Ολοι συνειδητοποίησαν, κατόπιν εορτής, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν ήθελε ποτέ την επιτυχία της Συνόδου των G7 στον Καναδά.
Πολλοί, βέβαια, το φοβούνταν εκ των προτέρων, ότι αντί για G7 θα ήταν μάλλον μία Σύνοδος G6+1. Ομως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τελικά η Σύνοδος στο ειδυλλιακό Σαρλβουά του Κεμπέκ θα εξελισσόταν εν μιά νυκτί σε G6 εναντίον 1!
H εκ των υστέρων επίθεση Τραμπ στον παγκοσμίως δημοφιλή (καναδό πρωθυπουργό) Τζάστιν Τριντό και οι εις βάρος του χαρακτηρισμοί περί ανεντιμότητας δεν ήταν παρά προφάσεις εν αμαρτίες μπροστά στο ναυάγιο που ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος προκάλεσε.
Ηταν ο Τραμπ που στην αρχή άφηνε να εννοηθεί ότι δεν θα πήγαινε καν στη Σύνοδο, στη συνέχεια πολλαπλασίασε τις… προκλητικές δηλώσεις, σε σημείο να προτείνει την επανένταξη της Ρωσίας ώστε να το G7 να γίνει και πάλι G8 – «έδιωξαν τη Ρωσία, πρέπει να επανεντάξουν τη Ρωσία. Επειδή πρέπει να έχουμε τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» δήλωσε χαρακτηριστικά, σε ακόμη μία επίθεσή του προς τους συμμάχους για τον αποκλεισμό του Πούτιν εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας.
Και έπειτα σηκώθηκε και αποχώρησε νωρίτερα…
Σειρά είχαν μετά τα tweets: «Ο πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό ενήργησε με τόση πραότητα και ηρεμία κατά τη διάρκεια των συναντήσεών μας στη G7 μόνο και μόνο για να δώσει μετά μια συνέντευξη Τύπου, αφότου έφυγα, λέγοντας ότι “οι δασμοί των ΗΠΑ είναι ένα είδος προσβολής” και ότι “δεν θα εκφοβιστεί”.
»Πολύ ανέντιμο και αδύναμο. Οι δασμοί μας είναι απάντηση στους δικούς του 270% στα γαλακτοκομικά προϊόντα» ανέφερε ο Τραμπ σε ένα από tweets με τα οποία «πυροβόλησε» τους συμμάχους των ΗΠΑ μετά τη σύνοδο του G7.
Οπως παρατηρούν αναλυτές, η πραγματικότητα είναι ότι ο Ντόναλντ Τραμπ απεχθάνεται τις πολυμερείς συναντήσεις-συνόδους και έναντι αυτής της μορφής διεθνούς συνεργασίας προτιμά τις τετ α τετ συναντήσεις. Περιφρονεί την Ευρωπαϊκή Ενωση και δεν επιδιώκει καθόλου να το κρύβει, συμπεριλαμβανομένου του «φίλου του» Εμανουέλ Μακρόν.
Για αυτό και οι απαξιωτικές αναρτήσεις του αμερικανού προέδρου για τη Σύνοδο και τους συμμάχους ηγέτες συνιστούν βαρύ πλήγμα ειδικά για τον Μακρόν αλλά και την Ανγκελα Μέρκελ που είχαν την αυταπάτη ότι είχαν πετύχει μια συμφωνία στην κατεύθυνση της εξομάλυνσης των εντάσεων για το εμπόριο ΗΠΑ- Ευρώπης.
Λίγα λεπτά μάλιστα μετά τις εμπρηστικές αναρτήσεις του προέδρου των ΗΠΑ, ο σύμβουλός του για την εθνική ασφάλεια, Τζον Μπόλτον, φάνηκε καλά προετοιμασμένος, γράφοντας και ο ίδιος ένα tweet χλευάζοντας και αυτός με τη σειρά του τη Σύνοδο: «Απλώς άλλη μία G7 στην οποία άλλες χώρες περιμένουν ότι η Αμερική θα είναι πάντα η τράπεζά τους. Ο πρόεδρος το ξεκαθάρισε σήμερα. Οχι πια» διεμήνυσε σε στυλ Τραμπ.
Ενδεικτική της απέχθειας του Ντόναλντ Τραμπ για συνόδους όπως αυτή του Κεμπέκ το περασμένο Σαββατοκύριακο ήταν και η δήλωση του οικονομικού του συμβούλου Πίτερ Ναβάρο στο Fox News, ότι ο αμερικανός πρόεδρος είχε καλύτερα πράγματα να κάνει από το να τρέχει στον Καναδά για να υπογράφει «σοσιαλιστικά ανακοινωθέντα»!
Επίσης ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο Τραμπ είναι το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι του ταξίδευαν μαζί του με το Air Force One για τη Σιγκαπούρη είχαν ενημερωθεί ότι οι ΗΠΑ θα υπέγραφαν τελικά το κοινό ανακοινωθέν. Τελικά, όμως, ανακάλυψαν ότι ο πρόεδρος είχε αλλάξει γνώμη όταν το αεροσκάφος προσγειώθηκε στην Κρήτη για ανεφοδιασμό!
Η εξέλιξη αυτή, ακόμη και για έναν ηγέτη τόσο παρορμητικό όσο ο Τραμπ, σηματοδοτεί νέα σύγχυση ανάμεσα στα προσωπικά του συναισθήματα για άλλους ηγέτες και στην κυβερνητική πολιτική των ΗΠΑ, σχολιάζει ο Guardian, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα ότι ο Τραμπ χρησιμοποιεί πολύ πιο σκληρή γλώσσα για δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες συμμαχικών χωρών, παρά για ισχυρούς ηγέτες εχθρικών χωρών.
Ετσι, καθώς αποχωρούσε πρόωρα από τη σύνοδο του G7 για τη… σημαντικότερη προτεραιότητά του: το πρώτο τετ α τετ εν ενεργεία αμερικανού προέδρου με κληρονόμο της δυναστείας των Κιμ (την ιστορική δηλαδή συνάντησή του με τον Κιμ Γιονγκ-ουν στο νησί Σεντόσα της Σιγκαπούρης), ο Ντόναλντ Τραμπ άφησε σύξυλους τους μεγαλύτερους ευρωπαίους ηγέτες, χωρίς ψευδαισθήσεις για το πού βρίσκονται και με ποιον έχουν να κάνουν.
Ο συγκεκριμένος τρόπος προσέγγισης των… «συμμάχων» είναι χωρίς προηγούμενο στη σχετική διπλωματική πρακτική. Και οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αντλήσουν μαθήματα, γράφει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde». Καλούνται να αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο τη νέα πραγματικότητα: αυτή ενός εταίρου πρώτης γραμμής, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που δεν διστάζει να λαμβάνει εχθρικά μέτρα έναντί τους.
Η μόνη λύση για την ΕΕ, σε ένα τέτοιο ταραγμένο διεθνές περιβάλλον, είναι η ενδυνάμωσή της. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι πεπεισμένος και η καγκελάριος Μέρκελ το επαναβεβαίωσε το βράδυ της Κυριακής σε συνέντευξή της στο γερμανικό κανάλι ΑRD.
Ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η μορφή της Συνόδου Κορυφής του G7 το 2019 στο Μπιαρίτζ της Γαλλίας, αλλά όπως υπογραμμίζει η «Monde» ένα πράγμα είναι επιβεβλημένο: ότι η Ευρώπη θα είναι ενωμένη και όχι μόνο στα λόγια. Ειδικά μετά τη νέα ομοβροντία Τραμπ μέσω Twitter και το νέο «καρφί» ότι το Δίκαιο Εμπόριο (Fare Trade) θα έπρεπε να αποκαλείται «Ηλίθιο Εμπόριο αν δεν είναι αμοιβαίο».
«Γιατί πρέπει εγώ, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, να επιτρέπω σε χώρες να συνεχίζουν να έχουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, όπως έχουν για δεκαετίες, ενώ οι αγρότες μας, οι εργάτες και οι φορολογούμενοί μας πρέπει να πληρώνουν τόσο μεγάλο κι άδικο τίμημα;» διερωτήθηκε με ισχυρό το αίσθημα της αδικίας να το διακατέχει, για να συμπληρώσει:
«Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι οι ΗΠΑ πληρώνουν σχεδόν όλο το κόστος του NATO – για να προστατεύουν τις ίδιες χώρες που μας κατακλέβουν στο Εμπόριο (πληρώνουν μόνο ένα κλάσμα του κόστους και γελάνε!)….»
«Η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε πλεόνασμα 151 δισ. δολ. και (ως εκ τούτου) έπρεπε να πληρώνει πολλά περισσότερα για το Στρατό!… Η Γερμανία δίνει το 1% (αργά) του ΑΕΠ της στο NATO, ενώ εμείς δίνουμε το 4% με ΠΟΛΥ μεγαλύτερο ΑΕΠ. Το θεωρεί κανένας λογικό αυτό; Προστατεύουμε την Ευρώπη (κάτι που είναι καλό) με μεγάλη οικονομική χασούρα, και μετά μας συντρίβουν άδικα στο Εμπόριο» διαμαρτυρήθηκε ο αμερικανός πρόεδρος, ξεκαθαρίζοντας όμως προς τους ευρωπαίους συνομιλητές του πως «έρχεται Αλλαγή!».
Στο νέο αυτό «γήπεδο» καλείται τώρα να παίξει η ΕΕ και η μπάλα είναι στα πόδια της, αρκεί να φοράνε όλα τα μέλη της την ίδια φανέλα…