούτου των Ουκρανών με την πολεμική υποστήριξη που προσφέρει η Γαλλία στη χώρα τους, και άλλους να τους αντιμετωπίζουν με την ευγένεια που επιδεικνύουν προς όλους τους πλούσιους τουρίστες.