Καθώς ο Τρεντ Αλεξάντερ – Αρνολντ αποχωρούσε από τον αγωνιστικό χώρο του «Ανφιλντ», σήκωσε τα μάτια στην κεντρική εξέδρα, όπου ο ενθουσιασμός… έκανε πάρτι, και χαιρέτισε τους οπαδούς, δείχνοντας με τα δάκτυλά του τον αριθμό «7». Στο πρόσωπο του δεξιού μπακ της Λίβερπουλ, που βιώνει την αντιπαλότητα της ομάδας του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εδώ και πολλά χρόνια, ήταν ζωγραφισμένα τα συναισθήματα που επικρατούσαν στο γήπεδο: ευφορία και κατάπληξη. Μα, 7-0; Εμοιαζε με υπέροχο όνειρο περισσότερο, παρά με πραγματικότητα.
Οι συζητήσεις και οι αναλύσεις των «ειδικών» για το ντέρμπι, τις μέρες που προηγήθηκαν, περιστρέφονταν γύρω από τις αντίθετες πορείες των δυο πιο επιτυχημένων club του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ολοι συμφωνούσαν ότι τους τελευταίους μήνες η Γιουνάιτεντ έχει αρχίσει να θυμίζει την κυρίαρχη ομάδα του σερ Αλεξ Φέργκιουσον, ενώ η Λίβερπουλ χάνει ραγδαία τη δυναμική της.
Η Γιουνάιτεντ, αν και δεν έχει φύγει νικήτρια από το «Ανφιλντ» την τελευταία επταετία, είχε… μυρίσει αίμα. Προερχόταν από ένα εντυπωσιακό αήττητο σερί 11 αγώνων, είχε αποκλείσει την Μπαρτσελόνα στο Γιουρόπα Λιγκ, και είχε κατακτήσει το Λιγκ Καπ – τον πρώτο της τίτλο μετά το 2017. Η Λίβερπουλ, από την άλλη, με την εξαιρετικά ευάλωτη άμυνα και την απογοητευτική μεσαία γραμμή, η οποία στην Πρέμιερ Λιγκ δεν βρισκόταν, καν, στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογικής κατάταξης και στο Τσάμπιονς Λιγκ είχε ηττηθεί από τη Ρεάλ Μαδρίτης με 2-5 πριν από 12 μέρες, ήταν το αουτσάιντερ.
Λίγοι ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι η Γιουνάιτεντ, ίσως η πιο φορμαρισμένη αγγλική ομάδα μέσα στο 2023, δεν θα συνέχιζε τον καλπασμό της. Κι όμως, στο τέλος του αγώνα ο ηλεκτρονικός πίνακας του γηπέδου έγραψε 7-0 υπέρ της Λίβερπουλ. Αυτός δεν είναι ένας από τους λόγους, για τους οποίους λατρεύουμε το ποδόσφαιρο;
«Ηταν σεισμός, ήταν Ιστορία», τονίζει ο ιστότοπος του BBC. Εξι γκολ σε 45 λεπτά. Ενα παιχνίδι που θα μνημονεύεται από όλους όσοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες, ακόμη και από τους φίλους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να το διαγράψουν από τη μνήμη τους, αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο».
Ποτέ στο παρελθόν, στις 211 αναμετρήσεις τους, κάποια από τις δυο αυτές ομάδες δεν νίκησε με τόσο μεγάλη διαφορά στο σκορ. Η πιο βαριά ήττα της Γιουνάιτεντ από τη Λίβερπουλ (7-1) είχε σημειωθεί το 1895, τότε που ακόμη ονομαζόταν Νιούτον Χιθ, και τα χρώματά της ήταν το κίτρινο και το πράσινο. Υπάρχουν, επίσης, ένα 7-4 τον Μάρτιο του 1908, και άλλο ένα 7-1 το 1916. Οσο για τη μεγαλύτερη νίκη της Γιουνάιτεντ απέναντι στη Λίβερπουλ, αυτή έλαβε χώρα τον Μάιο του 1928 (6-1).
Ηταν η πρώτη φορά που οι «Κόκκινοι Διάβολοι» δέχτηκαν επτά γκολ σε έναν αγώνα τους, στις τρεις δεκαετίες που υφίσταται η Πρέμιερ Λιγκ. Είχε να τους συμβεί από τις 2 Ιανουαρίου 1960 (3-7 από τη Νιούκαστλ). Επτά γκολ παθητικό, χωρίς να σκοράρουν ούτε ένα, είχαν καταγράψει μόνο τρεις φορές στην ιστορική τους διαδρομή: το 1931 από τη Γουλβς, το 1930 από την Αστον Βίλα και το 1926 από την Μπλάκμπερν Ρόβερς, θυμάται το Athletic.
Ο Ερικ τεν Χαγκ ήταν εξοργισμένος: «Μπορείς να χάσεις ένα ματς, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν ήμασταν, καν, επαγγελματίες, Αυτή δεν είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Είδα 11 παίκτες να χάνουν το μυαλό τους». Για τον Ολλανδό, αυτή ήταν η πιο βαριά ήττα της προπονητικής του καριέρας. «Τρελό αποτέλεσμα» το χαρακτήρισε ο Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος έχει δει την ομάδα του να νικά στο «Ανφιλντ» με 7+ γκολ, άλλες δυο φορές: την Μπόρνμουθ (9-0) και την Σπαρτάκ Μόσχας (7-0) πριν από έξι χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει στη Λίβερπουλ, προς το καλύτερο, εδώ και μερικές εβδομάδες. Μετά την ήττα (3-0) από τη Γουλβς, στις 4 Φεβρουαρίου, οι «Reds», που είχαν φοβερές μεταπτώσεις στην απόδοσή τους το προηγούμενο χρονικό διάστημα, κέρδισαν 13 από τους 15 βαθμούς που θα μπορούσαν να έχουν συγκεντρώσει, ενώ δεν έχουν δεχθεί γκολ στα πέντε τελευταία παιχνίδια τους.
Το Athletic έχει μια ιδέα για το πού μπορεί να οφείλεται αυτή η αλλαγή. Πρώτα απ’ όλα, στο γεγονός ότι κάποιοι κομβικοί παίκτες, όπως οι δυο κεντρικοί αμυντικοί (Βίρτζιλ φαν Ντάικ και Ιμπραχίμα Κονατέ), ο Φιρμίνο, ο Φαμπίνιο και ο Χέντερσον, σιγά – σιγά ξαναβρίσκουν τη φόρμα τους. Επειτα, στο ότι αρχίζει να προσαρμόζεται στη νέα του ομάδα ο Κόντι Γκάκπο, απόκτημα του περασμένου Ιανουαρίου, που χρειάστηκε λίγο χρόνο για να νιώσει άνετα στο Λίβερπουλ, ακριβώς όπως είχε συμβεί με τον Ντάργουϊν Νούνιεζ. Οι δυο 23χρονοι, που είναι το μέλλον της ομάδας, συνεργάζονται όλο και καλύτερα, μεταξύ τους, αλλά και με τον Μοχάμεντ Σαλάχ. Για πρώτη φορά την Κυριακή, το νέο επιθετικό «τρίο» του Κλοπ είχε διάρκεια, και όχι, απλώς, κάποιες εξάρσεις.
Για τον Σαλάχ, αυτό το ντέρμπι θα μείνει αξέχαστο για έναν επιπλέον λόγο. Ο Αιγύπτιος σκόραρε δύο φορές στο δεύτερο ημίχρονο, και έφτασε σε ένα ιστορικό επίτευγμα. Συμπλήρωσε 129 γκολ, και έγινε ο κορυφαίος σκόρερ της Λίβερπουλ στην Πρέμιερ Λιγκ, προσπερνώντας τον Ρόμπι Φάουλερ (128), έχοντας παίξει σε 61 αγώνες λιγότερους. Την πρώτη πεντάδα των αρχισκόρερ του συλλόγου στο αγγλικό πρωτάθλημα συμπληρώνουν οι Στίβεν Τζέραρντ (120), Μάικλ Οουεν (118) και Σαντιό Μανέ (90).
Ο Κλοπ τόνισε ότι η απόδοση της ομάδας του τον χαροποίησε περισσότερο από ό,τι το αποτέλεσμα. Ελπίζει ότι πάνω σε αυτή τη μεγάλη νίκη θα καταφέρει να «χτίσει» την αναγέννηση της Λίβερπουλ που η ποδοσφαιρική κοινότητα θαύμασε την προηγούμενη πενταετία.
«Θέλουμε οκτώ», φώναζε η εξέδρα των φανατικών (Kop). «Ζήτω ο Ρονάλντο», πείραζαν τους φιλοξενούμενους οι υπόλοιποι οπαδοί των γηπεδούχων. Ωστόσο, γύρω στους 100 υποστηρικτές της Γιουνάιτεντ παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι το τέλος. Και όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, χειροκρότησαν τους ταπεινωμένους παίκτες της αγαπημένης τους ομάδας. Αλλα ήθη, άλλος κόσμος.