Οι Βρετανοί αποκαλούν τους Γάλλους υποτιμητικά «βατράχους», κυρίως λόγω της ιδιαίτερης γαλλικής προφοράς. Μια άλλη εκδοχή των κλισέ της γαλλικής κουλτούρας στην οποία παραπέμπει ο βρετανικός χαρακτηρισμός, είναι τα βατραχοπόδαρα, τα οποία η γαλατική κουζίνα θεωρεί ανεκτίμητη λιχουδιά.
Ο μεγαλύτερος εορτασμός του συγκεκριμένου πιάτου γίνεται ετησίως στην πόλη Βιτέλ, στην ανατολική Γαλλία, όπου το τοπικό «φεστιβάλ βατραχοποδάρων» προσελκύει χιλιάδες οπαδούς της γαλλικής γαστρονομίας. Αλλά η έκθεση προσελκύει και διαμάχες, αφού φιλοζωικοί ακτιβιστές το καταγγέλλουν ως σύμβολο σκληρότητας προς τα αμφίβια, τα οποία τεμαχίζονται ενώ είναι ακόμα ζωντανά και τα αφήνουν να πεθάνουν.
Υποστηρίζουν επίσης ότι το εμπόριο καταστρέφει τα οικοσυστήματα σε χώρες–εξαγωγείς, όπως η Ινδονησία και το Βιετνάμ. Οι υπερασπιστές του φεστιβάλ, που λειτουργεί εδώ και 49 χρόνια, ισχυρίζονται ότι στοχοποιούνται αδίκως από φανατικούς που θέλουν να καταργήσουν μια λατρεμένη γαστρονομική παράδοση. Λένε ότι απολαμβάνουν τα βατραχοπόδαρα τηγανισμένα σε βούτυρο, σκόρδο και μαϊντανό και δίνουν ελάχιστη σημασία στις αντιδράσεις.
Η κόντρα υπογραμμίζει τους κοινωνικούς διαχωρισμούς μιας χώρας που παραδοσιακά θεωρείται προπύργιο της κρεατοφαγίας. Επτά τόνοι βατραχοπόδαρα καταναλώθηκαν μόνο στη διάρκεια του φεστιβάλ. Οι ακτιβιστές μιλούν για δολοφονία 350.000 αμφιβίων, αναφέρουν οι Times του Λονδίνου.
Η γαλλική περιβαλλοντική οργάνωση «Robin des Bois» και η γερμανική ομόλογός της, «Pro Wildlife», αναφέρουν ότι οι βάτραχοι πιάνονταν συχνά στη φύση και τους αφαιρούν τα πόδια ενώ είναι ακόμα ζωντανοί. «Γνωρίζουν οι επισκέπτες ότι για τα σνακ τους, βατράχια ακρωτηριάζονται ζωντανά στην άλλη άκρη του κόσμου;» αναρωτιέται ο δρ. Σαντρ Αλθέρ, ιδρυτής της «Pro Wildlife».
Η Σαρλότ Νιθάρ, εκπρόσωπος της «Robin des Bois», απορρίπτει τους ισχυρισμούς ότι το φεστιβάλ του Βιτέλ διαιωνίζει την παράδοση: «Δεν υπάρχει τίποτα παραδοσιακό στο βασανισμό και την εισαγωγή εκατοντάδων χιλιάδων βατράχων από το Βιετνάμ, που βρίσκεται 12.000 χιλιόμετρα μακριά από τη Γαλλία».
Ο δήμαρχος του Βιτέλ, Φρανκ Περί, δηλώνει: «Αν ακολουθούσαμε τη λογική αυτών των ανθρώπων, θα έπρεπε να στιγματίσουμε και τα φεστιβάλ λουκάνικων με σαλιγκάρια, κεφαλιού μοσχαριών και πατσά. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μέρος μιας πολύ ευρύτερης συζήτησης για την κατανάλωση κρέατος».
Ο Ντανιέλ Ζιλέ, πρόεδρος της «Αδελφότητας των Δοκιμαστών Βατραχοπόδαρων» του Βιτέλ, λέει: «Ιστορικά οι Γάλλοι τρώνε βατράχους. Είναι μια παράδοση γνωστή σε όλο τον κόσμο, που συντηρεί οικονομικά την περιοχή μας». Αν και κάποιοι από τους βατράχους που τρώγονται στη Γαλλία αιχμαλωτίζονται στη φύση, αυτοί που προορίζονταν για το φεστιβάλ προέρχονταν από βιετναμέζικες φάρμες, προσθέτει.
Το Βιετνάμ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής της Γαλλίας μετά την Ινδονησία και μπροστά από την Τουρκία. Ο Ζιλέ εξηγεί: «Σε ότι μας αφορά, δεν υπάρχει καμία επίδραση στη βιοποικιλότητα, εφόσον οι βάτραχοι προέρχονται από φάρμες».
Το επιχείρημα αμφισβητείται από την «Pro Wildlife», η οποία ισχυρίζεται ότι η επέκταση της εκτροφής βατράχων στις αναπτυσσόμενες χώρες βλάπτει τα τοπικά οικοσυστήματα – εν μέρει επειδή τα μη ιθαγενή είδη διαφεύγουν στη φύση και εξαπλώνονται σε βάρος των ιθαγενών ειδών, και εν μέρει επειδή τα αγροκτήματα θεωρούνται «δεξαμενές βακτηριδίων».
Η Γαλλία εισήγαγε νόμους για την προστασία των βατράχων το 1979, οι οποίοι τερμάτισαν την πρακτική της σύλληψής τους στη φύση. Η χώρα έχει μόνο λίγες εκτροφές βατράχων και εισάγει περίπου το 99% των 3.000 περίπου τόνων βατραχοποδιών που καταναλώνει κάθε χρόνο – ποσοστό που αντιστοιχεί στα τρία τέταρτα της συνολικής κατανάλωσης τους στην Ε.Ε.