Στην αρχή οι ένοικοι στο ακριβό κτιριακό συγκρότημα κατοικιών Τζουλόγκ Γκάρντενς στο Πεκίνο άρχισαν να βλέπουν στους διαδρόμους άγνωστα πρόσωπα. Δεν είχαν έρθει όμως νέοι ένοικοι και την αλήθεια την ανακάλυψαν πίσω από μια πόρτα στο υπόγειο.
Ηταν περίπου 400 άνθρωποι που ζούσαν μαζί τους τόσο καιρό, στο ίδιο κτίριο, κρυμμένοι στα υπόγεια σε μικροσκοπικά και αποπνικτικά διαμερίσματα που δεν είχαν παράθυρα.
Τρόπος του λέγειν διαμερίσματα. Ηταν μικρά δωμάτια με κουζίνες απλώς για να κοιμούνται σε αυτά. Είχαν ακόμη και ένα καπνιστήριο, όπως γράφει το BBC, και καθώς υπήρχε παρά μόνο μία έξοδος κινδύνου, ένα ατύχημα θα μπορούσε να μετατρέψει τα υπόγεια σε παγίδα θανάτου.
Και δεν είναι οι μόνοι στο Πεκίνο που ζουν σε τέτοια αθλιότητα. Η πόλη, που υποφέρει από μεγάλο στεγαστικό πρόβλημα, σκέφτεται να επεκταθεί σε μια άλλη πόλη, πιο άνετη και πιο καθαρή.
Στην πρωτεύουσα της Κίνας υπολογίζεται ότι ζουν γύρω στο ένα εκατομμύριο «σούζου» (η λέξη σημαίνει «φυλή των ποντικών») που κατοικούν σε καταφύγια, υπόγεια και μπούνκερ που είχαν κατασκευαστεί τη δεκαετία του ’70 και του ‘80.
Μετανάστες ή φοιτητές, οι κάτοικοι των υπογείων ζουν σε μια νομικά γκρίζα ζώνη, καθώς δεν είναι σαφές αν είναι παράνομο να ζει κανένας σε αυτά τα υπόγεια σπίτια. Είναι δηλαδή πιθανό ο χώρος να είχε με κάποιο τρόπο υπενοικιαστεί, ενώ στο παρελθόν οι Αρχές ενθάρρυναν τη χρήση τέτοιων χώρων για κατοικία και άλλες χρήσεις.
Από το 2015 οι Αρχές άρχισαν εκστρατεία εκδίωξης των «σούζου» για λόγους ασφαλείας.
Αυτό σε μια πόλη που το μέσο ενοίκιο έχει εκτοξευτεί κατά 60% από το 2010. Το ενοίκιο στα υπόγεια των «σούζου» είναι πολύ χαμηλό -γύρω στα 130 γιουάν το μήνα, όταν κατά μέσο όρο είναι γύρω στα 4.500 γιούαν- και αυτό τα κάνει προσιτά.