Ονομάζεται «Show me the Monet», ένα εύσχημο λογοπαίγνιο ανάμεσα στο «Δείξε μου τα λεφτά» (Money) και «Δείξε μου τον Μονέ» (Monet).
Και όπως είδε τον Μονέ, άλλο τόσο είδε και τα χρήματα ο Banksy.
Ο πίνακάς του, εμπνευσμένος από το ιμπρεσιονιστικό αριστούργημα του 1899 «Le Bassin aux Nympheas (Η λιμνούλα με τα νούφαρα)», πωλήθηκε την Τετάρτη σε δημοπρασία του οίκου Sotheby’s στην τιμή των 8,3 εκατ. ευρώ.
Το ποσό ξεπέρασε κάθε προσδοκία, καθώς οι αρχικές εκτιμήσεις του οίκου έκαναν λόγο για 3,9 – 5,5 εκατ. ευρώ.
Το έργο απεικονίζει τον πίνακα με τα νούφαρα του ιμπρεσιονιστή ζωγράφου, με τη διαφορά ότι ο Banksy έχει προσθέσει καρότσια σούπερ μάρκετ και έναν κώνο κυκλοφορίας που επιπλέουν στο νερό.
Πέντε πλειοδότες συλλέκτες «κονταροχτυπήθηκαν» για την απόκτηση του πίνακα, δίνοντας μάχη επί εννέα λεπτά, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών.
Ο ανώνυμος καλλιτέχνης από το Μπρίστολ ολοκλήρωσε το έργο το 2005 στο πλαίσιο της σειράς έργων του, «Crude Oils», στα οποία επισκέπτεται εμβληματικά έργα ζωγραφικής, κάνοντας ένα είδος… εικονιστικού remix.
Τα «Ηλιοτρόπια» του Βαν Γκογκ μαραίνονται –ή, έχουν ήδη μαραθεί– μέσα σε ένα βάζο.
Στα «Νυχτοπούλια» του Εντουαρντ Χόπερ, απεικονίζεται ένας θυμωμένος άντρας που φορά μποξεράκι με τη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας, δευτερόλεπτα αφότου έσπασε με μια καρέκλα τη βιτρίνα του μπαρ.
To «Μέριλιν» του Αντι Γουόρχολ παρουσιάζεται με το πρόσωπο της Κέιτ Μος στη θέση του προσώπου της Μέριλιν Μονρόε.
Είναι η δεύτερη υψηλότερη τιμή έργου του διάσημου street artist μετά το ποσό ρεκόρ των 11,1 εκατ. ευρώ για το «Devolved Parliament», το έργο με το βρετανικό κοινοβούλιο γεμάτο χιμπατζήδες, που βγήκε σε δημοπρασία πριν από ακριβώς έναν χρόνο.
Ο Αλεξ Μπράντσικ, επικεφαλής του Τμήματος Σύγχρονης Τέχνης στο Sotheby’s, χαρακτήρισε το έργο «ένα από τα σημαντικότερα του Banksy».
«Σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα ζωγραφικής του, ο Banksy πήρε την εμβληματική απεικόνιση της ιαπωνικής γέφυρας στον φημισμένο κήπο του μετρ του ιμπρεσιονισμού στο Ζιβερνί και τη μετέτρεψε σε μια σύγχρονη παράνομη χωματερή. Πιο πολύ κανάλι, παρά μια ειδυλλιακή λιμνούλα με νούφαρα», προσθέτει.
«Πάντα προφητικός, ως μια φωνή διαμαρτυρίας και κοινωνικής διαφωνίας, εδώ ο Μπάνκσι επισημαίνει την αδιαφορία της κοινωνίας για το περιβάλλον, που αποτελεί συνέπεια της υπερβολής του καταναλωτισμού» καταλήγει με νόημα ο Μπράντσικ.
