Την βρήκε τη λύση του συνωστισμού μπροστά στα αριστουργήματα Ντα Βίντσι, του Μικελάντζελο και του Μποτιτσέλι, η Γκαλερί Ουφίτσι στη Φλωρεντία: θα μοιράσει μερικούς από τους αξεπέραστους θησαυρούς της σε δεκάδες σημεία της γοητευτικής Τοσκάνης.
Ετσι, ελπίζει ότι θα αποσυμφορηθούν τόσο η Φλωρεντία, όσο και ένα από τα σπουδαιότερα αναγεννησιακά μουσεία του κόσμου, που «ασφυκτιά» από 12.000 τουρίστες ημερησίως –αυτό προ κορονοϊού βέβαια, αλλά κάποια στιγμή, πού θα πάει, θα επαναληφθεί.
Η ιδέα ανήκει στον γερμανό ιστορικό Τέχνης και διευθυντή του, από το 2015, Αϊκε Σμιτ, καθώς ο συνωστισμός καταστρέφει την απόλαυση της επίσκεψης στο μουσείο, αλλά φτάνει να αποτελεί και απειλή για τα αριστουργήματα που στεγάζει.
Ο Σμιτ πιστεύει ότι μοιράζοντας εκθέματα σε άλλα σημεία, οι τουρίστες βρουν -επιπλέον- κίνητρα να βγουν από τη Φλωρεντία και να επισκεφθούν και άλλα μέρη της Τοσκάνης, ενδεχομένως να τα προτιμήσουν και για τη διαμονή τους.
Εμπνεύστηκε δε την ιδέα του από το πρόγραμμα της χώρας με τα «διασκορπισμένα ξενοδοχεία» στα πιο γραφικά χωριά της χώρας, σύμφωνα με τους Times.
«Το σχέδιό μας αποτελείται από τουλάχιστον 60 τοποθεσίες, αλλά εγώ θέλω να τις κάνω 100. Η Τέχνη δεν πρέπει να παραμένει μόνο στα μεγάλα εκθεσιακά κέντρα, αυτό είναι πρακτικό, αλλά χρειαζόμαστε μία πολυκεντρική προσέγγιση στην διανομή της Τέχνης, σε όσο μεγαλύτερη έκταση γίνεται στην περιοχή και αν είναι δυνατόν, στα ίδια τα μέρη όπου γεννήθηκε», είπε ο διευθυντής της Ουφίτσι παρουσιάζοντας το σχέδιο στο περιφερειακό συμβούλιο της Τοσκάνης, τον περασμένο μήνα.
Πρέπει βέβαια να σημειωθεί, ότι τα περισσότερα από τα έργα που θα «δανείσει» το μουσείο βρίσκονται στις αποθήκες του και δεν είναι ανάμεσα στα 3.000 εκθέματα που κοσμούν τις αίθουσές του. «Το πρόγραμμά μας θα φέρει έργα τέχνης που τώρα κανείς δεν βλέπει, σχεδόν μέσα στα σπίτια των ανθρώπων», εξήγησε ο Σμιντ.
Ενας ακόμα στόχος του γερμανού ιστορικού Τέχνης, είναι να επανενώσει τους ντόπιους με την πολιτιστική τους κληρονομιά και να δημιουργήσει νέες και σταθερές θέσεις εργασίας.
Ανάμεσα στις υποψήφιες τοποθεσίες, είναι η Βίλα Λ’ Αμπροτζιάνα στο Μοντελούπο Φιορεντίνο, που χτίσθηκε τον 16ο αιώνα, από τους Μεδίκους, τους μεγάλους χορηγούς της αναγεννησιακής τέχνης στη Φλωρεντία, τη βίλα Μέντιτσι στο Κάρετζι, έξω από τη Φλωρεντία, καθώς και κτίρια στο Λιβόρνο και το Μοντεκατίνι Τέρμε.
Ιστορικοί τέχνης, όπως ο Αντρέα ντε Μάρκι, στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, έχουν δηλώσει μεν τη στήριξή τους στο σχέδιο, αλλά έχουν επικρίνει τον Σμιτ διότι δεν τους συμβουλεύθηκε και διότι θεωρούν πως δίνει έργα δεύτερης διαλογής στις αποκεντρωμένες τοποθεσίες.
Ο Σμιτ όμως, δεν δίνει σημασία στις επικρίσεις λέγοντας ότι πολλές πόλεις και διαφορετικά κόμματα συνεργάζονται στο εγχείρημα «γιατί το κάνουμε για την Τοσκάνη, την Ιταλία και όλη την ανθρωπότητα, καθώς έχουμε εδώ έργα τέχνης, που είναι οικουμενικής σημασίας».