Ξεκίνησε με δειλά βήματα στο Χόλιγουντ, αλλά την τελευταία δεκαετία η Εμιλι Μπλαντ έχει γίνει ίσως η πιο περιζήτητη –και σίγουρα αυτή με τα πιο «βρετανικά» χαρακτηριστικά– αγγλίδα ερμηνεύτρια. Στα 40 της, είναι η πιο επιτυχημένη βρετανίδα ηθοποιός της γενιάς της, στα βήματα των Κίρα Νάιτλι και Κάρι Μάλιγκαν, φυσική διάδοχος των Ρέιτσελ Γουάις και Κέιτ Γουίνσλετ, με κάτι από τη μαγεία των Τζούντι Ντεντς και Ελεν Μίρεν.
Στη νέα της ταινία υποδύεται μια κοπέλα που κατάφερε πολλά σε νεαρή ηλικία. Η Κίτι Πιούνιγκ ήταν βοτανολόγος και κάποτε ακτιβίστρια του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, και είχε τέσσερις συζύγους πριν από τα 30 της, ο τελευταίος από τους οποίους ήταν ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, ο επονομαζόμενος «πατέρας της ατομικής βόμβας».
Το επικό νέο δράμα του αυστραλού σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν δείχνει πώς η Κίτι στήριξε τον Ρόμπερτ κατά την ανάπτυξη του όπλου στην πιο απομακρυσμένη περιοχή του Νέου Μεξικού, και κατά τη διάρκεια μιας μεταγενέστερης εκστρατείας συκοφάντησής του για κατασκοπεία. Ωστόσο, δεν είχε καμία σχέση με το πρότυπο της υποστηρικτικής συζύγου.
«Υπήρχε κάτι επιπόλαιο, άγριο και αντικομφορμιστικό πάνω της» λέει η ηθοποιός στον Guardian. «Ηταν μια εποχή που συνέβαιναν στρεβλώσεις στις γυναίκες, καθώς προσπαθούσαν να μετατραπούν σε τέλειες νοικοκυρές. Αλλά η Κίτι ήταν άθλια μητέρα και καθόλου καλή νοικοκυρά – και δεν ήθελε να γίνει».
Το να σιγοβράζουν στο ζουμί τους ήταν μια μοίρα που μοιράζονταν «πολλές γυναίκες με σπουδαία μυαλά – ένας ο λαμπρός εγκέφαλος καμένος στη ζέστη της σιδερώστρας. Ξέρω τόσες πολλές γυναίκες μιας ορισμένης ηλικίας που είναι θυμωμένες γιατί η ζωή τους ορίζεται από το ότι είναι μαμάδες κάποιου ή σύζυγοι κάποιου. Και μπορώ να το καταλάβω. Είναι εντάξει που δεν τους αρκεί» εξηγεί η Μπλαντ στη δημοσιογράφο Κάθριν Σόρντ.
Η συνέντευξη γίνεται την τελευταία ημέρα πριν την έναρξη της απεργίας του σωματείου ηθοποιών SAG-AFTRA και η Εμιλι στηρίζει τις κινητοποιήσεις των συναδέλφων της. «Πιστεύω πολύ στη δύναμη των συνδικάτων να κερδίζουν όσα διεκδικούν». Είναι επίσης υπέρ μιας λύσης στις διαπραγματεύσεις: «Πιστεύω πολύ στο να επιστρέψουν τα συνεργεία μας στη δουλειά – είναι οι άνθρωποι που θα υποφέρουν περισσότερο» λέει στον Guardian.
Για την Μπλαντ, οι κινητοποιήσεις ήρθαν την πιο κατάλληλη στιγμή. Πριν από μερικές εβδομάδες ανέφερε σε ένα podcast ότι θα έπαιρνε έναν χρόνο άδεια για να ασχοληθεί με τις κόρες της, την εννιάχρονη Χέιζελ και την εξάχρονη Βάιολετ, και τον σύζυγό της, τον αμερικανό ηθοποιό και σκηνοθέτη Τζον Κρασίνσκι. Στην πραγματικότητα, λέει, τα ΜΜΕ υπερέβαλαν: «Δεν εγκαταλείπω το Χόλιγουντ. Είναι όλα εντάξει, παιδιά, απλώς εξοικονομώ λίγο χρόνο για διακοπές».
Στα 20 της, η Μπλαντ είχε πει στον Guardian «το να είσαι σκύλα καταντά βαρετό» – μια φράση, λέει σήμερα, από μια εποχή που «εξακολουθούσε να επεξεργάζεται πώς να μιλήσει στους δημοσιογράφους». Τότε, άγουρη ακόμα, προσπαθώντας να διαχειριστεί τη νεοαποκτηθείσα φήμη της χάρη στον ρόλο της στην ταινία «Ο Διάβολος Φοράει Πράντα», η Μπλαντ ανησυχούσε για ενδεχόμενη τυποποίησή της.
Αλλά τα τελευταία 15 χρόνια επιλέγει γυναίκες με όξινες γλώσσες και καρδιά από πέτρα: την πληγωμένη πράκτορα του FBI στο «Sicario», την αδυσώπητη εκπαιδεύτρια επιβίωσης του Τομ Κρουζ στο «Edge of Tomorrow», την εκδικητική μητέρα στη σειρά γουέστερν «The English». Στην επερχόμενη ταινία της, «Pain Hustlers», υποδύεται μια σκληρή ανύπαντρη μητέρα που κλείνει τα μάτια στις επιπτώσεις της φεντανύλης, την οποία διανέμει.
Για τις γυναίκες ηθοποιούς, λέει στον Guardian: «Βλέπω πως υπάρχει ακόμα η πίεση να είσαι συμπαθής, κάπως ζεστή και κατανοητή, ενώ οι άνδρες ηθοποιοί δεν τηρούν τα ίδια πρότυπα. Κανείς δεν νοιαζόταν που ο Λεονάρντο ΝτιΚάπριο ήταν εντελώς αντιπαθητικός στον “Λύκο της Γουόλ Στριτ”».
«Είναι οι γυναίκες, σε γενικές γραμμές, πιο ειλικρινείς;» τη ρωτά η Σορντ. «Ναι», απαντά η Μπλαντ, «αλλά θα μπορούσα εξίσου να γενικεύσω και να πω ότι πολλές γυναίκες τείνουν να μη στηλιτεύουν κάποια επίμαχα ζητήματα, καθώς δεν μας δίνεται συχνά το δημόσιο βήμα για να μιλήσουμε ειλικρινά, ή ότι θεωρείται πολύ φιλόδοξη ή συναισθηματική κάποια που λέει τη γνώμη της με έμφαση».
Της Μπλαντ της αρέσει ο δίκαιος θυμός. Είναι εξαιρετική στο να κάνει τους άλλους να γουρλώνουν τα μάτια τους και να διακόπτουν τις κουβεντούλες τους. «Πάντα με εντυπωσιάζουν οι άνθρωποι που νιώθουν τόσο άνετα στο πετσί τους και κατέχουν ασυμβίβαστα αυτό που είναι» εξηγεί. «Ανθρωποι για τους οποίους δεν υπάρχει τίποτα θολό στην πεποίθηση που έχουν για τον εαυτό τους».
Πέρα από την έλλειψη αυτοπεποίθησης, όπως έχει επισημανθεί και από τις απεργίες, οι ηθοποιοί μισούν και την Τεχνητή Νοημοσύνη – η Μπλαντ, ίσως, ακόμη πιο πολύ από τους περισσότερους. Η δουλειά της βασίζεται κυριολεκτικά στο χάρισμά της να «διαβάζει» τους ανθρώπους. Η ηθοποιός πιστεύει ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μετέτρεπε αυτή την ικανότητα σε ανοησία.