Επειτα από απουσία σχεδόν 14 μηνών και δύο επεμβάσεις στο ταλαιπωρημένο του δεξί γόνατο, ο Ρότζερ Φέντερερ επέστρεψε στα κορτ. Ο τελευταίος του αγώνας ήταν ο χαμένος ημιτελικός του περσινού Αυστραλιανού Οπεν, τον Ιανουάριο του 2020, με αντίπαλο τον μετέπειτα θριαμβευτή του τουρνουά, Νόβακ Τζόκοβιτς. Μετά ήρθαν τα «λουκέτα» στα σπορ, λόγω της πανδημίας. Υστερα, τα χειρουργεία.
Ο «βασιλιάς» του τένις έκανε χθες (Τετάρτη) την επανεμφάνισή του, έχοντας πέσει στο Νο 6 της παγκόσμιας κατάταξης. Κάτω από τον Στέφανο Τσιτσιπά, που είναι, πια, Νο 5. Στη σκληρή επιφάνεια της Ντόχα, σε ένα 250άρι ATP, νίκησε τον Ντάνι Εβανς (Νο 28) με 7-6(8), 3-6, 7-5, σε ένα συναρπαστικό ματς διάρκειας 2 ωρών και 24 λεπτών. Ο 30χρονος Βρετανός του έβαλε δύσκολα, όμως ο Ελβετός κατάφερε να ξεπεράσει τις συνέπειες της πολύμηνης αγωνιστικής του απραξίας. Γιατί «το τένις είναι σαν το ποδήλατο», όπως τόνισε ο ίδιος. «Δεν το ξεχνάς, ποτέ».
Το αρχοντικό του στιλ και η παροιμιώδης ηρεμία του στο παιχνίδι έδιναν την ψευδαίσθηση οτι δεν έλειψε ούτε μια μέρα. Αλλά η αλήθεια είναι οτι ο Φέντερερ θα χρειαστεί χρόνο και αρκετούς αγώνες για να ξαναβρεί τον εαυτό του. Γι’ αυτό δήλωσε συμμετοχή στην Ντόχα, γι’ αυτό θα αγωνιστεί την προσεχή εβδομάδα και στο Ντουμπάι. Σε αυτή τη φάση οι νίκες και τα έπαθλα δεν τον ενδιαφέρουν. Ο αντικειμενικός του σκοπός είναι να εμφανιστεί 100% έτοιμος τον Ιούνιο στο γρασίδι του Γουΐμπλεντον.
Είχε λείψει κι άλλες φορές με τραυματισμό, για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Οπως το 2016, που αγωνίστηκε μόνο στο πρώτο μισό της χρονιάς. Πολλοί προφήτευαν οτι είχε έρθει το τέλος της καριέρας του, όμως εκείνος τους διέψευσε. Οχι μόνο συνέχισε, αλλά και κατάφερε να προσθέσει άλλα δύο γκραν-σλαμ τρόπαια στην πλούσια συλλογή του. Το ίδιο θα προσπαθήσει να κάνει και τώρα. Μόνο που, τότε, ήταν τέσσερα χρόνια νεώτερος. Ενώ τώρα, πλησιάζει τα 40 (θα τα κλείσει στις 8 Αυγούστου). Τότε είχε πρόβλημα στο αριστερό του γόνατο. Ενώ τώρα, έχει και στα δύο. Ούτε ο ίδιος δεν θυμάται ποια ήταν η τελευταία φορά που έπαιξε χωρίς να νιώσει κάποια ενόχληση…
Τον περασμένο Ιούνιο ενημέρωνε τους «φαν» του οτι υπήρξε ένα πισωγύρισμα στην αποθεραπεία του, και πως χρειάστηκε μια νέα χειρουργική επέμβαση στο δεξί του γόνατο. Και τους έδινε «ραντεβού» για το 2017. Κι όμως, η αποχώρησή του από τη δράση φαινόταν ως το πιο πιθανό ενδεχόμενο. Κέρδισε τον πρώτο του τίτλο (στο Μιλάνο) τον Φεβρουάριο του 2001. Ηταν 19 ετών παιδί. Στα 20 χρόνια που ακολούθησαν, κατέκτησε τα πάντα: 20 γκραν-σλαμ, 28 Μάστερς, 6 Τελικούς ATP… Στο σύνολο, 103 τίτλους. Μόνον ο Τζίμι Κόνορς έχει περισσότερους (109). Τι πιο ανθρώπινο, από το να θέλει να απολαύσει το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς πόνους, σκληρές προπονήσεις, στερήσεις και αδιάκοπα ταξίδια; Στο υπέροχο γυάλινο σπίτι του με τη μαγευτική θέα στη λίμνη της Ζυρίχης, δίπλα στην αγαπημένη του Μίρκα και τα τέσσερα παιδιά τους, με όλες τις ανέσεις που μπορούν να του προσφέρουν τα περίπου 900 εκατ. ευρώ που έχει κερδίσει από το τένις (σύμφωνα με την ιστοσελίδα tennis.com).
Η απόφασή του να ανέβει τον Γολγοθά της αποκατάστασης, προκειμένου να αγωνιστεί ξανά σε top επίπεδο, και σε αυτή την ηλικία, παραξένεψε πολλούς. Αλλά είχε τους λόγους του. Ο πρώτος ήταν οι δεκάδες χορηγοί του. Ακόμη και το 2020 που δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου και δεν εισέπραξε οικονομικά έπαθλα, ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος αθλητής του Κόσμου στη λίστα του Forbes, με 106,3 εκατ. δολάρια. Οι εταιρείες που τον υποστηρίζουν περίμεναν το «comeback» του πώς και πώς, κι εκείνος τους το χρωστούσε.
Ο δεύτερος (λόγος) ήταν η επιθυμία του να συμμετάσχει, για άλλη μια φορά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες (το 2016 δεν πήγε στο Ρίο ντε Τζανέιρο επειδή ήταν τραυματίας). Η αναβολή της διοργάνωσης του Τόκιο, του ήρθε… κουτί. Ο τρίτος -και κυριότερος- είναι οτι δυσκολεύεται να αποχωριστεί το αγαπημένο του σπορ. «Νιώθω ότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει ακόμα. Απολαμβάνω το τένις, τα ταξίδια. Ηθελα να παίξω πάλι κόντρα στους μεγάλους παίκτες, να νικήσω αν γίνεται, και να προλάβω να ξαναδώ τα γήπεδα γεμάτα», εξήγησε ο ίδιος από την Ντόχα.
«Επειτα από 1.500 παιχνίδια της ATP, μέσα του καίει ακόμη αυτό το ασίγαστο πάθος για το τένις», τόνισε ο Πιέρ Παγκανίνι, υπεύθυνος για τη φυσική του κατάσταση και ένας από τους παλαιότερους συνεργάτες του, καθώς περιέγραφε πόσο βασανιστική ήταν η αποθεραπεία του Φέντερερ. «Μόνο η αγάπη του για το άθλημα θα μπορούσε να του δώσει τόση δύναμη».