Ο Nτι Μαρία, σε μεγάλα κέφια, πέτυχε το δεύτερο γκολ (42′) και «σέρβιρε» τα άλλα δυο. Στον Μαρκίνιος και στον Μπερνάτ. Ο Νεϊμάρ είχε δυο δοκάρια και την ασίστ στο γκολ του ντι Μαρία. Ο Εμπαπέ άλλαζε θέσεις, διαρκώς, ζαλίζοντας την αντίπαλη άμυνα. Ο Ικάρντι… περίσσευε και έμεινε στον πάγκο. Η «ποιότητα» των επιθετικών της Παρί Σεν Ζερμέν εγκλώβισε τη Λειψία στο δικό της μισό γήπεδο. Στο 56′ το σκορ ήταν, ήδη, 3-0. Ο γαλλικός σύλλογος προκρίθηκε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία του, σκοράροντας για 34ο διαδοχικό ματς στη διοργάνωση (ισοφάρισε το ρεκόρ της Ρεάλ Μαδρίτης). Μέσα στο 2020 έχει σημειώσει 70 γκολ σε 22 παιχνίδια, στη Γαλλία και την Ευρώπη.
Χρειάστηκαν εννέα χρόνια (από τη μέρα που την ανέλαβαν οι Αραβες) και συνολικές επενδύσεις άνω των 1,2 δισ. ευρώ σε ποδοσφαιριστές για να πλησιάσει, επιτέλους, την «Κούπα με τα μεγάλα αυτιά». Σε αυτό το χρονικό διάστημα η Παρί δεν είχε καταφέρει να φτάσει ούτε, καν, στους ημιτελικούς. Από το 2012-2013 έως το 2015-2016 μέτρησε τέσσερις διαδοχικούς αποκλεισμούς στα προημιτελικά. Κι έπειτα, το ευρωπαϊκό της ταξίδι σταματούσε πάντα στη φάση των «16». Με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Ακόμη και το 2017, που συνέτριψε (4-0) την Μπαρτσελόνα στο Παρίσι, στη ρεβάνς του «Καμπ Νου» έπεσε θύμα της «ανατροπής του αιώνα» (6-1). Οι οπαδοί της είχαν πιστέψει οτι κάποια «κατάρα» θα καταδιώκει για πάντα την αγαπημένη τους ομάδα.
Πριν εμφανιστούν οι Καταριανοί με τις μεγάλες τσέπες, η Παρί ήταν σχεδόν ασήμαντη ως ευρωπαϊκό μέγεθος. Είχε να επιδείξει μόνον ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1996) και μια συμμετοχή στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης, την επόμενη χρονιά. Ο άνθρωπος που ξύπνησε τις φιλοδοξίες του συλλόγου ήταν ο Αλ Κελαΐφι, εκπρόσωπος της Qatar Sport Investments, που τον εξαγόρασε -σε δυο δόσεις- από την αμερικανική επενδυτική εταιρεία Colony Capital. Μέσα σε δέκα μήνες αφότου έγινε πρόεδρος, ο Αλ Κελαΐφι είχε δαπανήσει για νέους παίκτες 147 εκατ. ευρώ (ποσό – ρεκόρ εκείνη την εποχή). Γιατί όχι; Το μητρικό fund, η Qatar Investment Authority, εμφάνιζε χρηματιστηριακή αξία 115 δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ η UEFA έδειχνε πρόθυμη να κάνει τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά το Financial Fair Play.
Ο Αλ Κελαΐφι ποτέ δεν λογάριασε τα χρήματα, προκειμένου να δει -κάποτε- την ομάδα του Πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αγόρασε τον Χαβιέ Παστόρε, τον Τιάγκο Σίλβα, τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, τον Εντισον Καβάνι, τον Νταβίντ Λουίζ, τον Ανχελ ντι Μαρία. Η Παρί έφτασε στο σημείο, ο ετήσιος προϋπολογισμός της να υπερβαίνει το άθροισμα των μπάτζετ των υπόλοιπων συλλόγων της γαλλικής λίγκας. Και, αντί να θορυβηθεί από τις αλλεπάλληλες αποτυχίες στην Ευρώπη, το 2017 ο πρόεδρος ξεπέρασε τον εαυτό του. Νεϊμάρ και Εμπαπέ κόστισαν, μαζί, κάτι λιγότερο από 400 εκατ. ευρώ.
Η καμοδαιμονία συνεχίστηκε, αλλά όχι για πολύ. Την περασμένη Τετάρτη, στον αγώνα της με την Αταλάντα, η Παρί έχανε στο 89′ με 1-0. Σκοράροντας δυο γκολ σε 149 δευτερόλεπτα, έκανε μια εκπληκτική ανατροπή και προκρίθηκε στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά εδώ και 25 χρόνια. Ηταν ένας οιωνός, πως η τύχη της άλλαξε. Και για όσους δεν πιστεύουν στη Μοίρα, ήταν ένα δείγμα οτι η γαλλική ομάδα ωρίμασε. Ποτέ άλλοτε δεν είχε δείξει τέτοιο κουράγιο, τέτοια σοβαρότητα, σε ευρωπαϊκό ματς που είχε «στραβώσει». Μέχρι και ο Νεϊμάρ, που το περασμένο καλοκαίρι έκανε τα πάντα για να φύγει από το Παρίσι, παράτησε τις επιδείξεις υψηλής τεχνικής που τόσο του άρεσαν, και άρχισε να μοιράζει ασίστ στους συμπαίκτες του. Εφτασε τις 23. Από το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λιγκ και έπειτα, έχει δώσει τις περισσότερες πάσες για γκολ από κάθε άλλον παίκτη στη διοργάνωση.
Η Παρί περιμένει, τώρα, να μάθει τον αντίπαλό της στον τελικό της Κυριακής (23/8). Εύχεται να είναι η Λιόν, κι όχι η Μπάγερν Μονάχου. Αλλά, ακόμη κι αν δεν κατορθώσει να σηκώσει το τρόπαιο, ο δρόμος της για ένα καλύτερο μέλλον έχει ανοίξει. Πλέον, καμία «πριμαντόνα» των γηπέδων δεν θα διστάζει να φορέσει τη φανέλα της, επειδή θα φοβάται πως στο Παρίσι δεν θα έχει ελπίδα να πλησιάσει το «ιερό δισκοπότηρο». Οι φήμες πως ο Κριστιάνο Ρονάλντο σκέφτεται να παίξει του χρόνου δίπλα στον Νεϊμάρ και τον Εμπαπέ, δεν κυκλοφόρησαν τυχαία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Το καλοκαίρι του 2012 ο Αλ Κελαΐφι είχε δεσμευθεί εγγράφως(!) ότι έως το 2017 η Παρί θα ήταν ο πλουσιότερος σύλλογος στην Ευρώπη. Τήρησε την υπόσχεσή του, έστω με μια μικρή καθυστέρηση. Σύμφωνα με την εφετινή ετήσια έκθεση του Soccerex Football Finance 100, που αξιολογεί τους 100 κορυφαίους συλλόγων παγκοσμίως με βάση τα οικονομικά τους στοιχεία, η γαλλική ομάδα σκαρφάλωσε -για πρώτη φορά- στην κορυφή της κατάταξης, αφήνοντας τη Μάντσεστερ Σίτι στη δεύτερη θέση. Οι ιδιοκτήτες της Qatari αύξησαν το μετοχικό κεφάλαιο του συλλόγου κατά 316 εκατ. ευρώ, και μείωσαν το χρέος του κατά 70 εκατ. ευρώ.
Πλέον, η Παρί δεν είναι ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Αν οι Αραβες ξόδεψαν, όλα αυτά τα χρόνια, τόσα χρήματα σε ένα project που δεν έδειχνε να «περπατάει», σκεφτείτε με πόση προθυμία θα συνεχίσουν να επενδύουν. Στην πρωταθλήτρια Ευρώπης ή τη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, πιά, κι όχι σε μια ομάδα που τα όνειρά της είχαν «οροφή» τον τίτλο στη Γαλλία.