Τον «τρελό της παιδικής χαράς» τον έβλεπαν καθημερινώς να τριγυρίζει στο σημείο, να κάθεται στο ίδιο παγκάκι και είτε να σιωπά είτε να μουρμουρίζει ασυναρτησίες. Κρατούσε, λένε όσοι τον είχαν εντοπίσει, πάντα ένα μπουκάλι με κίτρινο υγρό. Κανείς δεν τον θεωρούσε επικίνδυνο, αν και όλοι διέκριναν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτόν τον τύπο.
Η Repubblica έγραψε περί «καταπιεσμένου θυμού» του μαχαιροβγάλτη από τη Συρία που σε κρεσέντο ανανδρίας επετέθη σε μερικά παιδικά καροτσάκια της Γαλλίας. «Ποιος ξέρει τι δαίμονες κουβαλούσε μέσα του;…» Ελα, ντε… Ελάχιστοι πιθανώς να ξέρουν, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει. Οι Ιταλοί εξιστόρησαν τα έργα και τις ημέρες του Σύρου πριν από το περιστατικό της περασμένης Πέμπτης.
«Κατάγεται από πόλη όπου ζει χριστιανική κοινότητα. Κατάφερε να περάσει τα σύνορα και να εισέλθει στην Τουρκία. Εκεί γνωρίστηκε με τη μελλοντική σύντροφό του, επίσης από τη Συρία. Εχτισαν το όνειρο της ευρωπαϊκής ζωής. Η Σουηδία τούς έδωσε πολιτικό άσυλο. Ο Σύρος ήταν ‘‘καλό παιδί’’ και ‘‘ευγενικός άνθρωπος’’. Προ τριετίας γεννήθηκε το παιδί τους, ένα κοριτσάκι».
Η γυναίκα του μαχαιροβγάλτη δήλωσε πόσο καλός είναι ο άνδρας της, πόσο στοργικός πατέρας κ.λπ. Ομως η αλήθεια είναι ότι δεν προσαρμόστηκε στη Σουηδία. Δεν του αρκούσε το άσυλο, ήθελε να πάρει και την υπηκοότητα. Τα επιδόματα τα εισέπραττε, όμως τον κατηγόρησαν για απάτες. Πούλησε τα κοσμήματα της γυναίκας του. Σώθηκαν τα λεφτά. Αρχισε να λέει ότι η Σουηδία δεν του ταίριαζε, ότι πρέπει να φύγει και να ξαναρχίσει από την αρχή.
Για κακή της τύχη, η Γαλλία βρέθηκε στον δρόμο του. Ο τύπος παράτησε γυναίκα και παιδί και πήγε στο Ανεσί, την κωμόπολη των Αλπεων, όπου τελικά και εξεμάνη. «Δεν είχα νέα του εδώ και τέσσερις μήνες» είπε η γυναίκα του. Εκεί ζούσε σε παγκάκι. Και το παγκάκι ήταν δίπλα στην παιδική χαρά… Υστερα από το επεισόδιο έγινε γνωστό ότι η μητέρα του ζει στις ΗΠΑ εδώ και 10 χρόνια. Αυτή είπε στα media ότι ο γιος της υπηρέτησε στον συριακό στρατό, όμως το 2011, στην αρχή του συριακού εμφυλίου, διέφυγε στην Τουρκία.
Ο Σύρος, λοιπόν, δεν κατάφερε να γίνει κάποιο είδος ήρωα στην πατρίδα του, όμως κατατρόπωσε τα μωρά στη γαλλική παιδική χαρά. Αλλα στοιχεία που έγιναν γνωστά για το ποιον του έχουν μεγάλο ενδιαφέρον: παρά το σουηδικό άσυλο που έλαβε, ο Σύρος κατάφερε να πάρει και το ιταλικό και το ελβετικό, ενώ οι Γάλλοι κατέγραψαν την αίτησή του για μια τέταρτη χορήγηση ασύλου…
Η μητέρα του απέδωσε την «τρέλα» του γιου της στο γεγονός ότι οι Σουηδοί δεν του έδωσαν υπηκοότητα – αν και δεν του τη χρωστούσαν, βέβαια. «Επασχε από σοβαρή κατάθλιψη. Η νύφη μου μου είπε ότι δεν ήταν ποτέ καλά, πάντα καταθλιπτικός, με σκοτεινές σκέψεις, δεν ήθελε να δουλέψει». Η υπηκοότητα, είπε η μάνα του, δεν του δόθηκε εξαιτίας της θητείας του στον συριακό στρατό: «Αυτό είναι μάλλον που τον τρέλανε».