Οι λαϊκιστικές αντιευρωπαϊκές δυνάμεις έχασαν τη μάχη των ευρωεκλογών, αλλά μπορεί να βγουν ξανά στον αφρό των πολιτικών εξελίξεων μέσω της διαδικασίας επιλογής προέδρου της Κομισιόν.
Με τα περιθώρια του χρόνου στενότατα, οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις πρέπει να βρουν μία λύση και να αντιμετωπίσουν το δεύτερο σχέδιο των λαϊκιστών για άλωση της ΕΕ που θα το εφαρμόσουν στην Ευρωβουλή στην ψηφοφορία της Τρίτης 16 Ιουλίου υπερψηφίζοντας «την εκλεκτή της Μέρκελ», την υπουργό Αμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Επειδή οι φιλοευρωπαϊκές παρατάξεις είναι διαιρεμένες στο θέμα «νέος πρόεδρος Κομισιόν», οι λαϊκιστές βρίσκουν πεδίο να δράσουν. Την επισήμανση αυτή κάνει στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ο γνωστός και στους έλληνες αναγνώστες από τα χρόνια των μνημονίων Βόλφγκανγκ Μίνχαου.
Ετσι μπορεί να παραδοθεί το πιο σημαντικό πόστο της ΕΕ στα χέρια μίας πολιτικού προς την οποία οι αντιευρωπαϊστές θα δύνανται να ασκήσουν πιέσεις αφού αυτοί θα της έχουν εξασφαλίσει τη νίκη στην ψηφοφορία. Για τον Σαλβίνι θα ήταν σημαντική πολιτική επιτυχία, γράφει και ο Αντρέα Μπονάνι στη La Repubblica: «Τέτοια προοπτική σίγουρα δεν θα είναι καλή για την Ευρώπη, και θα ευχαριστήσει τους πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς της».
Ακόμη, επισημαίνει ο Μίνχαου, «πώς θα μπορούσε η Φον ντερ Λάιεν να πιέσει ώστε να επιβληθούν μέτρα κατά της Ιταλίας για τα υπερβολικά ελλείμματά της, αν η ίδια θα έχει εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν με τις ψήφους της Λέγκας;» Επίσης: «Πώς θα πρότεινε μέτρα εναντίον της Πολωνίας και της Ουγγαρίας;» χωρών δηλαδή «που περιφρονούν τις αξίες της δημοκρατίας και τις αξίες της ΕΕ».
H λύση που προτείνουν οι αρθρογράφοι είναι να απορριφθεί η πρόταση για εκλογή της Ούρσουλα στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Θα προκαλούσε πολλή φασαρία η απόρριψή της, αλλά «θα ήταν ελεγχόμενη, το είδος της κρίσης στην οποία είναι συνηθισμένη η ΕΕ». Σε λίγον καιρό, κάποιος άλλος θα γίνει πρόεδρος. Αυτό είναι πολύ καλύτερο από πέντε έτη πολιτικού αδιεξόδου με ζημιές τόσο στην Κομισιόν όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο.