Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έκανε πολλούς να αναρωτηθούν τι θα συνέβαινε αν το ίδιο ακριβώς πράγμα το πάθαινε και η δική τους πατρίδα έγραψε στη Repubblica ο Ενρίκο Φραντσεσκίνι καταθέτοντας και έναν «μπούσουλα», κατά κάποιον τρόπο, για την απευκταία περίπτωση της εισβολής. «Να πώς πρέπει να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας. Δείτε τη Φινλανδία. Κοιτάξτε πώς προετοιμάζεται εδώ και 80 χρόνια. Και συμπεριφέρεται έτσι επειδή βλέπει τη Ρωσία, τη γειτόνισσά της, σαν πραγματική απειλή». Πώς και έκανε τέτοιο ρεπορτάζ; Επειδή «η ρωσική επιθετικότητα σπέρνει την αβεβαιότητα».
Για το κείμενό του διάλεξε τη μορφή των ερωταπαντήσεων, που είναι πολύ πρακτική και συνήθως διευκολύνει τον αναγνώστη. «Είναι ρεαλιστική απειλή;» ρώτησε σχετικά με το παραπάνω σενάριο, και απάντησε ότι «για τον πρόεδρο Ζελένσκι, μάλιστα, είναι». Ο Πούτιν θα συνεχίσει αν καταλάβει την Ουκρανία είχε αποφανθεί ο Ζελένσκι «και θα εισβάλει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης». Ούτε οι χώρες της Ανατολικής και Βορειοανατολικής Ευρώπης που ανήκουν στην Ατλαντική Συμμαχία μπορεί να κοιμούνται ήσυχες έγραψε ο Ιταλός: «Ποτέ δεν ξέρεις…». Εννοούσε, βέβαια, τις γειτόνισσές μας Βουλγαρία και Ρουμανία, όπως και την Πολωνία και τις βαλτικές χώρες.
Τα οφέλη της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ο Φραντσεσκίνι τα συνόψισε στο άθροισμα της αποτρεπτικής ισχύος, το οποίο θεωρητικώς αποτρέπει τον εισβολέα: «Επίθεση εναντίον χώρας του ΝΑΤΟ σημαίνει επίθεση εναντίον του ΝΑΤΟ, συνεπώς η χώρα που υφίσταται εισβολή δεν θα είναι μόνη της». Αλλά η Φινλανδία είναι εκτός ΝΑΤΟ, για αυτό και «αισθάνεται ιδιαίτερα εκτεθειμένη στον κίνδυνο ενός πολέμου με τη Ρωσία». Υπάρχει και το κακό προηγούμενο του Στάλιν, ο πόλεμος του 1939-40, αλλά και το ακόμη χειρότερο γεγονός ότι «η Φινλανδία έχει σύνορα μήκους 1.350 χιλιομέτρων με τη Ρωσία». Πάντως μετά τον πόλεμο με τους Σοβιετικούς «η Φινλανδία διατήρησε τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία της», αν και «η Ρωσία της αφαίρεσε εδάφη, την Καρελία, και την ανάγκασε να παραμείνει ουδέτερη».
Ωστόσο η Φινλανδία δεν το έβαλε κάτω. «Από τότε η κυβέρνηση του Ελσίνκι προετοιμάζεται για καινούργια ρωσική εισβολή» και παίρνει τα μέτρα της. «Διαθέτει στρατηγικά αποθέματα τροφίμων και καυσίμων για έξι μήνες, βασικών φαρμάκων έως και δέκα μήνες. Επίσης, στις πόλεις έχει αντιαεροπορικά καταφύγια και χώρους ευκόλως μετατρέψιμους σε μπούνκερ. Σε στρατιωτικό επίπεδο, διατηρεί την υποχρεωτική θητεία και σε περίπτωση πολέμου θα μπορούσε να έχει στρατό 280.000 στρατιώτες, αν και όλοι οι Φινλανδοί είναι μόλις 5,5 εκατομμύρια άνθρωποι».
Στο ερώτημα πώς μπορεί να συγκροτηθεί άμυνα απέναντι σε πυραυλικές επιθέσεις, τύπου Μαριούπολης, ο ιταλός συντάκτης απάντησε ότι υπάρχουν χιλιάδες χιλιόμετρα υπογείων στοών, και γρανιτένια μπούνκερ για τα φινλανδικά επιτελεία. «Αν δεχθεί επίθεση, η Φινλανδία θα κινητοποιήσει στρατό και εφεδρείες, θα εκκενώσει τα αστικά κέντρα από τους αμάχους, θα αμυνθεί στις κυβερνοεπιθέσεις». Ο Φραντσεσκίνι έγραψε επίσης ότι «οι εκπρόσωποι των πιο σημαντικών εθνικών βιομηχανιών, στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια και στα τρόφιμα, συναντώνται τρεις ή τέσσερις φορές κάθε χρόνο και σχεδιάζουν τα έκτακτα μέτρα αν γίνει πόλεμος. Αυτά τα μίτινγκ τα συντονίζει η κυβέρνηση».
Η Φινλανδία δεν είναι στρατιωτικοποιημένη ή και μιλιταριστική χώρα φυσικά, είναι ειρηνική και μάλιστα παγκόσμια πρωταθλήτρια στο άθλημα της «ευτυχίας» βάσει των ειδικών μετρήσεων του ΟΗΕ. Τότε, γιατί τόση φούρια και πολεμική προετοιμασία; «Πολύ απλά, επειδή γειτνιάζει με τη Ρωσία. Η Φινλανδία πρέπει να είναι πάντα έτοιμη». Στο τέλος των ερωταπαντήσεων βρίσκεται το ερώτημα με το ψαχνό: «Μα, η ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν προσφέρει την καλύτερη προστασία;» Ο Φραντσεσκίνι υπήρξε σαφέστατος: «Ναι, και η Φινλανδία όντως το σκέφτεται. Πρώτη φορά στην Ιστορία της, στα γκάλοπ οι περισσότεροι Φινλανδοί δηλώνουν υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ». Αλλο θέμα, βέβαια, ότι «αυτή είναι μία προοπτική που ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο Κρεμλίνο, το οποίο προειδοποιεί με συνέπειες»…