Η επίσημη Γαλλία, χώρα παραγωγός εκλεκτών κρασιών και αποσταγμάτων, παγκοσμίως φημισμένων, με εξαιρετικές επιδόσεις στις εξαγωγές και με σαφέστατο αποτύπωμα στα ισοζύγια, δεν θέλει να στηρίξει μια ξενόφερτη καμπάνια που επιμένει ότι «ο Ιανουάριος είναι μήνας χωρίς αλκοόλ».
Επειδή αυτή η ιστορία μάλλον ξεκίνησε από τη Βρετανία της μπίρας και των σκληρών αποσταγμάτων από δημητριακά, στο πλαίσιο της καμπάνιας νοείται ως αλκοόλ και το από αρχαιοτάτων χρόνων συνοδευτικό των γευμάτων του ανθρώπου, κρασί.
Βέβαια, η Repubblica, εφημερίδα της Ρώμης, πρωτεύουσας κράτους με ανάλογες επιδόσεις στην ποιοτική οινοπαραγωγή, έχει κάθε λόγο να προβάλλει τα κρασιά και τα αποστάγματα της Ιταλίας, και υπό αυτήν την έννοια (του σαμποτάζ στον ανταγωνιστή, δηλαδή) μπορεί να ερμηνευτεί και το ρεπορτάζ της που βάλλει κατά του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ο οποίος «μπλοκάρισε τον γαλλικό ‘‘στεγνό Ιανουάριο’’».
«Περάστε ολόκληρο τον μήνα Ιανουάριο χωρίς να πίνετε αλκοολούχα ποτά, ώστε να ευαισθητοποιήσετε τον κόσμο στα οφέλη της μέτριας κατανάλωσης κρασιού και ποτών. Οι Αγγλοι το λένε Dry January και το εφαρμόζουν εδώ και χρόνια με την πολιτική και οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης. Το κάνει και η Ελβετία, όπως και το Βέλγιο. Στη Γαλλία συμβαίνει πέμπτη χρονιά, όμως δίχως την υποστήριξη της κυβέρνησης Μακρόν, παρά τις πιέσεις ενώσεων και επιστημόνων».
Η γαλλική κυβέρνηση δεν θέλει να επισημοποιήσει την εποχική «απαγόρευση» της κατανάλωσης του κρασιού και του αλκοόλ, λοιπόν, και ας την έχουν τρελάνει στις οχλήσεις ενώσεις και επιστήμονες. Ποιοι ακριβώς επιστήμονες, δεν αποσαφηνίζεται. Αυτές οι ενώσεις και αυτοί οι επιστήμονες διατείνονται ότι πίσω από το επαναλαμβανόμενο «όχι» του Μακρόν κρύβεται η πίεση από «το λόμπι του αλκοόλ». Μιλούν περί «εγγύτητας του Μακρόν με το λόμπι του κρασιού», ωστόσο δεν τολμούν να ισχυριστούν ότι ο πρόεδρος «τα τσούζει» και ο ίδιος, διότι πιθανότατα αντιλαμβάνονται πως η δημοτικότητά του θα αυξηθεί πάραυτα (για τη Γαλλία μιλάμε).
Ετσι οι εν λόγω «ειδικοί στις εξαρτήσεις» περιορίζονται σε συστάσεις του στυλ «ο ‘‘Ιανουάριος’’ δεν αποτελεί απειλή για τους παραγωγούς και για τους πωλητές, ούτε για τους καταναλωτές, οι οποίοι δεν πρέπει να στιγματίζονται».
Η Repubblica παρέθεσε και στατιστικά: «Στη Γαλλία υπάρχουν 43 εκατομμύρια άνθρωποι που πίνουν αλκοόλ τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Από αυτά, τα 9 εκατομμύρια είναι τακτικοί πότες και τα 5 εκατομμύρια καθημερινοί πότες. Η χώρα είναι μεταξύ των δέκα κορυφαίων στον κόσμο στη διαρκή κατανάλωση αλκοόλ, και τουλάχιστον το 25% όσων πίνουν παίρνουν δύο ημερήσιες δόσεις».
Στο ρεπορτάζ, πέρα από τη φριχτά ανάρμοστη λέξη «δόση» για το κρασί, υπάρχει και στατιστικό δίδαγμα: «Παρά τη μείωση της τακτικής κατανάλωσης κρασιού στο τραπέζι, υπήρξε αύξηση της υπερβολικής κατανάλωσης οινοπνεύματος στους νέους». Αλλού και αλλιώς, συνεπώς, τα πίνουν οι νέοι.
Τους νέους επικαλούνται και οι ενώσεις-επιστήμονες, λέγοντας ότι «το μάνατζμεντ των οινοπαραγωγών με όρους παράδοσης και ελιτισμού κατέστησε το κρασί πιο ελκυστικό στη νεολαία».