Εκατόν εβδομήντα οκτώ ημέρες. Τόσες πέρασαν από εκείνη την εφιαλτική ημέρα του Αυγούστου στη Νέα Υόρκη, όπου ένας φανατικός μουσουλμάνος επιτέθηκε και μαχαίρωσε τον πολυβραβευμένο συγγραφέα Σαλμάν Ρούσντι, με σκοπό να τον σκοτώσει. Τη Δευτέρα, πρώτη φορά μετά την επίθεση που κόντεψε να τον αφήσει νεκρό, με τα σημάδια ακόμα εμφανή στο πρόσωπό του και έχοντας χάσει το ένα μάτι, ο 75χρονος ινδικής καταγωγής αμερικανοβρετανός λογοτέχνης έσπασε τη σιωπή του: μίλησε στο New Yorker και στον εμβληματικό διευθυντή του περιοδικού Ντέιβιντ Ρέμνικ για μια ζωή ανάμεσα σε λέξεις, έννοιες, ιδανικά αλλά και απειλές.
«Πάντα πίστευα ότι τα βιβλία μου ήταν πιο ενδιαφέροντα από τη ζωή μου. Ο κόσμος όμως μοιάζει να διαφωνεί», είπε σε ένα σημείο της συνέντευξης ο συγγραφέας των περίφημων «Σατανικών στίχων» (εκδ. Viking Penguin, 1988), του βιβλίου για το οποίο οι αγιατολάδες του Ιράν τον επικήρυξαν τον Φεβρουάριο του 1989. Η ζωή του Ρούσντι –ενός λαμπερού ανθρώπου που πρέπει να δημιουργεί και να σκέφτεται, ζώντας στο ημίφως της ανασφάλειας, φοβούμενος διαρκώς για τη ζωή του– όντως μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα.
Ο Ρούσντι είπε ότι είναι τυχερός που επέζησε της επίθεσης από τον Χάντι Μάταρ. «Το βασικό συναίσθημα που με κατακλύζει είναι ευγνωμοσύνη», ανέφερε. Από την επίθεση έχασε την όραση στο δεξί μάτι και πέρασε έξι εβδομάδες σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Ο ίδιος δηλώνει ότι αισθάνεται καλύτερα, αφού «τα πιο σημαντικά τραύματα έχουν γιατρευτεί επί της ουσίας. Εχω αίσθηση στον αντίχειρα, στον δείκτη και στο κάτω μισό της παλάμης. Κάνω αρκετή θεραπεία στα χέρια μου και μου λένε ότι τα πάω πολύ καλά», είπε. Παρ’ όλα αυτά, παραδέχτηκε ότι δεν έχει πλήρη αίσθηση των ακροδακτύλων του.
«Μπορώ να σηκώνομαι και να περπατάω. Οταν λέω ότι είμαι καλά, εννοώ ότι υπάρχουν τμήματα στο κορμί μου που χρειάζονται διαρκή έλεγχο. Ηταν μια κολοσσιαία επίθεση», υπογράμμισε ο Ρούσντι. Πέρα όμως από τα σωματικά τραύματα, τι του άφησε στην ψυχή του;
«Υπάρχει κάτι σαν μετατραυματικό στρες. Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω. Κάθομαι να γράψω και δεν γίνεται τίποτα. Γράφω, αλλά είναι ένας συνδυασμός κενού και σκουπιδιών, πράγματα που γράφω και τα διαγράφω την επόμενη ημέρα. Δεν έχω βγει ακόμα από αυτό το σκοτεινό δάσος, πραγματικά», είπε στο περιοδικό.
Ο Ρούσντι έζησε αρκετά χρόνια κρυμμένος λόγω της επικήρυξής του από το Ιράν. Ωστόσο, το 2000 αποφάσισε να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και να συνεχίσει κανονικά τη ζωή του. Στην ερώτηση του Ντέιβιντ Ρέμνικ αν αυτή η απόφασή του αποδείχτηκε τελικά σωστή, ο Ρούσντι απάντησε: «Λοιπόν, κάνω αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου και δεν ξέρω την απάντηση. Είχα τελικά όντως περισσότερα από 20 χρόνια ζωής. Αρα, είναι λάθος; Επίσης, έγραψα πολλά βιβλία».
Το τελευταίο έργο του, «Victory City», είναι το 16ο βιβλίο του μετά τη φετφά κατά της ζωής του που εξέδωσε εναντίον του ο αγιατολάχ Χομεϊνί. Πρόλαβε να το ολοκληρώσει λίγο πριν δεχτεί την επίθεση και αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα. Ο ίδιος ελπίζει να μην επισκιαστεί από την περιπέτεια που βίωσε και εξακολουθεί να βιώνει. «Ελπίζω σε κάποιο σημείο να μπορεί να αλλάξει το αντικείμενο συζήτησης», είπε. Δύσκολο…