Αυτές τις δραματικές για τη Γαλλία ώρες η Ακροδεξιά υπερασπίζεται την Αστυνομία, ενώ συγχρόνως «καταφέρεται εναντίον των Γάλλων με καταγωγή από το Μαγκρέμπ» έγραψε η Corriere della Sera. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, με την παραπάνω φράση το ιταλικό μέσο εννοεί τους βορειοαφρικανούς Αραβες με γαλλική ταυτότητα (Αλγερινούς, Μαροκινούς και Τυνήσιους), απογόνους παλαιών μεταναστών και κατοίκους των προαστίων των γαλλικών μεγαλουπόλεων.
Από πλευράς τους, οι αριστεριστές (ο Μελανσόν) καταδικάζουν την Αστυνομία γενικώς και δικαιολογούν την οργή, συνέχισε. O Μακρόν χαρακτήρισε αμέσως «ασυγχώρητη» την πράξη του αστυνομικού που πυροβόλησε τον νεαρό, το ίδιο όμως και τις βιαιότητες των ταραξιών, ωστόσο «τέτοιες αβρότητες δεν κάνουν ταμείο πλέον» στην πολιτική. «Τι δύσκολο είναι να βρεις πολιτικό που μπορεί να ξεφύγει από την ιδεολογική και πολωμένη θεώρηση των γεγονότων…» ήταν το πρώτο συμπέρασμά της Corriere.
Πάντως «ταμείο» έκανε το γκάλοπ της εταιρείας Opinion Way και έδειξε ότι στην παρούσα κρίση κανένας γάλλος πολιτικός δεν άγγιξε το όριο του 50%, το όριο της πλειοψηφικής αποδοχής. Ωστόσο «υπάρχει μία πολιτικός που πλησιάζει σε αυτό το όριο: είναι η Μαρίν Λεπέν, με ποσοστό αποδοχής 41%». Στο ίδιο γκάλοπ φάνηκε ότι την προπορευόμενη σε δημοφιλία Λεπέν ακολουθούν ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν, με ποσοστό 40%, ο νεαρός λεπενιστής Ζορντάν Μπαρντελά, με ποσοστό 37%, ενώ ο αριστεριστής Ζαν-Λικ Μελανσόν μετά βίας συγκεντρώνει το 25%.
Το δεύτερο συμπέρασμα της Corriere, λοιπόν, ήταν: «Οι Γάλλοι φαίνεται να συνεχίζουν να κινούνται προς τα δεξιά, ενώ στην Αριστερά, που συμπαθεί τους ταραξίες, παρατηρούμε τη μεγαλύτερη δυσαρμονία μεταξύ πολιτικών θέσεων και κοινής γνώμης».
Μάλλον με έκπληξη, ο ιταλός συντάκτης, παρατήρησε ότι «το 1,6 εκατ. ευρώ που μέσα σε λίγες ημέρες συγκεντρώθηκε υπέρ του αστυνομικού που σκότωσε τον νεαρό είναι δείγμα ευρύτερης τάσης». Και έδωσε την επιπλέον πληροφορία ότι «το θύμα που οι Γάλλοι συμπονούν περισσότερο από το αγόρι που σκοτώθηκε είναι ο δήμαρχος του οποίου η οικογένεια, σύζυγος και δύο τέκνα, κινδύνευσαν να πεθάνουν εντός της οικίας τους σε επίθεση των ταραξιών». Αυτός ο δήμαρχος έγινε «το σύμβολο της Γαλλίας που αντιστέκεται στην κτηνωδία».
Στο σημείο αυτό η Corriere έγραψε ότι «πρέπει να επισημάνουμε πως εδώ και χρόνια η Γαλλία έχει πραγματικό πρόβλημα με την επιβολή της δημόσιας τάξης και πως οι υπερβολές των αστυνομικών είναι δυστυχώς συστηματικές και όχι μεμονωμένα επεισόδια, αν και επισήμως αποδίδονται σε λίγους κακούς αστυφύλακες». Συγχρόνως, όμως, στηλίτευσε την ανεπάρκεια της αριστερίστικης παράταξης του Μελανσόν να διαχειριστεί την κρίση – τόσο την τρέχουσα, δηλαδή τα μπάχαλα μετά το φονικό του νεαρού, όσο και τη δική της.
Ιδιαιτέρως καυστικό ήταν το ιταλικό μέσο όταν αναφέρθηκε στην πολιτική συνέταιρο του Μελανσόν, στην (κατά δήλωσή της) «οικοφεμινίστρια» Σαντρίν Ρουσό: «Τρομοκρατημένη από το ανδρικό πάθος για μπάρμπεκιου, είναι έτοιμη να επικαλεστεί την ‘‘αποδόμηση του Δυτικού λευκού άνδρα’’ ενώ συγχρόνως βρίσκει χιλιάδες δικαιολογίες για τους μπάχαλους επιδιώκοντας τη νομιμοποίηση της καταστροφικής δράσης τους. Ετσι επωφελειται η Λεπέν…»