Οπως είναι γνωστό, σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά στάνταρ της Ευρωζώνης, η Ολλανδία πάντα εξέφραζε την «αυστηρή» θέση των «νοικοκύρηδων» Βορείων, σε αντίθεση με την υποτίθεται «χαλαρή» των «σπάταλων» Νοτίων. Ωστόσο, την περασμένη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο, η ολλανδή υπουργός Οικονομικών Ζίγκριντ Κάαγκ παρουσίασε κοινές προτάσεις με την ισπανίδα συνάδελφό της Νάντια Καλβίνο που αφορούν την παράταση της λεγόμενης «ρήτρας διαφυγής» ακόμη και το 2023. Πολλοί εξεπλάγησαν με τη μεταστροφή της Ολλανδίας, αφού την είχαν συνηθίσει σαν την «πιο σφιχτή από τους σφιχτούς» του Βορρά, όπως παρατηρεί η Repubblica.
Την επιλογή της Κάαγκ το ιταλικό Μέσο τη χαρακτήρισε «επηρεασμένη από τον πόλεμο στην Ουκρανία», φυσικά και από τα αποτελέσματα της πανδημίας στις εθνικές οικονομίες των κρατών-μελών του ευρωκλάμπ. «Η λέξη-εφιάλτης για όλους είναι μία: στασιμοπληθωρισμός. Η αναστολή των σφιχτών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας είναι, λοιπόν, μέτρο πρόληψης. Χώρες με υψηλά ελλείμματα και χρέος [όπως η Ιταλία και η Ελλάδα] δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την εκπλήρωση των στόχων το 2023. Ετσι μπορούν να βοηθήσουν τα ΑΕΠ τους κάνοντας δημόσιες επενδύσεις».
Η Κάαγκ είπε ότι η Κομισιόν δικαιολογημένα μπορεί να επιλέξει το πάγωμα των κανόνων για τα δημοσιονομικά λόγω των τρεχουσών συνθηκών, έτσι η Repubblica ενθουσιάστηκε: «Η ολλανδική γραμμή είναι αποτέλεσμα μίας άνευ προηγουμένου συμμαχίας με την Ισπανία. Μαζί οι δύο χώρες παρουσίασαν στο Eurogroup πρόταση μεταρρύθμισης των δημοσιονομικών κανόνων».
Το πνεύμα της κοινής πρότασης των δύο χωρών μπορεί να συμπυκνωθεί στην εξής λογική θέση: κάθε χώρα να αφεθεί ελεύθερη να μειώσει το χρέος της συνυπολογίζοντας την κατάσταση της οικονομίας της, χωρίς να γονατίσει την κοινωνία της. Επόμενο βήμα, η πλήρης και μόνιμη αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας – διότι ο κόσμος άλλαξε από την εποχή που ετέθησαν οι κανόνες του, είναι εντελώς διαφορετικό το διεθνές οικονομικό πλαίσιο.
Ολλανδία και Ισπανία παρουσίασαν τις κοινές απόψεις τους στο μίτινγκ των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, που έγινε στο Λουξεμβούργο. Η γραμμή που έδωσαν όσον αφορά την αυτονομία διαχείρισης του κάθε εθνικού χρέους προβλέπει «ρεαλισμό» και «δημιουργία θέσεων εργασίας», όπως και «γενναίες δημόσιες επενδύσεις», και από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης και από πλευράς εθνικών κρατών – διότι χωρίς τα παραπάνω δεν μπορούν να υπάρξουν και ιδιωτικές επενδύσεις, πόσο μάλλον σε στρατηγικούς τομείς.
Η Repubblica εκτίμησε ότι είναι καιρός «να βγούμε από την ακαμψία των παλιών κανόνων» αλλά και «να σπάσουμε το ταμπού» της εννοίας του ευρωπαϊκού χρέους. Το διεθνές περιβάλλον, ασταθές, επικίνδυνο και απρόβλεπτο, συνηγορεί στην ταχύτερη αλλαγή, αφού θα υπάρξουν σίγουρα αρνητικά αποτελέσματα στην οικονομία της Ευρωζώνης: «Συνολικά, όπως είπε ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πάολο Τζεντιλόνι, είναι ξεκάθαρο ότι είναι ανέφικτος ο στόχος της ανάπτυξης 4% που είχαμε θέσει για εφέτος. Είναι πολύ νωρίς να πούμε πόσο πρέπει να μειώσουμε την πρόβλεψή μας».
Χωρίς να λείπει η αισιοδοξία ότι στο τέλος της χρονιάς το κοντέρ της Ευρωζώνης θα καταγράφει κάποια ανάπτυξη, τον Μάιο θα υπάρξουν νέες προβλέψεις: πιθανολογείται ότι, σε πρώτη φάση, ότι το ΑΕΠ θα μειωθεί στο μισό.