Πάει και ο Αγγελος Αναστασιάδης. Επειτα από οκτώμισι μήνες και επτά αγώνες (έξι επίσημους και έναν φιλικό) η ΕΠΟ διαπίστωσε αυτό που πολλοί της φώναζαν προτού τον προσλάβει, πέρυσι τον Οκτώβριο: ότι δεν κάνει για την Εθνική. Η ομάδα χρειαζόταν, πάνω απ’ όλα, ηρεμία, σύμπνοια και έμπνευση. Ακριβώς αυτά που ο ιδιότροπος προπονητής -μια ισχυρή προσωπικότητα, που θέλει τα πράγματα να γίνονται με το δικό του τρόπο και δεν διστάζει να συγκρουστεί για τις ιδέες του- δεν μπορούσε να της προσφέρει.
Η απρόσμενη ήττα από την Αρμενία στο ΟΑΚΑ, τον Ιούνιο, και (κυρίως) το «ξέσπασμα» του Σωκράτη Παπασταθόπουλου μετά το ματς, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της απομάκρυνσης του μακεδόνα τεχνικού. Η ομοσπονδία τον απέλυσε με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο: «στο πόδι». Χωρίς να περιμένει -έστω για τους τύπους- την εισήγηση της Τεχνικής Επιτροπής, αλλά και χωρίς να λάβει υπόψη τις αντιρρήσεις του Αγγελου Μπασινά, στον οποίο είχε δοθεί ο ψευδεπίγραφος τίτλος «τεχνικός διευθυντής των Εθνικών ομάδων».
Σε όλες τις (σοβαρές) ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες της Ευρώπης η γνώμη του τεχνικού διευθυντή είναι αποφασιστική σε ό,τι αφορά τον προπονητή. Εμείς όμως πρωτοτυπήσαμε πάλι. Τον Μπασινά τον διάλεξε ο ίδιος ο Αναστασιάδης, όπως και τον (βοηθό του) Στέλιο Γιαννακόπουλο. Πώς μπορεί κανείς να κρίνει, αντικειμενικά, τον άνθρωπο που του έδωσε τη δουλειά; Ο Μπασινάς λοιπόν θα αποχωρήσει μαζί με τον Αναστασιάδη -το είχε ξεκαθαρίσει εξ αρχής στους συμβούλους στην ΕΠΟ- και έτσι την επιλογή του νέου ομοσπονδιακού τεχνικού θα την κάνουν, ως συνήθως, οι παράγοντες. Με την πολύτιμη βοήθεια των μυστικοσυμβούλων τους.
Μην… τρομάζετε, έτσι γινόταν πάντα στην Ελλάδα. «Αλλος με τη βάρκα μας» που έλεγε και η Βουγιουκλάκη ως κινηματογραφική Μανταλένα. Τον Ρανιέρι τον έφερε στην Εθνική ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος της ΕΠΟ, επειδή μιλούσε και αυτός Ιταλικά. Τον Μαρκαριάν άφησαν (οι παράγοντες) να τον διαλέξει ο Γιώργος Καραγκούνης, για να του φορτώσουν το φταίξιμο σε περίπτωση νέας αποτυχίας – όπως και έγινε. Ακόμη και ο Οτο Ρεχάγκελ, κατά τύχη μάς ήρθε. Επειδή ο βασικός υποψήφιος (είχε ακουστεί ότι) ήταν μπλεγμένος με ναρκωτικά στην Τουρκία. Αλλά και γιατί ζητούσε τα λιγότερα χρήματα απ’ όλους, όπως είχε τονίσει το μέλος της επιτροπής που εισηγήθηκε την πρόσληψή του. Κανένας δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί την αξία του, διαβάζοντας το βιογραφικό του.
Το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Θα έρθει κάποιος από τους φθηνότερους ενδιαφερομένους. Τα οικονομικά της ΕΠΟ είναι σε άθλια κατάσταση. Ακόμη δεν έχουν εξοφληθεί ο Σκίμπε και οι συνεργάτες του, που κόστιζαν γύρω στα 700.000 ευρώ τον χρόνο. Αυτή τη φορά το κονδύλι δεν θα ξεπεράσει κατά πολύ τα 250.000-300.000 ευρώ, που έπαιρνε το team του Αναστασιάδη. Κατά τα λοιπά, σχέδιο για την «επόμενη μέρα» δεν υπάρχει. Οι μισοί σύμβουλοι θέλουν έλληνα προπονητή. Τον Ουζουνίδη ή τον Δέλλα. Οι άλλοι μισοί, μάλλον οι περισσότεροι, ξένο. Για να μείνει η Εθνική μακριά από την έντονη αντιπαλότητα των μεγάλων συλλόγων, από τους οποίους προέρχονται οι περισσότεροι διεθνείς.
Το χειρότερο είναι πως και ο επόμενος ομοσπονδιακός τεχνικός θα κληθεί να δουλέψει υπό την πίεση των απαιτήσεων για άμεσα αποτελέσματα. Η ΕΠΟ βιάστηκε να απολύσει τον Αναστασιάδη επειδή πιστεύει πως (παρά την ήττα από την Αρμενία και την απώλεια του τραυματία Κώστα Φορτούνη) η πρόκριση δεν έχει, ακόμη, χαθεί. Από το 2014 και έπειτα, κάθε νέος προπονητής δεν έρχεται για να «χτίσει» κάτι δικό του, και να κριθεί από αυτό, αλλά για να συμμαζέψει το ερείπιο που άφησε, φεύγοντας, ο προηγούμενος. Ο Σέρχιο Μαρκαριάν του Κλάουντιο Ρανιέρι (αφού μεσολάβησε ο Κώστας Τσάνας, ως υπηρεσιακός), ο Μίχαελ Σκίμπε του Μαρκαριάν, ο Αναστασιάδης του Σκίμπε. Για αυτό κανένας τους, πλην του Γερμανού, δεν «άντεξε» περισσότερο από μερικούς μήνες.
Εάν ο διάδοχος του Αναστασιάδη είναι ξένος και πιάσει δουλειά, ας πούμε, στις 20 Ιουλίου, θα πρέπει μέσα σε 45 μέρες να μάθει πρόσωπα και πράγματα, να δει τους διεθνείς (και υποψήφιους διεθνείς) από κοντά, σε αγώνες των συλλόγων τους εδώ και στο εξωτερικό, να διαπιστώσει ποιοι τα πάνε καλά με ποιους, να διαλέξει αυτούς που ταιριάζουν στο σχέδιό του και να τους δείξει τι θέλει να κάνουν στο γήπεδο. Στις 5 Σεπτεμβρίου η Εθνική παίζει στη Φινλανδία. Αν χάσει, η πόρτα της πρόκρισης στο Euro 2020 θα στενέψει απελπιστικά. Σε κάθε περίπτωση, εάν στις 18 Νοεμβρίου, που ολοκληρώνεται η προκριματική φάση, η Ελλάδα έχει αποκλειστεί, ποιος πιστεύει ότι θα του αναγνωριστεί το ελαφρυντικό του ελάχιστου χρόνου που είχε στη διάθεσή του;
Με κάθε νέα αρχή να έχει χρονικό ορίζοντα την επιτυχία στη διοργάνωση που έχουμε μπροστά μας, προκοπή δεν θα δούμε. Ακόμη και ο καλύτερος προπονητής, για να δημιουργήσει χρειάζεται χρόνο. Να διδάξει τη φιλοσοφία του, να εφαρμόσει το πλάνο του, να γνωρίσει τους παίκτες, να επιλέξει αυτούς που μπορούν να το υποστηρίξουν, και να τους εκπαιδεύσει. Αλλά η ΕΠΟ, προσπαθώντας να πετύχει τον μικρό στόχο κάθε φορά, την πρόκριση, αλλάζει τους προπονητές σαν τα πουκάμισα, τους μεταδίδει τον πανικό της και, στο τέλος, χάνει τον μεγάλο (στόχο): την κατασκευή μιας ομάδας με σταθερές προοπτικές. Φταίμε, βεβαίως, και εμείς. Φίλαθλοι και ΜΜΕ. Που, εδώ και πέντε χρόνια, περιμένουμε την Εθνική να αποτύχει με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
«Κάποιοι άνθρωποι περπατάνε στη βροχή, ενώ κάποιοι άλλοι απλώς βρέχονται. Τι να καταλάβεις my captain;» έγραψε στα social media η σύζυγος του Αγγελου Αναστασιάδη μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Η αλήθεια είναι, κυρία Βιβή, ότι όλοι τα έκαναν μούσκεμα.