Το Black Mirror είναι μία βρετανική σειρά με αυτοτελή επεισόδια. Κοινός παρανομαστής των επεισοδίων είναι η παρουσίαση ενός δυστοπικού αλλά όχι τόσο μακρινού μέλλοντος όπου οι νέες τεχνολογίες και ο εθισμός σε αυτές δημιουργούν πρωτόγνωρα δεδομένα στις ζωές των ανθρώπων.
Ενα από τα επεισόδια έχει ως πρωταγωνιστη τον Waldo, ένα ψηφιακό μπλε καρτούν που δημιουργήθηκε για να σατιρίσει τα πολιτικά πρόσωπα της Αγγλίας. Το καρτούν είναι φυσικά «μαριονέτα» ενός χειριστή με μπόλικο χιούμορ και ευφράδεια λόγου. Ο Waldo, λοιπόν, αποκτά πολύ γρήγορα φανατικούς οπαδούς που βλέπουν ένα ψηφιακό ζωάκι να αποκαλύπτει και να σαρκάζει τη σοβαροφάνεια των πολιτικών. Μάλιστα σε μία πολιτική πραγματικότητα που (social)μιντιοποιείται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, αρκετοί θαυμαστές αυτής της φιγούρας είναι διατεθειμένοι να περάσουν από το «like» και το «thumbs up» στην «ψήφο στον Waldo».
Στα social media αρκετοί παρατήρησαν ότι η ιστορία του Waldo θυμίζει αυτήν του Ντόναλντ Τραμπ. Την ιστορία ενός «εξωγήινου» της πολιτικής που δεν παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού, επιτίθεται στους αντιπάλους του, συχνά χυδαιολογεί και λατρεύεται από αυτούς που «βαρέθηκαν τους συνηθισμένους πολιτικούς». Μιας γραφικής φιγούρας που περιφέρεται σε τηλεοπτικούς σταθμούς επαναλαμβάνοντας εμμονικά ότι «θα κάνει και πάλι την Αμερική σπουδαία».
H καμπάνια του Τραμπ θυμίζει τρομακτικά αυτήν του Waldo ενώ αρκετοί στο twitter σχολιάζουν ότι υπάρχει μόνο μία διαφορά μεταξύ των δύο. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Τραμπ είναι κανονικός άνθρωπος. Αντε και ότι ο μπλε αρκούδος της σειράς δεν έκανε ποτέ ρατσιστικά σχόλια.
Black Mirror, season 2, episode 3, “The Waldo Moment”.
«Τόσο ο Waldo όσο και ο Τραμπ περιφρονούν και απαξιώνουν την πολιτική πραγματικότητα» σημειώνει η αμερικανική ιστοσελίδα nationalmemο.com. «Η παρουσία του Τραμπ δικαίωσε την δημιουργία ενός χαρακτήρα σαν του Waldo» παρατηρεί το Yahoo. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο χαρακτήρες προτιμούν τις απλουστεύσεις που ποτίζονται από γερές δόσεις καφενειακού χαβαλέ. Και φυσικά αυτή η ρητορική έχει και τους αντίστοιχους πρόθυμους ακροατές. Αυτούς που απολαμβάνουν να βλέπουν ένα καρτούν να αναστατώνει τα επαγγελματικά επιτελεία των κομμάτων. Που απολαμβάνουν την «καρτουνοποίηση» της πολιτικής πραγματικότητας που τόσο απεχθάνονται.
Φυσικά αυτό το φαινόμενο αποπολιτικοποίησης της πολιτικής δεν περιορίζεται στην μάχη για τον Λευκό Οίκο. Και στην χώρα μας υπάρχουν παραδείγματα όπου κάποιες γραφικές φιγούρες, εν μία νυκτί μετατράπηκαν σε ρυθμιστές της δημόσιας ζωής. Μπορεί ούτε αυτοί να μοιάζουν με μπλε καρτούν αλλά κάποιοι τους ψηφίζουν με την ίδια λογική και ελαφρότητα που θα ψήφιζαν μία ψηφιακή αρκούδα που εξευτελίζει τους επαγγελματίες πολιτικούς και κυρίως «κάνει τον κόσμο να γελάει».
Ισως άθελά τους, οι συντελεστές της σειράς Black Mirror έστειλαν ένα πολιτικό μήνυμα που ταξίδεψε μέχρι την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: Oταν στο παιχνίδι μπαίνει η εξουσία, ακόμα και μία χαριτωμένη μπλε αρκούδα μπορεί να γίνει επικίνδυνη. Και φυσικά ο ξανθός μεγιστάνας που διεκδικεί τον τίτλο του «πλανητάρχη» με όρους Waldo είναι λιγότερο χαριτωμένος ακόμα και από ένα ψηφιακό καρτούν που μετατρέπεται σε δικτάτορα.