Οι νεαροί που ακόμη δεν έκλεισαν δύο δεκαετίες ζωής είναι αυτήν τη στιγμή οι πιο απογοητευμένοι άνθρωποι του κόσμου. Επειδή, πρωτίστως, είναι νέοι και το αίμα τους βράζει. Και επειδή είναι αναγκασμένοι να αναζητήσουν εργασία υπό συνθήκες πολύ δύσκολες εξαιτίας της κορονοϊκής ύφεσης.
Τα παιδιά που έμειναν κλεισμένα στο σπίτι λόγω της πανδημίας έχασαν μαθήματα. Και άλλα λίγο μεγαλύτερα, έχασαν δουλειές. Είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται και την ανεργία, γύρω τους, να μεγαλώνει. Δεν ξέρουν πού να στρέψουν τη δυναμικότητά τους, πού να εκτονώσουν την πλεονάζουσα ζωτικότητά τους.
Η Monde προβάλλει το θέμα της νεανικής στάσης στην πανδημία με όρους καινοφανείς: «Είναι η γενιά του κορονοϊού» γράφει, μία γενιά που αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό της επειδή δεν βρίσκει δουλειά και δεν μπορεί να αυτοσυντηρηθεί. Αναφέρεται στη Γαλλία βέβαια, στην κατάσταση της γαλλικής νεολαίας κατά την πανδημία και μετά από αυτή.
Τα παιδιά στο άκουσμα της λέξης μέλλον χαμογελούν ειρωνικά, αφού το δικό τους το έχουν περιορίσει στη ρουτίνα μόλις μερικών ημερών: τι θα φάνε απόψε, τι θα κάνουν αύριο, πώς θα… αποφύγουν τους γονείς τους το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Δηλώνουν στην εφημερίδα ότι δεν μπορούν να αντέξουν πια ο ένας τον άλλον μέσα στο σπίτι. Ο κορονοϊός και το lockdown έκαναν ζημιά, αφού όσοι δούλευαν πρώτα μπήκαν στην αναστολή και μετά στην ανεργία. «Δεν σκέφτομαι καν το μέλλον» λέει ένας 17χρονος.
Εν όψει της ύφεσης που θα ενσκήψει και στη Γαλλία και θα εξαφανίσει και εκεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι σπουδαγμένοι νεολαίοι προσανατολίζονται στη συνέχιση των σπουδών και στη συλλογή μεταπτυχιακών τίτλων. Σε ορισμένες περιπτώσεις η μαθητικής και φοιτητικής ηλικίας «γενιά του κορονοϊού» υπέστη και την αποτυχία της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης που μεγάλωσε την κοινωνική ανισότητα.
Ο θυμός είναι ο κοινός παρονομαστής των νεανικών αντιδράσεων και στη Γαλλία, αλλά και παντού στον κόσμο. «Η πανδημία», λέει η Monde, «έχει εντείνει τις ανησυχίες για την οικολογική καταστροφή, οι οποίες εξάλλου εκφράστηκαν και το 2019 με τις κινητοποιήσεις για την κλιματική αλλαγή». Στο ίδιο πλαίσιο (του θυμικού) μπορεί να ενταχθούν και οι ευκαιριακές αντιδράσεις των παιδιών: αντιρατσιστικές πορείες, διαδηλώσεις κατά της αστυνομίας, κ.λπ.
Σε ψυχολογικό επίπεδο οι κάτω των 25 ετών, όπως βεβαιώνουν οι σχετικές έρευνες, θα επηρεαστούν περισσότερο από την ύφεση: θα έχουν μεγαλύτερο άγχος και θα νιώθουν περισσότερη μοναξιά. Αυτών των ατόμων το επίπεδο ευεξίας μειώθηκε περισσότερο με την κλεισούρα και με την απραξία του lockdown.
Αυτά οι μικροί. Και οι μεγάλοι; «Πρέπει να γνωρίζουμε την έκταση του προβλήματος ώστε να μετριάσουμε κάπως τις συνέπειες που απειλούν να οδηγήσουν σε πόλεμο γενεών», λέει η Le Monde, «σε διάσπαση της κοινωνικής συνοχής». Το γαλλικό Μέσο προτείνει στην κυβέρνηση Μακρόν τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την ανακούφιση των λαϊκότερων οικογενειών που έχουν και τα περισσότερα ζητήματαμμε τα τέκνα τους: «Η εργαλειοθήκη είναι μεγάλη: κίνητρα πρόσληψης με μείωση φόρων, ειδική εισφορά αλληλεγγύης, αναχρηματοδότηση της στέγασης, ενίσχυση των εκπαιδευτικών μέσων, προγράμματα επαγγελματικής ένταξης».