To πρόσφατο ταξίδι του κινέζου προέδρου στη Γαλλία προκάλεσε λιγότερες υποψίες από όσες οι γάμοι μεταξύ ορισμένων ανδρών του Πολεμικού Ναυτικού της Γαλλίας με κινέζες φοιτήτριες! Μα, τι ιστορία είναι πάλι αυτή; Κατασκοπείας, σημείωσε η Corriere della Sera, εμπνευσμένη από το βιβλίο ενός γάλλου δημοσιογράφου, ονόματι Αντουάν Ιζαμπάρ, το οποίο πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο έρωτας και ο γάμος δεν αποσκοπούν στη δημιουργία οικογένειας, αλλά στην παρακολούθηση του συντρόφου και συζύγου προς όφελος των κινεζικών μυστικών υπηρεσιών, λέει.
Το 2019 κυκλοφόρησε το πόνημα του Ιζαμπάρ, υπό τον τίτλο «Επικίνδυνες Σχέσεις» («Liaisons Dangereuses»). Στις σελίδες του ανατέμνεται η κινεζική κατασκοπεία στη Γαλλία σε όλα τα επίπεδα, στη βιομηχανία, στην τεχνολογία, στην άμυνα, κ.λπ. Ο θόρυβος συνεχίζεται, σχολίασαν οι Ιταλοί, επειδή το θέμα των υπόπτων για κατασκοπεία σχέσεων είναι πάντα επίκαιρο. Η βάση της συγκεκριμένης υποψίας βρίσκεται στη Βρέστη, στο λιμάνι της Βρετάνης όπου ναυλοχεί ο στόλος των γαλλικών πυρηνικών υποβρυχίων. Εκεί υπάρχουν και πολλές πανεπιστημιακές σχολές.
Τα υλικά, λοιπόν, του εκρηκτικού μείγματος διατίθενται ελεύθερα στην αγορά της Βρέστης: από τη μια τα ναυτάκια, από την άλλη οι κινέζες φοιτήτριες, στη μέση τα καφενεία. Κατά το ρεπορτάζ, «εκεί γεννήθηκαν φιλίες μεταξύ ναυτών και φοιτητριών, οι οποίες κατέληξαν σε γάμους ο αριθμός των οποίων είναι αξιοσημείωτος».
Αφού τα πάντα αναμειγνύονται στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, από τσιπάκια μέχρι κορονοϊούς, γιατί όχι και τα νεαρά κορμιά, μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος. «Ναι, αλλά όλες οι ρομαντικές ιστορίες είναι όντως ιστορίες αγάπης ή μήπως υπάρχει διείσδυση των μυστικών υπηρεσιών του Πεκίνου;»
Στο διάσημο τραγούδι «Αmsterdam» του Ζακ Μπρελ οι «άπιστες γυναίκες» των στίχων είναι πόρνες, οι ναυτικοί χυδαίοι μέθυσοι, οι διεισδύσεις γίνονται επί χρήμασι και τέρμα, όμως η ιστορία τους είναι ρομαντική για το μέτρο και τη μυθολογία του λιμανιού. Εδώ, όμως, έχουμε άλλη κατάσταση.
«Στη γλώσσα των μυστικών υπηρεσιών τέτοιες σχέσεις ονομάζονται ‘‘παγίδες μέλιτος’’. Η ‘‘Βρέστη’’ δεν είναι άγνωστη ιστορία, αφού συζητήθηκε ακόμη και στη γαλλική Βουλή, σε μια κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση». Στο βιβλίο του ο Ιζαμπάρ επικαλέστηκε στοιχεία του γαλλικού κράτους για τους «περίεργους γάμους της Βρέστης, όπου λειτουργούν και βιομηχανίες συνδεδεμένες με την Αμυνα».
Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τον αριθμό των γάμων και των αρραβώνων με κινέζες φοιτήτριες, ωστόσο οι γαλλικές υπηρεσίες ασφαλείας έχουν ανησυχήσει. Οι φήμες, πάντως, αυτές που τροφοδότησαν τον Ιζαμπάρ με υλικό, δεν έχουν κοπάσει. Μιλώντας στη γαλλική τηλεόραση με κρυμμένο το πρόσωπό του, ένας αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών είπε ότι σε περίπτωση σεξουαλικού εκβιασμού η αντίδραση των ναυτών θα είναι απλή, θα πουν ότι δεν τους ενδιαφέρει το σκάνδαλο, ώστε να εκμηδενίσουν έτσι τα επιχειρήματα του εκβιαστή.
Οι Γάλλοι θεωρούν ύποπτα για κινεζική κατασκοπεία και ορισμένα κτίρια «ακροάσεων», τα οποία βρίσκονται πλησίον των στρατηγικών τοποθεσιών. Ενα από αυτά συνδέεται απευθείας με την κινεζική διπλωματική αντιπροσωπεία και διαθέτει κεραία κατάλληλη για μεταδόσεις. Από την απέναντι πλευρά της Μάγχης οι Βρετανοί σιγοντάρουν, τονίζοντας τις δυνατότητες της κινεζικής μηχανής κατασκοπείας.
Ο Νάιτζελ Ινκστερ, πρώην διευθυντής επιχειρήσεων της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών MI6, προειδοποίησε για τη δραστηριότητα του κινεζικού υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας: «Μας κατασκοπεύει σε βιομηχανική κλίμακα και έχει τεράστιους πόρους».
Αυτό το υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας ιδρύθηκε το 1983. Πρόκειται για μυστική υπηρεσία που, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, «έχει τη δύναμη του FBI και της CIA μαζί», δηλαδή εκτελεί διπλή αποστολή. «Παρακολουθεί την κινεζική κοινωνία για να προστατεύει την εξουσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, ενώ στο όνομα του εθνικού συμφέροντος κατασκοπεύει και στο εξωτερικό».
Ο Ινκστερ είπε ότι οι Κινέζοι, «χάρις στη διαθεσιμότητα κεφαλαίων, είναι πολύ γενναιόδωροι στο να πληρώνουν τους πράκτορές τους και τις ξένες πηγές, ωστόσο δεν καλύπτουν τους ανθρώπους τους που συλλαμβάνονται στη Δύση, αφού δεν παραδέχονται ποτέ ότι κατασκοπεύουν».