Τα πρότυπα γυναικείας ομορφιάς αλλάζουν διαρκώς. Ποια γυναίκα, όμως, ήταν εκείνη που συγκλόνισε με το κάλλος της και επηρέασε από την Μέριλιν Μονρόε έως την Μαντόνα και από τον κινηματογράφο έως τις διαφημίσεις, ορίζοντας οπτικά την έννοια της ομορφιάς;
Μέσα στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, μια γυναίκα αναλλοίωτη στον χρόνο, πάνω και πέρα από όλα τα στερεότυπα ομορφιάς, αναγεννιέται κάθε λεπτό μέσα στο κοχύλι της στον πίνακα «Η γέννησης της Αφροδίτης» του Σάντρο Μποτιτσέλι. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια φανταστική εκδοχή της μυθολογικής θεάς στο μυαλό του κορυφαίου ζωγράφου, αποτελεί ορόσημο για το πως βλέπουμε και ορίζουμε το κάλλος. Η εμβληματική φιγούρα της Αφροδίτης, όπως την αποτύπωσε ο αναγεννησιακός ζωγράφος Σάντρο Μποτιτσέλι, με τα μακριά μαλλιά παρμένα από παραμύθια, την αλαβάστρινη επιδερμίδα, τα λεπτεπίλεπτα χείλη και την απόλυτη αθωότητα στην έκφραση της γέννησης μιας οντότητας «tabula rasa» αιχμαλωτίζει τα πρότυπα ομορφιάς από τη στιγμή της δημιουργίας του πίνακα με έναν ξεχωριστά έντονο τρόπο.
Επαναπροσδιορίζοντας την ομορφιά, όπως πρώτος μας την έμαθε ο Μποτιτσέλι με την εικαστική απεικόνισης της Αφροδίτης, το Μουσείο Βικτόρια και Αλβέρτος στο Λονδίνο διοργανώνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση για την επιρροή του ζωγράφου στην Τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις της. Από τους προ-ραφαηλίτες ζωγράφους έως και τους σύγχρονους καλλιτέχνες, όπως φωτογράφους, διαφημιστές, σκηνοθέτες, τραγουδιστές (ακόμη και σε κλάδους όπως αυτόν της πλαστικής χειρουργικής) θα βρεις την επίδραση της αιώνιας ομορφιάς της Αφροδίτης. Η έκθεση, που θα λειτουργήσει από τις 5 Μαρτίου έως τις 3 Ιουλίου, τιτλοφορείται #BotticelliReimagined και πλήθος εκδηλώσεων θα λάβουν χώρα στο περιθώριό της.
Μια έκθεση που αποδεικνύει πως όλος ο κόσμος είναι βομβαρδισμένος με αναδυόμενες Αφροδίτες. Από τις χορεύτριες ανατολίτικων χορών έως την κούκλα Μπάρμπι, το πρότυπο ομορφιάς της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι εκφράζει, επηρεάζει, αναζωογονεί και επαναπροσδιορίζει τη γυναίκα ως σύμβολο της γοητείας με συμβατικό αλλά και αναπάντεχο τρόπο.
Αν θέλουμε να διαλέξουμε μέσα από το πλήθος των επιρροών που άσκησε η γοητεία της Αφροδίτης σε πιο σύγχρονα για εμάς παραδείγματα, θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε την αξεπέραστη Ούρσουλα Άντρες στην πρώτη ταινία του Tζέιμς Μποντ, Dr. No (1962). Πώς μπορεί κανείς να λησμονήσει την πρωταγωνίστρια να αναδύεται ηλιοκαμένη με ένα χρυσό μπικίνι κρατώντας κοχύλια στα χέρια με σαφή αναφορά στην μποτιτσελική Αφροδίτη;
Στην ελληνικη πεζογραφία, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την «Αναδυόμενη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, που ενσάρκωσε η Νόρα Βαλσάμη στη μεταφορά της νουβέλας στο τηλεοπτικό γυαλί. Με ξανθές μπούκλες και πράσινα μάτια σαν άλλη Αφροδίτη, όρισε τα πρότυπα ομορφιάς που εκφράζονταν μέσα από την τηλεόραση της εποχής.
Την αναδυόμενη Αφροδίτη αντέγραψαν και διάφορες περσόνες της μουσικής σκηνής με πιο πρόσφατη την Lady Gaga, η οποία βάσισε ολόκληρη την αισθητική του τελευταίου της δίσκου «Artopop» στο συγκεκριμένο αναγεννησιακό πρότυπο νεανικής ομορφιάς. Εμφανίστηκε σαν σύγχρονη, σέξι Αφροδίτη με μακριά ξανθιά περούκα και λευκό μαγιό και άλλοτε ολόγυμνη με ατίθαση κόμμωση σε μια πιο άγρια ποπ εκδοχή.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκδοχή της Αφροδίτης που επέλεξε ο φωτογράφος Ντέιβιντ Λασαπέλ και εκτίθεται στην έκθεση του Μουσείου Βικτορίας και Αλβέρτου του Λονδίνου. Η Ναόμι Κάμπελ φωτογραφίζεται με αρχαιοελληνικό φόρεμα και ανάλογη κόμμωση στο πλαίσιο καμπάνιας ευαισθητοποίησης για τους βιασμούς γυναικών στην Αφρική, ταρακουνώντας τα στερεότυπα της ομορφιάς στην αναπαράσταση της δικής της εκδοχής της μυθολογικής θεάς. Όπως ο ίδιος σημειώνει στον Guardian, «Η Ναόμι είναι μια αδιαμφισβήτητη προσωποποίηση της ομορφιάς των καιρών μας».
Tέλος, η πλαστική χειρουργός, Αγγελική Καβούνη, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, σημείωνει στο ίδιο άρθρο την ανησυχία της για την υπερβολική ταύτιση με την τελειότητα της αρχετυπικής αψεγάδιαστης Αφροδίτης δίνοντας το αμετροεπές στίγμα της εποχής και την καταπίεση της φυσικής ομορφιάς και ιδιαιτερότητας του ατόμου κάτω από την μαζοποίηση των προτύπων ομορφιάς της μόδας, του κινηματογράφου και της μουσικής.